Για τους μαχόμενους Ευρυτάνες κάθε μέρα είναι "Μέρα των Βουνών"*

Ένα συνταρακτικό "άρθρο-γροθιά"

από την Κρικελλιώτισσα "Ακευσώ" 

για τους αναγνώστες του

 ιστολογίου "Ευρυτάνας ιχνηλάτης"

11 του Χιονιστή του 2024.

Το 2003, «οι γραφιάδες» του ΟΗΕ καθιέρωσαν την 11η του Δεκέμβρη ως «Παγκόσμια Ημέρα των Βουνών!!!». Μια φορά τον χρόνο να τα «λιβανίζουν», να συσκέπτονται, να διοργανώνουν διαλέξεις, ημερίδες επιστημοσύνης, να γεμίζουν τις αίθουσες με «έπεα πτερόεντα», «πομφόλυγες και φληναφήματα»,  περί προστασίας των βουνών.

Την ίδια ώρα ξαναφαίνει 

«Του ξένου η αρπάχτρα κάκητα

του ντόπιου η δόλια απάτη….» 

Ως δια μαγείας άνοιξαν οι πακτωλοί των ευρωαργυρίων της Ντροπής, λαδώνοντας «αχυρανθρώπους», εφευρίσκοντας εταιρείες της αρπαχτής, για να μετατρέψουν την Αρμονία και την Ισορροπία του Ναού της Φύσης σε τρισάθλιες σάρες της Ασχημοσύνης, της Οδύνης, του Ευτελισμού,

Κατάδηλη η Ύβρη των Καιροσκόπων, που στο όνομα της «Πράσινης Ανάπτυξης» ακρωτηριάζουν το φυσικό κλιματιστικό μας, στερεύουν τη νερομάνα της γαλήνης μας, υψώνοντας φαραωνικές κατασκευές, λεηλατώντας τα ποτάμια μας, «σπέρνοντας» φωτοβολταϊκά στις πλάτες των χωραφιών μας.

Βραδιάζει….

17:00...  μαζεύονται διαδηλωτές…

Ο ουρανός ξεκινά ένα αργόσυρτο ψιχάλισμα…

Το Βελούχι, υψώνεται περήφανο πάνωθέ μας, διάπυρος κήρυκας των Αγώνων για Λευτεριά, Δικαιοσύνη, Λαοκρατία.

Η πλατεία του Καρπενησίου καμαρώνει πάνω στην γιορτοφορεμένη παστάδα της, την παρφουμαρισμένη με άρωμα ευρωπαϊκό, με λαμπιόνια φανταχτερά, μ’ έναν πανύψηλο έλατο στη μέση.

Σε μια γωνιά η φάτνη της Γέννησης. Οι «επαΐοντες» της εξουσίας στρούγκιασαν σε πλαστικές κούκλες, την Αγάπη, την Ελπίδα, την Ειρήνη, που συνεχώς αδηφάγοι, υπερφίαλοι, κομπορρήμονες ηγετίσκοι της κεφαλαιοκρατίας βιάζουν, σκοτώνοντας αθώα παιδιά κι ανυπεράσπιστους αμάχους, την ώρα που κάποιοι φωτογραφίζονται μπροστά στα στολίδια. 

Κάτω απ’ την πλατεία, απλώνονται πανό. Πολίτες γνοιασμένοι για το Κακό που ‘ρχεται μαζί με τους εχθρούς μας «ντυμένους φίλους», βροντοφωνάζουν συνθήματα:

«Τα σχέδια για τ’ Άγραφα θα μείνουνε στους χάρτες, σε τούτα τα βουνά θα ξαναβγούν αντάρτες!»

«Η πράσινη ανάπτυξη δεν μας παραμυθιάζει, τη φύση καταστρέφει και τα βουνά ρημάζει!»

«Όλη η Ελλάδα μια οροσειρά, δεν αντέχει άλλο μπουλντόζες και μπετά!»

Λίγα μέτρα πιο πέρα, τα φώτα στην αίθουσα του δημοτικού συμβουλίου ανάβουν. Οι Ταγοί του τόπου μας συσκέπτονται για το καλό μας…

«Αρχιερείς και Φαρισαίοι», «Πόντιοι Πιλάτοι», «Μαυροκορδάτοι και Κωλέττηδες», θα συζητήσουν τη μείωση του ετήσιου προϋπολογισμού και την αύξηση των ανταποδοτικών τελών….. 

Κανείς τους δεν ήρθε να χαιρετίσει τη συγκέντρωση, αν και ειδοποιήθηκαν, και να μας πει: «Εδώ είμαι, δίπλα σας! Θα παλέψω για τα βουνά μας».

ΣΙΓΗ ΙΧΘΥΟΣ!

Στη Μητρόπολη χτυπούν οι καμπάνες για τον εσπερινό. Ευυπόληπτοι πολίτες μπαίνουν στην εκκλησιά. Μητροπολίτης και Ιερείς επιτελούν το ιερό καθήκον. Για πολλοστή φορά δεν έρχονται στο πλήθος των «επικίνδυνων», των «ακραίων»… Δεν εξαπολύουν πύρινη την ρομφαία κατά των εξολοθρευτών των βουνών μας. 

Τα παιδιά της Γης συνεχίζουμε να τους χαλάμε την επίπλαστη ησυχία τους.

Οι στάλες της ψιλοβροχής μπερδεύονται με τα δάκρυα των ματιών μας. Γεμίζει η πλατεία σκιές. Στρατιά ολάκερη. Μπροστάρηδες ο Κατσαντώνης, ο Καραϊσκάκης, ο Μάρκος Μπότσαρης, ο Άρης Βελουχιώτης, όλοι οι Αγωνιστές επί ποδός πολέμου. Τους νοιώθουμε δίπλα μας. 

Κλίνουμε το γόνυ και ορκιζόμαστε:

«Εμείς, παιδιά του ελληνικού λαού, ορκιζόμαστε ν’ αγωνιστούμε μέχρι τέλους για το διώξιμο του εχθρού. Δεν θ’ αφήσουμε τους σταυρωτήδες «Γολιάθ» να καρφώσουν τσιμεντέντιους ήλους στους παρθένους κόρφους της Μάνας Γης. Θα παλέψουμε για να κληροδοτήσουμε τις χάρες και τις χαρές της στα εγγόνια μας. Θέλουμε να ‘ναι νοικοκύρηδες στον τόπο τους, να βρίσκουν μια βουνογωνιά ν’ ακουμπάνε τον πόνο τους, μια χαράδρα ν’ αχολογάνε τον έρωτά τους, μια κορφή να καλημερίζουν το φως, έναν «Καιάδα»  να γκρεμίζουν τις χλιμάρες μιας εξαχρειωμένης, αλλοιθωρίζουσας, αλλοπαρμένης και αιμάσσουσας κοινωνίας. Θέλουμε μια απάτητη αετοκουρνιά για να τραγουδάνε σε όσους θυσιάστηκαν για τη Λευτεριά, τη Δικαιοσύνη και τη Λαοκρατία:

«Τούτο το χώμα είναι δικό τους και δικό μας

δε μπορεί κανείς να μας το πάρει…»

ΥΓ. Οι φωτογραφίες που αναφέρονται στη συγκέντρωση είναι του συμπατριώτη μας Μάριου Αποστόλου.

*Άρθρο από την "Ακευσώ" του Κρίκελλου 

(στο  ιστολόγιο "Ευρυτάνας ιχνηλάτης" )