Παρασκευή 18 Νοεμβρίου 2011

Ριψοκίνδυνο πέρασμα


Στο δρόμο προς τα Επινιανά των Αγράφων συναντήσαμε αυτή την αυτοσχέδια ξυλοκατασκευή που ενώνει τις δύο όχθες του Αγραφιώτη ποταμού αναλαμβάνοντας να παίξει το ρόλο της γέφυρας! Με υλικά κάθετες και οριζόντιες σανίδες καρφωμένες μεταξύ τους και παράπλευρα σχοινιά εν είδει κουπαστής, τούτο το αιωρούμενο ξυλογέφυρο χρησίμευε για χρόνια ώστε να διαβαίνουν άνθρωποι και ζωντανά απέναντι και ιδιαίτερα όταν το ποτάμι είχε φουσκονεριά. Δεν ξέρουμε μόνο πόσο ασφαλείς ένιωθαν οι σκληροτράχηλοι ορεσίβιοι του τόπου μας όταν οι σφοδροί βουνίσιοι άνεμοι το ταλάντευαν αγρίως.
Αλλά όπως λέει η σοφή ρήση: "πενία τέχνας κατεργάζεται".
Ο χρόνος πάντως επιβεβαίωσε την αντοχή του!

22 σχόλια:

magda είπε...

Πωπωω ομορφιά!!! Πολύ γραφικό!!!
Αλλά και συ σπουδαίος φωτογράφος!!!
Καλό Σαββατοκύριακο!

doctor είπε...

ΑΝΑΓΚΑ ΚΑΙ ΘΕΟΙ ΠΕΙΘΟΝΤΑΙ.
ΠΟΣΟ ΜΑΛΛΟΝ ΟΙ ΠΟΤΑΜΟΙ!

gitsanas είπε...

Η φωτογραφία σου μου έφερε στο νου έναν καλό φίλο. Μου περιέγραφε κάποτε, πως περνούσαν μιά σχοινένια γέφυρα, αυτός τα αδέλφια του και καμμιά δεκαριά άλλα παιδιά από το χωριό τους, για να πάνε στο σχολείο τους.
Φυσικά την διάβαιναν ένας-ένας...και φυσικά εγώ τώρα του έστειλα αυτή την φωτογραφία σου...

ΕΥΡΥΤΑΝΑΣ ΙΧΝΗΛΑΤΗΣ είπε...

-"magda",
είναι ασύλληπτα όμορφο το ακατέργαστο τοπίο των Αγράφων. Εμείς απλά αποθανατίζουμε αυτές τις μοναδικές εικόνες για να τις επαναφέρουμε όχι μόνο στη μνήμη μας αλλά και στο οπτικό πεδίο μας-σας .
Ευχαριστούμε για τα καλά σου λόγια.
-------------

"doctor",
όπως το είπες φίλε μας. Μαθημένα, άλλωστε, τα Άγραφα από δυσκολίες...
-------------

"Αγρίνιο...γλυκές μνήμες",
αυτός ο περήφανος κόσμος των ευρυτανικών βουνών, από τα μικράτα του πολέμησε με το άγριο φυσικό τοπίο και κατόρθωσε να το δαμάσει- να το κάνει φίλο και σύμμαχο στην καθημερινότητά του. Αναρωτιέμαι, όμως, εάν στον 21ο αιώνα θα υπάρξουν παιδιά που θα κάνουν ξανά τις ίδιες περιπετειώδεις διαδρομές στην ορεινή ξεχασμένη Ελλάδα. Γιατί, όταν συγχωνεύονται σχολεία και καταργούνται συγκοινωνιακές γραμμές ανά την περιφέρεια, τότε τι να σκεφτείς και που να πάει ο νους σου.
Ευχαριστούμε ιδιαίτερα, για την κίνησή σου να στείλεις αυτή τη φωτογραφία μας στα παιδιά. Μας τιμά!

ΥΓ. Τι ετοιμάζουμε να 'ξερες Γίτσα!!! Και για όλα είσαι εσύ.. "η υπεύθυνη"! Εν αναμονή...

Φυσιολάτρης! είπε...

Θεϊκή φωτογραφία!!!!!!!!!!!!!

Αθέρας είπε...

