ΗΤΑΝ ΤΕΤΟΙΕΣ ΜΕΡΕΣ…

Ήταν τέτοιες ημέρες, Αύγουστος του 1944, όταν οι βάρβαρες γερμανικές ναζιστικές ορδές και οι δωσίλογοι χαφιέδες τους έκαιγαν για δεύτερη φορά το ηρωικό Καρπενήσι που αποτελούσε το κέντρο του αντιστασιακού επαναστατικού αγώνα στη σκλαβωμένη χώρα. Στο blog μας έχουμε κάνει σχετικά αναλυτικά αφιερώματα (βλ. εδώ και εδώ). Σήμερα, παραθέτουμε ένα ακόμη σπάνιο ντοκουμέντο το οποίο δώρισε για την έρευνά μας στον "Ευρυτάνα ιχνηλάτη" το φιλικό blog "Αγρίνιο... γλυκές μνήμες"  το οποίο και ευχαριστούμε ολόψυχα.

Πρόκειται για ένα πρωτοσέλιδο της αντιστασιακής εφημερίδας «ΡΟΥΜΕΛΗ» (Όργανο της επιτροπής του ΕΑΜ Στερεάς Ελλάδας - 4 Σεπτέμβρη 1944). Ξεχωρίζει ο κύριος τίτλος της εφημερίδας που αναφέρει: «Ενώ η Ρούμελη γίνεται ένα απέραντο πεδίο μάχης κι΄ ο θρυλικός ΕΛΑΣ μ αφάνταστο ηρωισμό κι’ αυτοθυσία χτυπάει ανελέητα τον εχθρό πραγματοποιείται η β! συνδιάσκεψη του ΕΑΜ Στερεάς Ελλάδας. Αλύγιστος ο λαός της Ρούμελης συνεχίζει τον αγώνα». Επίσης εντυπωσιάζει και ο υπέρτιτλος της εφημερίδας: «Στ’ άρματα στ’ άρματα για τη στερνή τη μάχη!» όπως και το συνοδευτικό: «Όλοι και όλα για τον Ε Λ Α Σ»! Από αυτό το πολύτιμο πρωτοσέλιδο της «Ρούμελης» παραθέτουμε το κύριο άρθρο. Διατηρήθηκε η ορθογραφία του πρωτοτύπου.

Ιδού λοιπόν…

«Λυσσομανάει το χιτλερικό τέρας απ τα θανατερά χτυπήματα που δέχεται απ’ τους στρατούς των Συμμάχων και των υπόδουλων λαών. Το τέλος του πλησιάζει. Στην επιθανάτια του λύσσα φροντίζει να συμπαρασύρει και να καταστρέψει ότι βρεθεί μπροστά του. Εγκληματικοί βοηθοί του συμπαραστέκουν η μαύρη αντίδραση με τα ένοπλα προδοτικά σώματα.

Αυτή τη φορά όλη η καταστρεπτική μανία των Ούνων και των εγκληματιών Ράλληδων ξέσπασε ενάντια στη λεβεντόψυχη Ρούμελη. Οι ορδές των δολοφόνων απ’ όπου πέρασαν σκόρπισαν τη φρίκη και τον όλεθρο. Η όμορφη Φθιώτιδα, το ηρωικό Καρπενήσι κι’ η Ευρυτανία που χρόνια τυρανίστηκαν στην ξενητειά τα παιδιά της για να τη χτίσουν, η Φωκίδα και η Ναυπαχτία, η Τριχωνία και η Μακρυνεία μετατράπηκαν σε άμορφο σωρό από ερείπια. Έκαψαν, ανατίναξαν, έσφαξαν, έκαψαν ζωντανούς, ατίμασαν, λεηλάτησαν. Θέλησαν να γονατίσουν τον ηρωικό λαό της Ρούμελης, που πρώτος άδραξε το ντουφέκι ενάντια στην τυρρανία και που τρία χρόνια στέκεται πρώτος ανάμεσα στους πρώτους για τη λευτεριά της πατρίδας.

