«Εμείς που ζυμώνουμε και δεν έχουμε ψωμί»*

 

* Άρθρο του Γιώργου Μπακογιώργου

υποψήφιου δημάρχου

με τη "Λαϊκή Συσπείρωση Καρπενησίου"

(στο  blog "Ευρυτάνας ιχνηλάτης" )

******

Οι δημοτικές εκλογές στην ελληνική επαρχία έχουν σχεδόν παντού χαρακτήρα σύγκρουσης τοπικών οικονομικών συμφερόντων, συχνά με την ανάμιξη εταιρειών ενέργειας, εταιρειών ανακύκλωσης κτλ. Αυτή η σύγκρουση σε συνδυασμό με τη στρατηγική ταύτιση όλων των αστικών κομμάτων διαμορφώνει τα αντίπαλα στρατόπεδα-συνδυασμούς που εκ πρώτης όψης φαίνονται αχταρμάς: τα αστικά κόμματα και οι τοπικοί εκπρόσωποί τους ρευστοποιούνται και διαχέονται σε αντίπαλους συνδυασμούς με όλες τις δυνατές εκδοχές.

Στο Καρπενήσι έχουμε από τη μια μεριά τον κλασσικό συνδυασμό της ΝΔ, εμπλουτισμένο με ολίγο ΠΑΣΟΚ και πασπαλισμένο με ένα υποψήφιο βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ. Από την άλλη ένας συνδυασμός που ξεκίνησε ως «αντιδεξιός» και κατέληξε να περιλαμβάνει νεοδημοκράτες , βελοπουλαίους και υποψήφιους της Νίκης και του Τζήμερου. Οι δύο αυτοί συνδυασμοί συνυπέγραψαν σχεδόν στο σύνολό τους τις αντιλαϊκές πολιτικές όλα τα προηγούμενα χρόνια. Κι ευτυχώς που υπήρχε η Λαϊκή Συσπείρωση στο δημοτικό συμβούλιο, αλλιώς θα βασίλευε κυριολεκτικά σιωπή νεκροταφείου.

Τα προγράμματά τους μοιάζουν σαν δυο σταγόνες νερό. Εκεί μέσα θα βρει κάποιος διάφορα ανεδαφικά, αλλά δεν θα διαβάσει τίποτα για την επικείμενη επέλαση των ανεμογεννητριών στα βουνά μας. Δεν θα διαβάσει για το κλειστό εργοστάσιο ξυλείας στη Φουρνά. Δεν θα διαβάσει για την ανάγκη στελέχωσης των υπηρεσιών με μόνιμο προσωπικό. Δεν θα διαβάσει για τους κτηνοτρόφους που υποφέρουν από το κόστος παραγωγής, τις χαμηλές τιμές, τις ζημιές από το Λύκο. Δεν γράφουν τίποτα για τα πραγματικά προβλήματα των σχολείων, της υγείας, του Πανεπιστημίου, της Πυροσβεστικής, των Δασαρχείων. Δεν λένε τίποτα για τα κλειστά Μουσεία. Δεν λένε τίποτα για την αντιλαϊκή πολιτική και την ακρίβεια που έχει γονατίσει τα λαϊκά νοικοκυριά. 

Η περιφερειακή αρχή μένει πάντα στο απυρόβλητο παρά τις αυταπόδεικτες ευθύνες της για την εγκατάλειψη και την ερήμωση του τόπου και έχει προνομιακές σχέσεις και με τους δύο συνδυασμούς.

Ποιος είναι ο συνεκτικός ιστός των δύο στρατοπέδων; Την απάντηση την δίνει η ίδια η «πιάτσα» του Καρπενησίου που από καιρό συζητάει ποιος εργολάβος είναι με ποιον. Οι πάντες κρατάνε την ανάσα τους για το με ποιον θα πάει ο «τάδε» ή ο «δείνα» εργολάβος για να δουν που θα γείρει η πλάστιγγα. Με λίγα λόγια η όλη κατάσταση θυμίζει απλή «αλλαγή» φρουράς του κατασκευαστικού κεφαλαίου του νομού. Τέτοια «Γιορτή Δημοκρατίας»!

Και όπως κάθε «γιορτή» έχει κι αυτή τους «θλιμμένους» της, όπως τραγουδούσανε κάποτε οι Τρύπες.