ο χρόνος επιβεβαίωσε την αντοχή του αλλά και την αισθητική των απλών ανθρώπων του τόπου μας!

άγριο κυκλάμινο είπε...

Ευρυτάνα ιχνηλάτη το τοπίο της φωτογραφίας σου είναι καταπληκτικό γιατί συνδυάζει την ατόφια φυσική ομορφιά των αγράφων με το χειροποίητο γεφυράκι που έχει εναρμονιστεί πλήρως με το περιβάλλον.

Αμφιβάλλω αν η μεταλλαγμένη εποχή μας θα συνεχίσει να παράγει τέτοιες αυθεντικές εικόνες...

ΕΥΡΥΤΑΝΑΣ ΙΧΝΗΛΑΤΗΣ είπε...

"Φυσιολάτρης!",
ευχαριστούμε πολύ φίλε μας για το ενθουσιώδες σχόλιο.
---------

"blackmore",
χτύπησες φλέβα! Η αισθητική αντίληψη των απλών ανθρώπων διαχέεται στο χρόνο και τον υπερβαίνει.
-----------

"άγριο κυκλάμινο",
αυτή ακριβώς η εναρμόνιση που περιγράφεις, είναι που πλανεύει βλέμμα και ψυχή. Η μεταλαγμένη εποχή που ζούμε δεν μπορεί να παράγει τόσο αυθεντικές εικόνες! Πόσο σωστά το έθεσες! Συμμεριζόμαστε την αμφιβολία. Να είσαι πάντα καλά.

photoioannina είπε...

Αγαπητέ μου φίλε οι παπούδες μας, παρά τα πενιχρά μέσα που διέθεταν, εύρισκαν πάντα τον τρόπο να επιβιώνουν και να ξεπερνούν τις όποιες δυσκολίες. Να δούμε πως θα αντιμετωπίσουμε εμείς οι καλομαθημένοι αύριο τις δυσκολίες που έρχονται!

valderama είπε...

Τα συγχαρητήρια μου, η δουλειά σου στο σύνολο της είναι άψογη, απλά συνέχισε, έχεις απέναντι σου ανθρώπους που περιμένουν πως και πως την επόμενη ανάρτηση σου.

ΕΥΡΥΤΑΝΑΣ ΙΧΝΗΛΑΤΗΣ είπε...

-photoioannina,
γεια χαρά φίλε μας Γιαννιώτη. Όπως έλεγαν οι παππούδες μας "το αγώγι κάνει τον αγωγιάτη" και ο νοών νοείτω!

-valderama,
καλώς όρισες στην παρέα μας και σε ευχαριστούμε για τα πολύ ενθαρρυντικά λόγια σου. Το ωραίο blog σου "Ζωή στο χωριό" το επισκεπτόμαστε συχνά. Τα λέμε...

Aris είπε...

Καλημερα.
Οτι εχει να κανει με τα Αγραφα
ξερεις οτι για μενα θεωρειται πρωτο θεμα.

Μαρίνα Διαμαντοπούλου είπε...

Οι ορεσίβιοι ξέρουν από δυσκολίες!......
Συμφωνώ!"Πενία τέχνας κατεργάζεται"!....

Οικοδόμος είπε...

Καλησπέρα!
Μας περνάς "απέναντι" φίλε Ευρυτάνα Ιχνηλάτη. Πάντα, μας περνάς "απέναντι"!
Καλή δύναμη!

ΕΥΡΥΤΑΝΑΣ ΙΧΝΗΛΑΤΗΣ είπε...

- Αris,
συμφωνούμε παλιέ φίλε, τα Άγραφα ήταν και θα είναι ο αγαπημένος προορισμός. Όποιος περπατήσει σε τούτα τα λημέρια έστω και για μια φορά, θα καταλάβει αμέσως το γιατί.
-----------

Μαρίνα Διαμαντοπούλου,
η ανάγκη για επιβίωση σε ένα τόπο που σημαίνει καθημερινή μάχη με χίλιες δύο αντιξοότητες, χαλυβδώνει τη θέληση και γεννά επινοήσεις. Καλό ΣΚ Μαρινάκι.
-------------

Οικοδόμε,
ευχαριστούμε για τη φιλοφρόνηση φίλε καρδιακέ κι ανταποδίδουμε στο ίδιο πνεύμα. Στην "αντίπερα όχθη" κατοικοεδρεύουν η λευτεριά, τα όνειρα και τα μεγάλα οράματα για μια καλύτερη και δικαιότερη ζωή. Κι όσο ριψοκίνδυνο κι αν είναι το πέρασμα αξίζει το ρίσκο! Να 'σαι καλά αδερφέ. Βαστάμε, αντέχουμε, συνεχίζουμε...

kapetandiamantis είπε...

