Βλέμμα
περήφανο, κορμί ανθεκτικό, βίος δοκιμασμένος στα δύσκολα. Οι Ευρυτάνισσες
γερόντισσες ξέρουν να «πολεμάνε» με το δικό τους παλικαρίσιο τρόπο! Με αξιοθαύμαστες
αντοχές, εξακολουθούν μέχρι και τα βαθιά γεράματα να μοχθούν, να αγωνίζονται
και να προσφέρουν στο σπιτικό και τη φαμελιά, χωρίς ποτέ να καταδέχονται να διαμαρτυρηθούν
«έτσι μπροστά στον κόσμο!» για… της μοίρας τις βουλές. Η ζωή τους είναι μια
διαρκής πάλη με τη φύση, το βουνό και τις απαιτήσεις της τραχιάς
καθημερινότητας των ορεινών οικισμών. Αυτάρκεις μέσα στη λιτότητά τους αλλά και
βαθιά συνειδητοποιημένες για τη σκληρή προσωπική τους πορεία, κάνουν ακόμη και
κείνον τον κρυφό κι αναπόφευκτο ανθρώπινο αναστεναγμό, χάντρα καρτερικότητας στο
κομποσκοίνι της υπομονής…
ΥΓ.
Τούτη η φωτογραφία προέρχεται από ένα παλιό φιλμ του αρχείου μας και είχε
τραβηχτεί πριν από αρκετά χρόνια σε μία από τις διαδρομές μας στα ξεχασμένα
ευρυτανικά χωριά.
26 σχόλια:
Όμορφη ανάρτηση.
Τιμή στα αγέρωχα γηρατειά
Καλό γιορτινό μήνα να έχεις !!
Με συγκίνησες φιλε ιχνηλάτη.
Τη δικη μου γιαγιά λιγο την εζησα , αλλα η εικόνα σου, μου τη θυμισε έντονα.!!
Ευρυτάνα Ιχνηλάτη
Καλό μήνα! Όμορφα και γλυκά τα λόγια σου, τιμή στους ανθρώπους που δουλεύουν μέχρι το τέλος....
Βαθιά υποκλιση στην ηρωίδα της ζωής!
κάνουν ακόμη και κείνον τον κρυφό κι αναπόφευκτο ανθρώπινο αναστεναγμό, χάντρα καρτερικότητας στο κομποσκοίνι της υπομονής…
ΑΚΡΙΒΩΣ ΦΙΛΤΑΤΕ ΕΥΡΥΤΑΝΑ ΙΧΝΗΛΑΤΗ.
ΤΑ ΕΙΠΕΣ ΟΛΑ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΗ ΦΡΑΣΗ!
Σ΄αυτά τα αγέροχα και περήφανα γηρατειά αξίζει να σκύψουμε το κρφάλι μας σ΄ ένα ταπεινό προσκύνημα.
Κορμιά δουλεμένα που γέννησαν και ανέθρεψαν μέσα από τις αντιξοότητες παιδιά.
Αγέρωχες με τόλμη και ήθος!
Καλό σου μήνα και σε όλες τις γυναίκες που αναστήθηκαν ΚΥΡΙΕΣ!
Κολλησα με την εκφραστικη φωτογραφια σου!
Για τα γραφομενα δεν θα πω κατι αλλο, αφου διαθετεις ενα εξαιρετικο ταλεντο να περιγραφεις με τοσο συναισθηματισμο και σε μερικες μονο αραδες μια ολοκληρη ζωη!
Όντας πολύ ευαίσθητος με εκείνες τις μάνες που φύλαξαν και φυλάνε Θερμοπύλες αγόγγιστα μέχρι το τέλος τους, δε μπορώ, φίλε Ιχνηλάτη, να ξεχάσω την αίσθηση από τα αργασμένα χέρια τους, την αντοχή τους σε βαριές δουλειές, το πώς πασκίντευαν να ζήσουν τα παιδιά τους, ειδικά όσες δεν ήταν καβάλα στο γαϊδούρι αλλά το ακολουθούσαν φορτωμένες κι εκείνες.
Σ ευχαριστούμε εκ μέρους όλων τους και φυσικά ευχαριστούμε αυτές τις ηρωίδες της ζωής.
Μάκης
Μια γλυκύτατη γιαγιά, μα και συννάμα αποφασισμένη να ζήσει ...
Κόντρα σε όλα και σε όλους ...
Σε κάποιους σαν και μένα σε μεγάλη ηλικία έκανε ένα πολύ θετικό ... κλικ !
Καλό Μήνα !
Στο θέρο και στ’ αλώνι, στον τρύγο, στο μαντρί,
στο πλύσιμο στη βρύση, στο φούρνο, στο κλαδί,
λανάρι και ανέμη, τσικρίκι, αργαλειό,
κεντήματα το βράδυ, καθάριο σπιτικό.
