Παρασκευή 4 Αυγούστου 2017

Μπάνιο στην "Τρύπα του Αγραφιώτη ποταμού"!


Ανηφορίζοντας προς το μαγικό κόσμο των Αγράφων, νιώθεις να αναπτερώνεσαι, να ξεφεύγεις από τα καθημερινά και τετριμμένα, σα να περνάς μια αόρατη πύλη που σε οδηγεί σε μια άλλη διάσταση αντίληψης του χρόνου και του τόπου!

Τηρώντας την... "παράδοση", για μπάνιο στα βουνά το καλοκαιράκι, αποφασίσαμε κάποια ζεστή μέρα να επισκεφτούμε την "Τρύπα του Αγραφιώτη ποταμού"! Ένα μάλλον άγνωστο, στους περισσότερους, ευρυτανικό φαράγγι με όμορφα εντυπωσιακά καταρρακτάκια!

Ξεκινήσαμε από το Καρπενήσι, περάσαμε το καταπράσινο Καλεσμένο, την ιστορική Βίνιανη, το δροσερό Κερασοχώρι και τον όμορφο Κρέντη και ακολούθως στρίψαμε δεξιά προς την πολυαγαπημένη κατεύθυνση των Αγράφων. 

Ο δρόμος ασφάλτινος πια -μέχρι ενός σημείου- ίσως και να μας "ξένιζε" λιγάκι, καθώς χρόνια και χρόνια είχαμε συνηθίσει τον... πατροπαράδοτο χωμάτινο! 

Σταματήσαμε να δροσιστούμε στην πετρόβρυση του αξέχαστου μπάρμπα-Λάμπρου στη Βαρβαριάδα (βλ. εδώ!). Το καλυβάκι του κλειστό, μάς γνέφει φιλικά ξυπνώντας γλυκές αναμνήσεις από αλλοτινές εποχές, τότε που ο τελευταίος "ακρίτας" της αγραφιώτικης γης μάς καλοδέχονταν με τα τσίπουρα και τις νοσταλγικές ιστορίες του. 

Συνεχίζουμε έχοντας πάντα δίπλα μας τον Αγραφιώτη ποταμό να φιδογυρνάει πότε πράσινος και πότε γαλάζιος ανάμεσα στα δύσβατα βουνά. 

Ο Αγραφιώτης ποταμός, γέννημα-θρέμμα των Αγράφων, κρατάει τη σκούφια του από προαιώνιες κρυσταλλοπηγές στα βουνά Ντελιδήμι (2162μ.) και Καταρραχιάς (2002 μ), γεννιέται με τα νερά του Τροβατιανού και του Βραγγιανίτικου ρέματος και στη συνέχεια, αφού εμπλουτιστεί και με το ζωογόνο ύδωρ πολλών άλλων τοπικών ρεμάτων, διατρέχει τα Άγραφα, διαιρώντας τα σε ανατολικά και δυτικά, ώσπου να καταλήξει στην τεχνητή λίμνη των Κρεμαστών μετά από μία περιπετειώδη πορεία 35 περίπου χιλιομέτρων. Κρύβει μοναδικές και ανεξερεύνητες ομορφιές, ενώ φιλοξενεί άγριες πέστροφες, ποταμοκέφαλους, μπριάνες, καθώς και σπάνια είδη ορνιθοπανίδας. Θαυμαστή και η πλούσια βλάστηση στις όχθες του!


Σε λίγο η άσφαλτος αποτελεί παρελθόν και συνεχίζουμε την ανάβαση στους γνώριμους από χρόνια χωματόδρομους που ελίσσονται ανάμεσα στα σκληροτράχηλα βουνά των Αγράφων με τη ματιά να ταξιδεύει ελεύθερη σε οξυκόρυφα όρη, μακρινές καταπράσινες πλαγιές και χαώδεις γκρεμούς!

