Ο σαρακατσανάκος και... ο πειρασμός!

Ο βοσκός και η βοσκοπούλα- έργο του λαϊκού ζωγράφου Θεόφιλου Χατζημιχαήλ (1868-1934) 

Αφηγείται η Ευρυτάνισσα κυρά-Λένη

για το blog "Ευρυτάνας ιχνηλάτης"

Η αστεία ιστορία που θα σας διηγηθώ παιδιά μου είναι αληθινή και συνέβη πριν πολλά χρόνια στα μέρη μας...

Πλησίαζε η Μεγαλοβδομάδα κι ένας νιός σαρακατσάνος από ένα αγραφιώτικο χωριό τράβηξε ψηλά στο βουνό σ' ένα ξωκκλήσι για να εξομολογηθεί και νάναι έτοιμος να κοινωνήσει. 

Αφού είπε τι είπε ο νιός, ο παπάς τού έδωσε μερικές συμβουλές:

-Να προσέχεις παιδί μου, να κρατήσεις τη νηστεία και να έχεις την ψυχή σου καθαρή. Αμάρτημα παιδί μου είναι και οι κακές οι σκέψεις!

-Δηλαδής παπά μ' να μη σκέπτουμι ούτε τα κουρίτσια;;;

-Ούτε τα κορίτσια τέκνον μου! Όταν έρθει η ώρα να παντρευτείς τότε θα σκεφτείς και τη γυναίκα που θα πάρεις.

-Κι άμα απαντήσου καμιά τσούπρα στου χουριό μ΄ τι να κάμου;;;

-Να πεις από μέσα σου "ύπαγε οπίσω μου σατανά" και να τραβήξεις το δρόμο σου. Έτσι κάμνει ο καλός ο χριστιανός.

-Κι ισύ παππούλη μ' έτσ' κάν'ς άμα ιδείς καμιά όμουρφη;;;

-Φύγε παιδί μου μην με κολάζεις. Και κοίτα να προσέχεις... όπως σου είπα, μ' ακούς;;; Νηστεία, τα μάτια σου χαμηλά και να μην ξεχνάς όπου βλέπεις εικόνισμα να κάνεις το σταυρό σου.

-Καλά παππούλη μ'... 

Κι έτσι ο νεαρός σαρακατσάνος έκοψε στον ώμο τον τρουβά του με ψωμί και κρεμμύδι και κίνησε πάλι για το χωριό του. Απ' όπου περνούσε και έβλεπε εικονισματάκι σταματούσε αμέσως και έκανε το σταυρό του κατά πως τον είχε συμβουλέψει ο παπάς.

Κάποτε έφτασε και στο χωριό. Στη βρύση μαζεμένοι οι νέοι και οι νέες, χαρούμενοι κι ανέμελοι έλεγαν τα χωρατά τους. Ανάμεσά τους και μια χωριατοπούλα σαν τα κρύα τα νερά. Πανέμορφη, έλαμπε σαν το αστέρι της ανοιξιάτικης βραδιάς! 

Ο καημένος ο σαρακατσανάκος κάθισε μαζεμένος σε μια γωνιά. Στο νου του πετάριζαν συνεχώς τα λόγια του παπά. Αλλά τι τα θες, τα νιάτα είναι πάντα νιάτα! Τι να 'κανε λοιπόν κι ο δόλιος;;; Είχε θαμπωθεί από την ομορφάδα της κοπέλας και δεν μπορούσε να αντισταθεί στον... πειρασμό! Έτσι λοιπόν, έριχνε που και που και καμιά κλεφτή ματιά στο ομορφοκόριτσο που, εδώ που τα λέμε, δεν έδειχνε κι αυτό καθόλου αδιάφορο  για το λεβεντονιό.

Μια-δυο-τρεις, δεν άντεξε και το σαρακατσανόπουλο οπότε γυρνάει και της λέει φωναχτά:

-Αμάν μαυρομάτα μ', κουρίτσι είσι εσύ μαθές ή 'κόνισμα να κάμω το σταυρό μ' και να σε ασπαστώ ;;; !!!

Ήταν μια εύθυμη διήγηση από την Ευρυτάνισσα κυρά-Λένη

για το blog "Ευρυτάνας ιχνηλάτης"