Οι επιδρομείς κατάφεραν και πάτησαν τη Ρούμελη. Μα το κατάφεραν όχι γιατί ο λαός της λυποψύχησε. Όχι γιατί ο εθνικός μας στρατός, ο θρυλλικός ΕΛΑΣ δεν πολέμησε. Όχι. Οι σταυραετοί της ΧΙΙΙ Μεραρχίας, της XVI και της V ταξιαρχίας πολέμησαν παληκαρίσια κι έκαναν τον καταχτητή και τους Ράλληδες να πληρώσουν πολύ ακριβά το εγχείρημά τους. Έδωσε πάνω από 40 συγκρούσεις και μάχες. Οι Ρουμελιώτες και Ρουμελιώτισσες πολέμησαν, πολέμησαν και με τις πέτρες και τα ξύλα ακόμα. Πολέμησαν όπως ξέρουν να πολεμούν οι ήρωες. Όμως οι ήρωες ήταν άοπλοι κι’ οι δολοφόνοι κι’ οι προδότες οπλισμένοι σαν αστακοί. Η προδοτική αντίδραση στο εσωτερικό και στο εξωτερικό έκανε το παν για να μείνει ο λαός μας άοπλος. Συκοφάντησε τον τρίχρονο αιματοποτισμένο εθνικό μας αγώνα. Δεν άφησε μέσο κι ευκαιρία για να μην χτυπήσει πισόπλατα είτε ανοιχτά το αγωνιζόμενο έθνος. Πισόπλατα με το Ζέρβα που ενώ ο ΕΛΑΣ αντιμετώπιζε τον καταχτητή αυτός επιτίθονταν ενάντια στον ΕΛΑΣ. Ανοιχτά με τους Ράλληδες που ενθάρρυνε κι όπλισε και τους άλλους κακούργους που συναγωνίζονται και ξεπερνούν τους Ούνους στο έγκλημα και την καταστροφή. Ματαίωσε όλες τις προσπάθειες του αγωνιζόμενου έθνους για την πανεθνική ενότητα. Έτσι γίνεται ολοφάνερο πως αν στέκεται ακόμα ο καταχτητής κι’ ερημώνει τη χώρα μας, αν πάτησε τη μπαρουτοκαπνισμένη Ρούμελη το κατάφερε γιατί από τα παλληκάρια μας λείπουν τα όπλα. Και την ευθύνη γι’ αυτό, την ευθύνη για τις συμφορές και τα βάσανα του λαού μας, την ευθύνη για τα ερείπια την έχει ακέραια η φασιστική αντίδραση του εσωτερικού και του εξωτερικού.

                                                                             ***

Το μαχόμενο έθνος μ’ οδηγητή την ΠΕΕΑ, ΤΟ ΕΑΜ, το ΚΚΕ και τις άλλες εθνικοαπελευθερωτικές οργανώσεις έκανε κάθε δυνατή χειρονομία για να γίνει πραγματικότητα η Πανεθνική ενότητα, για να αξιοποιηθούν οι δυνάμεις του έθνους, για να δυναμώσει κι’ οπλιστεί ο στρατός μας. Έκανε όλες τις δυνατές υποχωρήσεις –υποχωρήσεις που δεν θέτουν σε κίνδυνο τις ελευθερίες και τα συμφέροντα του λαού μας. 

Με την ειλικρινή πολιτική της ενότητας του αγωνιζόμενου έθνους ανάγκασε τον Παπανδρέου να δηλώσει πως το πρόσωπό του δεν θα σταθεί εμπόδιο της Πανεθνικής Κυβέρνησης. Κι’ όμως έκανε το παν για ν’ ασκηθεί πίεση στην ΠΕΕΑ, το ΕΑΜ και το ΚΚΕ για να παραμείνει πρωθυπουργός και να βάνει σ’ εφαρμογή τους αντιλαϊκούς σκοπούς. Το αγωνιζόμενο έθνος στην αποφασιστική αυτή στιγμή στέλνει τους υπουργούς του στο Κάϊρο και θα τους ενισχύσει ολόπλευρα στο δύσκολο αλλά λαοσωτήριο έργο τους.

Στην Πανεθνική Κυβέρνηση, που θα σχηματισθεί, ο λαός μας με τους λαογέννητους υπουργούς του θα διεκδικήσει 4 πράγματα.  -Όπλα για να συνεχίσει τον πόλεμο και να λεφτερώσει την πατρίδα.  –Αποκήρυξη των δολοφόνων Ράλληδων.  –Κάθε δυνατή φροντίδα κι’ ενίσχυση για την έστω και προσωρινή αντιμετώπιση των καταστροφών.  –Εξασφάλιση της ομαλής δημοκρατικής λύσης του εσωτερικού μας προβλήματος.

                                                                             ***

Τα ερείπια κι’ οι καταστροφές δεν λύγισαν και δεν θα λυγίσουν τον λαό μας. Η Ρούμελη δεν θα γονατίσει. Η Ρούμελη που πρώτη άνοιξε τον ανταρτοπόλεμο θα συνεχίσει και θα δυναμώσει τον πόλεμο ενάντια στον καταχτητή και τα ένοπλα προδοτικά σώματα. Θα πολεμήσει γιατί ξαίρει πως ό,τι έσωσε το έσωσε χάρις στον πόλεμο που διεξάγει. Θα πολεμήσει γιατί ξαίρει πως μονάχα έτσι θα σωθεί και θα ανοικοδομήσει την καινούργια ζωή. Βασίζεται στις ανεξάντλητες δυνάμεις του ίδιου του λαού που ηρωικά επί τρία χρόνια στάθηκε στις επάλξεις του αγώνα. Βασίζεται στην αλληλεγγύη ανάμεσα στον ίδιο τον πληθυσμό της. Βασίζεται στην αλληλεγγύη του ελληνικού λαού για να ξεπεράσει και θα τις ξεπεράσει τις δυσκολίες που δημιούργησε η επιδρομή….»

Ήταν μία στάση μνήμης από το blog "Ευρυτάνας ιχνηλάτης"