Τα μεγαλοπρεπή βουνά υψώνονται ολόγυρα σαν θεόρατα πέτρινα τείχη! Αιώνιοι γίγαντες, φρουροί ενός ατίθασου τόπου που δεν υποτάσσονταν σε εξουσίες, που έβγαλε παλικάρια σαν τον Κατσαντώνη, το Δίπλα, το Χασιώτη - πολέμιους της καταπιεστικής τάξης πραγμάτων της εποχής τους. Περπατημένα αργότερα και από τους αντάρτες του ΕΛΑΣ και του ΔΣΕ, τα βουνά αυτά κρατάνε καλά φυλαγμένα τα μυστικά και τους όρκους του αγώνα διατηρώντας τη συνέχεια στο νήμα της ανυπότακτης Ιστορίας αυτού του τόπου!  

Δεν είναι δυνατόν να μη σε συνεπάρει όλη αυτή η αίσθηση και η αίγλη που αποπνέει η Αγραφιώτικη Γη!


Κάποιες μικροστάσεις κρίνονται απαραίτητες για συλλογή λίγης μοσχομυρωδάτης ρίγανης!

4 χιλιόμετρα πριν από το χωριό των Αγράφων (που απέχει 69 χλμ από το Καρπενήσι) ο δρόμος διακλαδίζεται. Εμείς επιλέγουμε την αριστερή κατεύθυνση (προς Επινιανά). Σε λιγότερο από 200 μέτρα υπάρχει μία ξύλινη χειροποίητη ταμπέλα που γράφει: "Προς Τρυπα-Οσκλιανη"!

Αφήνουμε το όχημα, παίρνουμε στους ώμους τους σάκους μας και με τις γλίτσες "παρά πόδα" ακολουθούμε το κατηφορικό στενό μονοπατάκι (συνολικού μήκους περίπου 700 μ.)


Απεριποίητο, σε κάποια σημεία του μάλιστα και αρκετά ταλαιπωρημένο, αλλά προσβάσιμο. Σημασία όμως έχει πάντα ο "στόχος"! Οι γκλίτσες σε πολλά σημεία χρησιμεύουν για να παραμερίζουν κάποια αγκαθωτά βάτα που συναντάμε.

Πλατάνια, δρυς, αγριοκαστανιές, σπάνια αγριολούλουδα και πεταλούδες μάς καλωσορίζουν στο διάβα μας...


Δίπλα μας ανάμεσα στα πυκνόφυλλα δέντρα φανερώνεται κάθε τόσο κι ο Αγραφιώτης ποταμός ασημοστολισμένος από τις ακτίνες του μεσημεριανού ήλιου. Το κελάρυσμά του μας συντροφεύει μαζί με το βόμβο των εντόμων και τα κελαϊδίσματα των πουλιών που δεν φαίνεται να ενοχλούνται από τη διατάραξη της προηγούμενης ησυχίας τους.



Χωρίς να παρεκκλίνουμε από το μονοπάτι, συνεχίζουμε με νότια κατεύθυνση, έως ότου (κάπου μισή ώρα αργότερα) φτάνουμε στην κατάληξή του και ακολουθούμε, πλέον, την κοίτη του ποταμού ευθεία εμπρός μας.



Μπαίνουμε στο ολόδροσο ποτάμι και βαδίζουμε μέσα στο νερό ώσπου σε κάποια στιγμή (πολύ σύντομα) αντιλαμβανόμαστε να στενεύει και να προβάλλει το φαράγγι.


Το Φαράγγι της Τρύπας Όσκλιανης του Αγραφιώτη ποταμού έχει συνολικό μήκος 600 μέτρα, ενώ στο "επίμαχο σημείο" (για περίπου 40 μέτρα) στενεύει στα 4-5 μέτρα σχηματίζοντας την χαρακτηριστική "τρύπα" που δέχεται και τον συντριπτικά μεγαλύτερο όγκο του νερού!



Το θέαμα που αντικρίζουμε είναι εξωπραγματικό! 'Ένας τεράστιος βράχος λες και τον εναπόθεσε εκεί ο "θεός του φαραγγιού" μισοκλείνει την είσοδο.  Ένας μακρύς κορμός που ακουμπά κατά μήκος του βράχου μας βοηθά να αναρριχηθούμε και από εκεί να παρατηρήσουμε με κάθε λεπτομέρεια την απερίγραπτη ομορφιά...


Ολόγυρα ορθώνονται οι μεγάλοι κάθετοι βράχοι του φαραγγιού με τα εντυπωσιακά πολύχρωμα πετρώματα και τα νερά που τρέχουν από ψηλά σχηματίζοντας μεγάλα και μικρότερα καταρρακτάκια και μία ήρεμη μικρή λίμνη μπροστά ακριβώς από το βράχο μας!