Η Λαϊκή Συσπείρωση είναι ΚΑΙ εδώ. Ξανά. Παρά τον αντιδραστικό νόμο της ΝΔ, παρά τα κάθε είδους εμπόδια. Παρά τις κάθε είδους καφενειακές μονταζιέρες που αναπαράγουν αστραπιαία όλες τις «αυριανίστικες» συκοφαντίες.

Το ψηφοδέλτιο της Λαϊκής Συσπείρωσης σφυρηλατήθηκε στο κίνημα. Οι αγωνιστές που το απαρτίζουν, με κορμό τους κομμουνιστές, έπαιξαν πρωταγωνιστικό ρόλο στην οργάνωση των αντιστάσεων, στην ανασυγκρότηση των σωματείων, στην ίδρυση νέων συλλόγων: συνταξιούχων ΙΚΑ (ΕΦΚΑ), αγροτοκτηνοτροφικών συλλόγων, μουσικού συλλόγου κ.α

Οι υποψήφιοι της Λαϊκής Συσπείρωσης έδωσαν τον τόνο στις απεργιακές κινητοποιήσεις, στις όμορφες Πρωτομαγιές, στις αντιστάσεις την περίοδο της πανδημίας, στην υπεράσπιση της υγείας και των σχολείων μας, στο μεγάλο πανευρυτανικό συλλαλητήριο για τη διάσωση του ευρυτανικού περιβάλλοντος την 1η Αυγούστου του 2021, στις μεγάλες κινητοποιήσεις για το έγκλημα των Τεμπών.

Αυτή η πρωτοπόρα δράση, η τιμιότητα, η αξιοπρέπεια συναντά σήμερα την καθολική αναγνώριση από τη μεγάλη πλειοψηφία των καρπενησιωτών. Και είναι πάρα πολλοί αυτοί που αναγνωρίζουν ότι η μόνη ελπίδα να αλλάξουν τα πράγματα είναι να αναλάβει η Λαϊκή Συσπείρωση το τιμόνι του Δήμου.

Έχουμε επίγνωση ότι το σύστημα εξουσίας που έχει διαμορφωθεί όλα αυτά τα χρόνια, με το μοίρασμα ρόλων μεταξύ συμπολίτευσης και «αντιπολίτευσης», διακλαδίζεται παρακάτω με βαρώνους και κομματάρχες και ακόμα παρακάτω με αρχηγούς σογιών και οικογενειών που δεν αφήνουν να ξεφύγεις εύκολα από το «μαντρί». Πόσο δε μάλλον όταν ο συγκολλητικός ιστός είναι οι πάσης φύσης εξυπηρετήσεις, μικροσυμφέροντα, προσδοκίες βολέματος κτλ. Καύσιμη ύλη όλης αυτής της «μηχανής» είναι η ανέχεια, η ανεργία, τα χρέη.

Ξέρουμε όμως ότι τελικά δεν είναι τόσο ανίκητοι όσο θέλουν να φαίνονται. Ξέρουμε ότι δεν μπορούν να τους «πιάσουν» όλους και όλες. Ξέρουμε ότι υπάρχει πολύς κόσμος που εναποθέτει τις ελπίδες στις δυνάμεις του αγώνα. Ξέρουμε ότι υπάρχουν ακόμα περισσότεροι που προβληματίζονται. 

Γνωρίζουμε ότι είναι πολλοί οι «εξόριστοι» που δεν θέλουν να έρθουν να ψηφίσουν με τα άγνωστης προέλευσης κατοστάρικα και διακοσάρικα. Ξέρουμε ότι πολλοί αυτοοργανώνονται για να έρθουν να ψηφίσουν τρεις- τρεις, τέσσερις – τέσσερις σε ένα αυτοκίνητο. 

Την Κυριακή, έρχονται να ψηφίσουν το ψηφοδέλτιο του αγώνα. 

Τη Δευτέρα, όπου κι αν μας έχει στείλει ο λαός της Ευρυτανίας, θα συνεχίσουμε να δίνουμε τη μάχη στις επάλξεις. Πιο αδιάλλακτα, πιο μαχητικά.

Γιατί το ξέρουμε καλά:

«Είμαστε εμείς που ζυμώνουμε και δεν έχουμε ψωμί, εμείς που βγάζουμε το κάρβουνο και κρυώνουμε. Εμείς που δεν έχουμε τίποτα και ερχόμαστε να πάρουμε τον κόσμο.» (στίχοι Τάσος Λειβαδίτης) 

Οκτώβρης 2023

Γιώργος Μπακογιώργος

Λαϊκή Συσπείρωση, Καρπενήσι