ΟΙ ΔΙΑΔΡΟΜΕΣ ΣΤΟΝ ΟΡΕΙΝΟ ΟΓΚΟ ΤΩΝ ΑΓΡΑΦΩΝ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟ ΕΚΕΙΝΕΣ ΠΟΥ ΚΡΥΒΟΥΝ ΤΙΣ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΕΣ ΣΥΓΚΙΝΗΣΕΙΣ ΓΙΑ ΚΑΘΕ ΨΑΓΜΕΝΟ ΤΑΞΙΔΙΩΤΗ. ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΩΡΑΙΑ Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΠΟΥ ΤΗ ΣΥΝΟΔΕΥΕΙ. ΚΑΛΗΜΕΡΑ.

Τάσος Ασημακόπουλος είπε...

Ωραία τα σύγχρονα γεφύρια, ωραία και τα πετρόκτιστα, αλλά αυτό το γεφύρι των απλών ανθρώπων, είναι το ιδανικό πέρασμα στην "αντίπερα όχθη" όπως πολύ εύστοχα επισημαίνεις παραπάνω...

drosostalida είπε...

panemorfh fwtografia!!!!

Θέμιδα Ζήδρου. είπε...

Γεφύρια που ένωναν όχθες και ανθρώπους,τα πέτρινα γεμάτα θρύλους,τα ξύλινα φτιαγμένα από την ανάγκη της επιβίωσης,από μόνα τους θρύλοι.
Στέκουν εκεί μπροστά μας να μας θυμίσουν τον καθημερινό αγώνα και την πάλη.
Φωτογράφος δεν είμαι,έμαθα να κρατώ την μηχανή,αλλά μου άρεσε πολύ αυτή η αποτύπωση,καλή γωνιά λήψης και αντανάκλαση στο νερό που δίνει άλλη διάσταση στην εικόνα.

ΕΥΡΥΤΑΝΑΣ ΙΧΝΗΛΑΤΗΣ είπε...

-kapetandiamantis,
Άγραφα...για κάθε "ψαγμένο ταξιδιώτη". Τι άλλο, άραγε, μπορεί να πει κανείς παραπάνω...
----------

-Τάσο Ασημακόπουλε,
χαιρόμαστε αγαπητέ φίλε για τη συναντίληψη. Να είσαι καλά.
----------

-drosostalida,
πανέμορφα και δροσερά τα μέρη μας. Αγραφιώτισσα είσαι, άλλωστε, και ξέρεις! Φιλιά πολλά.
-----------

-Θέμις Ζήδρου,
πάντα εύστοχη! Αυτός ο καθημερινός αγώνας, όσο σκληρός ή αδυσώπητος και αν είναι, δίνει νόημα στη ζωή. Και ωθεί και στη δημιουργία. Επιπλέον ευχαριστούμε πολύ και για το σχόλιο στη φωτό (όπως και για το mail που μας έστειλες). Την αγάπη μας...

dimitris είπε...

Ευρυτανα ιχνηλατη καλησπερα, κατι τετοια περασματα τα βλεπουμε σε χολυγουντιανα π'''''εργα και ομως οπως μας γραφεις το ειχαν περαταρη τους, χρονια, ανθρωποι και ζωα.

Εν τελει η μονη περιοχη που δεν μπορουσα να φανταστω τις ομορφιες που κρυβει!!!

ΕΥΡΥΤΑΝΑΣ ΙΧΝΗΛΑΤΗΣ είπε...

- dimitris,
Άγραφα σημαίνει αυθεντικότητα! Αξίζει να ανηφορίσεις κάποια στιγμή και θα μας πεις, μετά, από μόνος σου...