Τρίτη 21 Νοεμβρίου 2023

Στο μαλόκεδρο, στον Άη Νικόλα*


Οδοιπορικό, προσκύνημα και τιμή 

στη Μάνα Φύση

και στη φτώχεια των προγόνων μας!


* Από το φίλο συμπατριώτη

 Ευθύμιο Ξ. Φλώρο 

για τους αναγνώστες του blog "Ευρυτάνας ιχνηλάτης"


Μπορεί η κλιματική αλλαγή να διατυμπανίζεται από εκείνους που …την προκάλεσαν

Μπορεί οι νονοί της κάθε δυνατής μπόρας να ψάχνουν νέα ονόματα να την βαφτίσουν!

Μπορεί η αστυφιλία και οι κυβερνήσεις των τελευταίων τουλάχιστον 50 χρόνων να έχουν νεκρώσει τα κύτταρα της πατρίδας μας, τα πανέμορφα λίκνα ήρεμης και πραγματικής ζωής, τις αγαπημένες ρίζες της ζωής μας, τα χωριά της Ελλάδας μας…

Ένα όμως είναι βέβαιο!

Ο άνθρωπος παραμένει μικρός, ελάχιστος, παρ’ όλες τις… επιτυχίες των επιστημών και την…πρόοδό του στην έρευνα και την τεχνολογία. Κι αυτό είναι πραγματικά ελπιδοφόρο!

Δεν θα μπορέσει να τα καταστρέψει όλα!

Κάθε χρόνο στις 9 Μαΐου γιορτάζει ο Άη Νικόλας ο εν Βουναίνοις ο Θεσσαλός! Εκείνη τη μέρα εδώ και πολλά χρόνια καμιά 40αριά ανθρώποι ανεβαίνουμε στον ιερό βράχο του Αη Νικόλα στο χωριό Σέλος ή Βύθισμα κοντά στο Κρίκελλο Ευρυτανίας.

Τρία τα μονοπάτια που μπορεί κάποιος ν’ ανέβει εκεί ν’ ανάψει ένα κεράκι, τιμής στον Άγιο Νικόλαο, αλλά και σε ανάμνηση των προγόνων μας Σελιωτών που κουβάλησαν στον ώμο τους, μαζί με τη φτώχεια τους τη μεγάλη, μεγάλο βάρος υλικών να χτίσουν το μικρό πέτρινο εκκλησάκι!!

Το πρώτο ξεκινάει απ’ την «αμαξιτή οδό», ο Θεός να την κάνει αυτοκινητόδρομο, μετά το χωριό Μαρίνο, στο ρέμα στη θέση Κλειδί, και με συνεχή ανηφόρα φτάνει στο πιο δύσκολο σημείο πριν το εκκλησάκι, τον βραχώδη σκαλωπατιά τον επονομαζόμενο κωλοσούρτη.

Το δεύτερο ξεκινάει απ’ τον Σέλο εκεί στην περιοχή Πάδη, που δεν βυθίστηκε όταν το χωριό πήγε στο ρέμα τη δεκαετία του 1930, εκεί που σήμερα υπάρχει το εκκλησάκι της Παναγιάς, το οποίο γιορτάζει στις 23 Αυγούστου και γίνεται το ανάλογο πανηγύρι.

Το τρίτο και το πιο «ομαλό» είναι αυτό που ξεκινάει απ’ την περιοχή Μεγάλη Βρύση Κρικέλλου και φτάνει στο ίδιο σημείο του κωλοσούρτη.

Εκείνο ακολουθήσαμε οι τέσσερίς μας, οι δύο Σελιώτες, συνοδεύοντες δύο κυρίες ειδικευμένες στα αιωνόβια δέντρα και στη βιοποικιλότητα της Μάνας Φύσης.

Η Κική και η Έλενα κάθε τόσο σταματάνε αφού βρίσκουν μανιτάρια μικρά μεγάλα, ποικιλόχρωμα, βρώσιμα και παραισθησιογόνα… Τα φωτογραφίζουν και ακούμε τα ονόματά τους σε λατινική ορολογία άγνωστη σε μας.

Το μονοπάτι ανηφορίζει για μισή ώρα περίπου και μετά τον πρώτο αυχένα κατηφορίζει μέσα σε πανέμορφο αρχέγονο δάσος με έλατα! Μετράμε κορφές σε αρκετά έλατα και βρίσκουμε όχι μία, όπως έπρεπε, αλλά πολλές. Έως και δέκα μετρήσαμε! Μας εξηγεί η Κική ότι αυτό δείχνει ότι πριν πενήντα, εκατό χρόνια, εκεί βοσκούσαν πολλά γιδοπρόβατα. Έτσι είτε τα ζωντανά έτρωγαν την αρχική βασική κορφή του νεαρού τρυφερού έλατου, είτε οι άνθρωποι που τα βοσκούσαν κομπόθιαζαν τη βασική τους κορφή! Ήταν αυτή μια συνήθης ενέργεια των βοσκών αφού «το ξέταζαν»! Εάν τον άλλο χρόνο το δέντρο συνέχιζε να ζει συμπέραναν ότι και οι ίδιοι θα είναι υγιείς! Έτσι το ταλαίπωρο δέντρο έχοντας καλό υπόβαθρο και δύναμη ανάστρεφε πολλές φορές όλα τα περιφερειακά του κλαριά της πρώτης μετά την κορυφή σειράς προς τα πάνω αντικαθιστώντας τη μία με πολλές κορφές! Κλαδοβρίθεια λέγεται τούτο μας είπε η Κική! Και πολύ μας άρεσε ο όρος. Δηλαδή το δέντρο βρίθει κλαδιών!!