Γιγαντιαία υδροχαρή φυτά κρέμονται από ψηλά με το καταπράσινο σώμα τους να λειτουργεί ως υποδοχέας των άφθονων νερών που κυλάνε με βροντώδη ήχο!!! 

Οι υδάτινες κουρτίνες και οι σταγόνες που πεταρίζουν παντού αντανακλώντας στο φως τα χρώματα της ίριδας, δημιουργούν ένα πανέμορφο σκηνικό και μια ξεχωριστή αίσθηση φυσικού μεγαλείου!


Καθηλωνόμαστε μαγεμένοι από την ευεργετική δροσιά και τον ήχο των νερών που μας καλωσορίζει. Το σημείο θυμίζει, σε μικροκλίμακα, το "Πανταβρέχει", αλλά τούτο εδώ είναι ξεχασμένο, άγνωστο, μα σίγουρα αξιοθαύμαστο!

Ξάφνου, εντελώς αναπάντεχα, αντικρίζουμε έναν αετό να πετά πάνω από τα στενά του φαραγγιού!!! Τι τύχη να τον συναντήσουμε εκείνη ακριβώς την ώρα και σε αυτό το σημείο! Μας ξέφυγε το "κλικ" αλλά τι σημασία έχει..!

Κάποιοι γεροντότεροι Αγραφιώτες μάς είχαν πει ότι πολύ παλιότερα κρύβονταν εδώ κάποιοι ληστοφυγόδικοι, άνθρωποι καταδιωγμένοι από την εξουσία. Αν και δεν κατορθώσαμε να διασταυρώσουμε ιστορικά αυτά τα λεγόμενα, εντούτοις δεν μας προκάλεσαν εντύπωση αφού καθένας μπορεί να υποθέσει ότι ένας τέτοιος τόπος, τόσο προστατευμένος και αθέατος, θα προσφέρονταν και ως ασφαλές καταφύγιο για τους απείθαρχους. 

Δεν αργούμε να βουτήξουμε στα ολόδροσα νερά του Αγραφιώτη κάτω από το βράχο! Bαθιά, πεντακάθαρα, γαλαζοπράσινα, δίνουν μια εξωτική διάσταση, ενώ το κορμί αναζωογονείται σε κάθε κύτταρο του. Το μπάνιο στο ποτάμι αποτελεί πάντα μία ξεχωριστή απολαυστική εμπειρία...


Λίγο αργότερα καθισμένοι επάνω στο βράχο πίνουμε παγωμένες μπύρες, γευόμαστε ελιές, ντομάτες και φρεσκοζυμωμένο ψωμί και είναι σαν να έχουμε κάνει το ωραιότερο "γκουρμέ" γεύμα (αλίμονο δα!) συνοδεία της μελωδίας των νερών! 

Θα στρώσουμε στην όχθη και θα ξαπλώσουμε για καμιά ωρίτσα που θα είναι όμως αρκετή για να μας κάνει να αισθανθούμε "βιονικοί" και να κολυμπήσουμε ξανά στη δροσερή αγκαλιά του ποταμού.


Σε τέτοιους θεόμορφους τόπους, ανέγγιχτους από αυτό που ονομάζουν κάποιοι "πολιτισμό", σε τέτοια ονειρεμένα σημεία της μάνας φύσης που το μόνο που δεν συναντάς (ή μήπως όχι;) είναι τις νεράιδες να λούζονται στις όχθες των ποταμών, σε τέτοια παραμυθένια ομορφιά - δεν μπορείς παρά να αναλογιστείς, για μια ακόμη φορά, τα σοφά λόγια του Ινδιάνου αρχηγού Seattle: 

"Ο σύγχρονος άνθρωπος δεν φαίνεται να δίνει σημασία ούτε καν στον αέρα που αναπνέει. Όπως ο άρρωστος που του έχει εξασθενίσει η όσφρηση. Πουθενά στις πολιτείες δεν υπάρχει μια ήσυχη ειρηνική γωνιά. Δεν υπάρχει τόπος να σταθείς και ν' ακούσεις το ξωπέταγμα των φύλλων την άνοιξη, τη ροή του ποταμού ή το βουητό των εντόμων. Αλλά τι μένει απ΄ τη ζωή αν ο άνθρωπος δεν μπορεί ν' αφουγκραστεί το μοναχικό κάλεσμα του κοκκινολαίμη ή τις συζητήσεις των βατράχων τη νύχτα στη μικρή λίμνη; Αλλά εγώ ίσως είμαι άγριος και δεν καταλαβαίνω..."!