Αντέξαν στους αιώνες πολέμους, χαλασμό,
στα χέρια τους κρατήσαν ζωή, πολιτισμό.
Αγέρωχοι και...αγέραστοι. Πράγματι, αυτοί οι άνθρωποι δεν γίνονται ποτέ "απόμαχοι", μοχθούν το ίδιο μέχρι το τέλος.
Κάποτε μόνο ακούμε δυο αναπάντεχους χτύπους στην καρδιά μας / σα νάρριξαν τα ζάρια μες στο τάβλι στη θαλασσινή ταβέρνα. [...]
Και τότες έμοιαζε σαν τίποτες να μην πήγε χαμένο, / σαν τίποτες να μη μπορούσε να μας πάρει ὁ Χάροντας, / γιατί εμείς όλα τα δώσαμε, τα παραδώσαμε όλα –νάταν κι άλλα!–, / κι αυτά που δώσαμε είμαστε (δεν είμαστε μονάχα αυτό που γίναμε), / κι ό,τι γίνεται κείνο που δώσαμε γινόμαστε, / μήδε μια τρίχα απ’ την πλεξούδα μας δεν πήγε κατ' ανέμου! [...]
Ευλογημένη νάναι η ζωή – κι ο θάνατος εὐλογημένος!
Γιάννης Ρίτσος: Οι γερόντισσες κι η θάλασσα (1974)
Μου θύμισες τη δική μου γιαγιά.
Μπορεί να πέρασε τα τελευταία της χρόνια εδώ, αλλά ήταν μια τέτοια γερόντισσα...δυνατή κι αγέρωχη....περήφανη και γενναία σε ό, τι της λάχαινε και ταυτόχρονα γεμάτη αγάπη και συμπόνοια...μακάρι να της έμοιαζα έστω και λίγο!!
Καλό μήνα!
Σκιαγραφεί ακριβά συναισθήματα....ο τρόπος γραφής σου, Ευρυτάνα!
Καλησπέρα φίλε μου και καλό μήνα και από μένα!!δεν σε ξέχασα-απλά πολύ τρέξιμο-κι εμένα με συγκίνηση η ανάρτηση με τα αγέρωχα όπως λες γηρατειά..η παλιά φωτό απο το αρχείο σας τα λέει όλα!η δυναμική γιαγιά γυναίκα του μόχθου παλεύει με όλη της την ψυχή για την σκληρή καθημερινότητα κι ας μην την κρατάνε πολλές φορές τα πόδια της!!έχει όμως ψυχή και ήθος και δύναμη να παλέψει και με όλα τα θεριά του κόσμου..ας παραδειγματιστούν οι αδύναμοι,κι όποιοι τα παρατάνε στα δύσκολα!!εξαιρετική η ανάρτησή σου όπως πάντα καλέ μου φίλε!!ένα όμορφο βραδάκι σου εύχομαι!!
Πάντα θαύμαζα και θαυμάζω της αντοχές και την λεβεντιά των βουνίσιων. Έχουν κάτι αυτοί οι άνθρωποι που με παραπέμπει σε άλλες εποχές.
Ευρυτανα Ιχνηλατη καλημερα, παντα οι αναρτησεις σου μας μιλουν βαθεια μεσα μας!!!
ΝΑ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΤΑ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΘΕΜΑΤΑ ΤΟΥ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΥ.
Συγκινητικο!
Μου πέρασε μια σκέψη,
σ'αυτές τις στιγμές εγωισμού και ματαιοδοξίας που όλοι έχουμε,
τη ζωή μου ποίημα να κάνω.
Και ξάφνου το κεφάλι μου γύρισα αριστερά και δεξιά,
και ποιήματα ήταν γιομάτος ο τόπος,
ζωές ατραγούδιστές.
Που σ'ένα σπίτι μέσα φεύγουν,
δουλεύοντας.
Και γύρισα τη ζωή μου ανάποδα,
έκλαψα για μένα,
και τους ατραγούδιστους.
Αχ, γιαγιά μου ατραγούδιστη,
γύρνα σε παρακαλώ,
όταν λυμένα θα'ναι όλα,
παρέα να τραγουδίσουμε.
Γύρνα,
Σε παρακαλώ.
Κυρία με τα όλα της! Δεν προσκυνάει, δεν υποτάσσεται!
Καλό σου μήνα, Ιχνηλάτη.
Ακριβώς όπως το ΄πες ...
Αγέρωχα Γηρατειά!!!
Καλά σου βράδια
Ε.-
πω πω κούραση
πολύ αγώνας γμτ
Με βαθύ σεβασμό στις καθημερινές ηρωίδες...
Ευχαριστούμε!
Σ΄αυτή τη φωτογραφία ακουμπά η Ελλάδα!!!
Υποκλινόμαστε!
Δημοσίευση σχολίου