Αργά το απόγευμα θα πάρουμε το δρόμο της επιστροφής φορτωμένοι για μια ακόμη φορά με χρώματα, αρώματα και σπάνιες εικόνες της μαγικής Αγραφιώτικης φύσης που θα μας συντροφεύουν για καιρό.


Τολμήστε το, αξίζει και... θα μας θυμηθείτε!


19 σχόλια:

ΕΥΡΥΤΑΝΑΣ ΙΧΝΗΛΑΤΗΣ είπε...

Παιδιά καλό καλοκαίρι!
Και... πάρτε τα βουνά!!!

kerina poiimata είπε...

Απείρου κάλλους οι ομορφιές που μας δείχνετε, αλλά ακόμα πιο όμορφη η περιγραφή τους!Υπέροχες διαδρομές!Μακάρι ο κάθε άνθρωπος να πρόσφερε σαν δώρο στον εαυτό του, κάποιες στιγμές που νοιώθεις πιό κοντά στον Θεό, σε τέτοια μέρη!
Καλή συνέχεια καλοκαιριού, να είστε καλά!

kapetandiamantis είπε...

«Ώσπου τέλος ένιωσα κι ας πα’ να μ’ έλεγαν τρελό πώς από ‘να τίποτα γίνεται ο Παράδεισος.» (Ο. Ελύτης)

PHOTO ΤΙΤΛΟΙ είπε...

Ομορφιές που κρύβουν τα βουνά της Ευρυτανίας!!!
Και το δίλημμα που τίθεται από το αφιέρωμα.....
Μπάνιο στη θάλασσα ή στα ποτάμια;

doctor είπε...

ΝΟΜΙΖΩ ΟΤΙ ΚΑΠΟΤΕ ΣΟΥ ΕΧΩ ΞΑΝΑΠΕΙ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΣΧΕΤΙΚΑ ΕΥΚΟΛΗ Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΗΣΗ ΤΗΣ ΟΜΟΡΦΙΑΣ ΑΛΛΑ ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΑ ΔΥΣΚΟΛΗ Η ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΤΗΣ ΜΕ ΛΟΓΙΑ.
ΚΙ ΟΜΩΣ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΕΣ ΞΑΝΑ!
ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ ΦΙΛΤΑΤΕ ΓΙΑ ΤΙΣ ΜΟΝΑΔΙΚΕΣ ΠΕΡΙΗΓΗΣΕΙΣ ΣΤΗΝ ΕΥΡΥΤΑΝΙΚΗ ΓΗ.

Giannis Pit. είπε...

Εντάξει. Ευρυτάνα, θεωρώ ευλογία να μπορέσει κάποιος, έστω και μια φορά, να ζήσει από κοντά αυτήν την εμπειρία της Φύσης. Πρέπει να είναι παραμυθένια στην κυριολεξία. Πολλές καλησπέρες.
Εξαίρετη η παρουσίασή σου.

Αστοριανή είπε...

Δεν είναι δυνατόν να μη σε συνεπάρει όλη αυτή η αίσθηση και η αίγλη που αποπνέει η Αγραφιώτικη Γη! Ευρυτάνας

Είμαι τόσο μακριά...
με έφερες τόσο κοντά!!!
και η περιγραφή σου;;;!!!
δάκρυ στην άκρη των ματιών...

Να είσαι πάντα καλά, Φίλε μου!

και,
σε υπερ-ευχαριστώ για τις επισκέψεις σου στην "αστοριανή Μου!

Υιώτα, ΝΥ

άγριο κυκλάμινο είπε...

Για άλλη μια φορά Ευρυτάνα μου κατάφερες να με κατενθουσιάσεις με την καινούργια ιχνηλασία σου!!!Αλήθεια υπάρχει και ένα ακόμη "Παντα βρέχει"?? Προσωπικά ήξερα μόνο το "διάσημο" στον Κρικελοπόταμο και επίσης "το μικρό παντα βρέχει" του Τόρνου. Με την εξαιρετική περιγραφή σου και τις υπέροχες φωτογραφίες σου με βάζεις στον πειρασμό να επιχειρήσω το τόλμημα!Να αφουκραστώ τη μελωδία των καταρρακτών και να συναντήσω ιδίοις όμμασι τις νεράιδες να λούζονται στις όχθες του Αγραφιώτη! Καταπληκτικό θέμα, είσαι ποιητής στο λόγο σου Ευρυτάνα.

Οση ώρα διάβαζα το θέμα σου με συνόδευε τόσο ταξιδιάρικα και το κομμάτι των City που επέλεξες. Να είσαι καλά να μας χαρίζεις πάντα τέτοια διαμάντια!!!

ποιώ - ελένη είπε...

Τι γλαφυρή περιγραφή τι ειδυλλιακό τοπίο!!!!!

Την θερμή μου καλημέρα ♥

Unknown είπε...

Φανταστικο μερος αλλα και εξαιρετικη η περιγραφη του!!!



ΕΥΡΥΤΑΝΑΣ ΙΧΝΗΛΑΤΗΣ είπε...


Φίλες και φίλοι...

Μπορείτε να δείτε ανάλογα θέματα (κολύμπι στα ποτάμια της Ευρυτανίας) και εδώ:

1) http://eyrytixn.blogspot.gr/2012/08/blog-post_21.html

2) http://eyrytixn.blogspot.gr/2016/07/blog-post_26.html

3) http://eyrytixn.blogspot.gr/2014/09/beach-volley.html

4) http://eyrytixn.blogspot.gr/2012/07/blog-post_20.html

Καλή συνέχεια στα όμορφα σχόλιά σας...

Aris είπε...

Οταν αναβει το μπετον και οι πολεις φλεγονται,
οι παραδεισοι των Αγραφων μας καλουν.!!
Ονειρεμενο αφιερωμα!

Άρης Άλμπης είπε...

Το κείμενο γλαφυρό, πλουσιότερο σε εικόνες, ακόμα και από τις ομιλούσες φωτογραφίες που το συνοδεύουν.
Οι νεράιδες ακούγονται να καλούν.
Μένει η απόφαση για την επίσκεψη…

Άιναφετς είπε...

Ονειρεύομαι να μου δοθεί η ευκαιρία να κολυμπήσω σε κάποιο ποτάμι και αν αυτό είναι και στην Ευρυτανία, ακόμα καλύτερα τουλάχιστο εκεί θα είμαι σίγουρη πως τα νερά θα είναι πεντακάθαρα!!!

Μάκης είπε...

φίλε και συντοπίτη Ιχνηλάτη Ευρυτάνα,
Μπορεί εσείς να δροσιστήκατε στον βούραγκα του Αγραφιώτη αλλά ευτυχώς για μας με τις εικόνες σας τις τόσο ζωντανές δρόσισες και τη δική μας ψυχούλα. Γιατί πρέπει νάχει κάποιος καλό περιεχόμενο εντός του για να ΔΕΙ πραγματικά αυτές τις συνθέσεις της φύσης!
Και μετά με λένε σοβινιστή όταν αναφέρομαι στο Κρικελλάκι μας το αγαπημένο και στην Ευρυτανία μας γενικότερα!
Δεν είμαι ούτε σοβινιστής ούτε έχω μέσα μου ακραίες "τάσεις". Δε μπορώ όμως να μην εκθειάσω αυτές τις ομορφιές και να πολεμήσω να μείνουν έτσι όπως τις γέννησε η μάνα φύση.
Ναι ρε ΔΕΝ ΘΕΛΟΥΜΕ ΠΑΡΚΑ ΔΙΑΟΛΙΚΑ ΔΕΝ ΘΕΛΟΥΜΕ ΥΔΡΟΗΛΕΚΤΡΙΚΑ Σ ΑΥΤΑ ΤΑ ΙΕΡΑ ΠΟΤΑΜΙΑ. Προφανώς το "ρε" αφορά εκείνους τους τόσο μικρούς και πουλημένους που με πρόφαση και έντεχνη δικαιολογία τους την "καθαρή" ενέργεια θέλουν να πάρουν τα βουνά και τα ποτάμια που ανήκουν σ' όλους και να τα κάνουν δικά τους!!
Θα πολεμήσουμε λοιπόν φίλε Ιχνηλάτη με όσες δυνάμεις έχουμε και μέχρι να πάμε για πάντα να κοιμηθούμε εκεί που γεννηθήκαμε.
Και ξέρω ότι κι εσύ είσαι μαζί μας και γι αυτό σ ευχαριστούμε πολύ.
Νάσαι πάντα γερός και μαζί με το "βοηθό" της ζωής να περιδιαβαίνετε τις στάτες που πότισαν με ιδρώτα και αίμα οι πάμφτωχοι πρόγονοί μας. Τιμή σ' εκείνους είναι οι δημοσιεύσεις σου. Κεράκια στη μνήμη τους και σεβασμός απ' την πλευρά σου. Καλή αντάμωση
Μάκης Φλώρος
Κρίκελλο Ευρυτανίας

ΕΥΡΥΤΑΝΑΣ ΙΧΝΗΛΑΤΗΣ είπε...

Με αφορμή το "μάχιμο σχόλιο" του συμπατριώτη μας....

Φίλε Μάκη, αυτή Η ΟΜΟΡΦΗ ΓΗ ΔΕΝ ΠΩΛΕΙΤΑΙ, ΟΥΤΕ ΠΑΡΑΧΩΡΕΙΤΑΙ σε κανένα από τα εταιρικά κοράκια που καραδοκούν να την αλώσουν! Τα βουνά, τα ποτάμια μας και κάθε κόκκος από το χώμα που πατάμε αποτελεί συλλογική περιουσία του λαού μας. Ανήκε και θα ανήκει για πάντα σε όλους εμάς και τις επόμενες γενεές.
Οι Ευρυτάνες και όλοι όσοι αντιστέκονται "έχουν γνώσιν". Γιατί... "λεύτερα βουνά=λεύτεροι άνθρωποι"!!!

Να είσαι καλά, σε ευχαριστούμε για τα θερμά σου λόγια για εμάς και την προσπάθειά μας. Να ξέρεις ότι το blog δεν αποτελεί "ιδιοκτησία" κανενός. Κάθε αγωνιζόμενος συμπατριώτης μας, που αρνείται να σκύψει το κεφάλι, μπορεί να βρίσκει εδώ μια φιλόξενη γωνιά για να αναπτύσσει τις απόψεις του...

ΥΓ: Έχεις επίσης πολλούς χαιρετισμούς και την εκτίμησή της (και από την συνοδοιπόρα "Χ").

Καλή αντάμωση στα ψηλά λημέρια!

Φυσιολάτρης! είπε...

Ευρυτάνα.....συγχαρητήρια!!!!!!!Καταπληκτική η περιήγηση που μας χάρισες σε αυτό τον δυσεύρετο παράδεισο της Ευρυτανίας.......οι φωτογραφίες αλλά και η περιγραφή είναι ένας ύμνος στη μάνα φύση!!!!!!!!!Από ότι φαίνεται και οι παράδεισοι καρτερούν τον ιχνηλάτη τους.....Τα λόγια του ινδιάνου αρχηγού ήταν ο καλύτερος επίλογος!!!!!!!!!!Πάντα τέτοια!!!!

magda είπε...

Υπέροχη κι αυτή η ανάρτηση σου, φίλε μου Ευρυτάνα!
Με την γλαφυρή περιγραφή και τις όμορφες εικόνες σου, μας ταξίδεψες στην θαυμάσια πατρίδα σου και μας γέμισες ψυχική γαλήνη, δροσιά και προσμονή για καινούργια ταξίδια!
Απουσιάζω συχνά, γιατί το καλοκαίρι με μονοπωλεί η εγγονή μου:)

ΕΥΡΥΤΑΝΑΣ ΙΧΝΗΛΑΤΗΣ είπε...

Eυχαριστούμε για τις επισκέψεις, τις αναδημοσιεύσεις και τα σχόλιά σας που ζωντανεύουν επιπλέον κάθε ανάρτησή μας!