Στο δρόμο μας, ξαπλωμένα πολλά γέρικα έλατα έχουν δώσει αυτό που χρειάζεται η φύση για να αναγεννάται! Κοντά στο νεκρό σάπιο κορμό τους φυτρώνουν μανιτάρια, άλλα έλατα και κέδρα και ότι μπορεί να φανταστεί κάποιος που θέλει να ψάξει αυτό που λέμε βιοποικιλότητα. Τελευταία όλων όμως σαπίζουν τα κλωνάρια τους!

Περπατώντας δεν μπορώ να μην αναφέρω αυτό που μου φέρνουν στον νου μου αυτά τα ξερά κλωνάρια των κατακείμενων σαπισμένων ελάτων. Μου θυμίζουν τη θειά Μάρω στο Κρίκελλο τη δεκαετία του 1950! Πήγαινε η θειά Μάρω στο Κρίκελλο με το γαϊδούρι της στο δάσος ψάχνοντας ακριβώς αυτά τα πεσμένα σάπια έλατα. Ξερίζωνε απ’ το σάπιο κορμί του ελάτου αυτά τα κλωνάρια, τα φόρτωνε στο γαϊδούρι της και αυτά ήταν η καύσιμη ύλη για το τζάκι της όλο το χειμώνα!! Η θειά Μάρω θα ήταν κοντά στα 80 της χρόνια! Έμενε μόνη της. Δεν χρειάστηκε αυτή ούτε επίδομα θέρμανσης ούτε ηλεκτρονικό marketpass για να επιβιώσει!! Ούτε καν σκέφτηκε ποτέ να ζητήσει βοήθεια! Και ποτέ της δεν βάφτισε με κάποιο ανθρώπινο όνομα την κακοκαιρία ούτε καν σκέφτηκε ότι ήταν κακοκαιρία. Ήταν φυσικό τον χειμώνα να βρέξει και να χιονίσει. Και τότε χιόνιζε πολύ! Το φκιάρι έμπαινε μέσα απ’ την πόρτα ώστε το πρωί να κόψουμε δρόμο για τη βρύση, για το σχολείο, για την πλατεία….

Πάντα όταν βλέπω τέτοια εικόνα ξερών κατακείμενων ελάτων τη θυμάμαι με πολλή αγάπη, αφού ήταν τόσο καλή γιαγιά η θειά η Μάρω!! 

Ένα επιβλητικό πουρνάρι 

Και άρεσε η ιστορία της στην ομάδα μας, και με την κουβέντα βγήκε άνετα ο ανήφορος και πιο άνετα ο κατήφορος έως ότου φτάσαμε στο τεράστιο πουρνάρι στα Μοναστήρια, έτσι έλεγαν παλιά την περιοχή αυτή, λίγο πριν φτάσουμε στον Αη Νικόλα. 

Η Κική μέτρησε το πουρνάρι και βρήκε την περίμετρο περίπου 4,5 μέτρα, που σημαίνει διάμετρο περίπου 1,5 μέτρο! Για πουρνάρι είναι τεράστιο, επιβλητικό και νοιώθεις τόσο όμορφα, τόσο προστατευμένος να καθίσεις στις κοτρώνες ακριβώς δίπλα στη ρίζα του, που κάποιος έχτισε σαν μικρή βάση τουρλοκάλυβας. 

Θα ξανάρθουμε, είπε, με τον ειδικό καθηγητή που διαθέτει το εργαλείο και θα μετρήσει με τον δικό του τρόπο την ηλικία του. Σίγουρα θα είναι πέντε αιώνων δέντρο ετούτο.

Ο τεράστιος μαλόκεδρος! 

Με προσοχή να μην γλιστρήσουμε στα πουρναρόφυλλα τα ξερά, κατηφορίζουμε ακόμα εκατό μέτρα και βρισκόμαστε μπροστά στο ακόμα μεγαλύτερο μνημείο της Μάνας Φύσης! 

Η Κική το βλέπει με τα μάτια της αλλά και με την ψυχή της και κλαίει! Συγκινείται αφού βλέπει ίσως και χίλια χρόνια πίσω, όταν εκείνο φύτρωσε εκεί ή κάποιο χέρι το φύτεψε! Μα είναι ανάμεσα σε πέτρες! 

Εξωτερικά δε φαίνεται καθόλου χώμα που να δίνει τροφή σ’ ένα δέντρο! Κι όμως ο κορμός αυτός των 6,50 μέτρων περίμετρου, που σημαίνει τουλάχιστον 2 μέτρα διάμετρο, στέκεται εκεί ζωντανός και όμορφος για δέκα αιώνες ίσως. Θα δείξει την ακριβή του ηλικία ο μαλόκεδρος στον κύριο καθηγητή στην επόμενη βόλτα μας!


Εδώ ο Αντρέας μας μίλησε για την παράδοση του χωριού, που έλεγε για ένα γεγονός που απέτρεψε την κοπή του μαλόκεδρου σε σχέση και με τον Άγιο Νικόλαο. 

Είπε ότι όταν χτίστηκε το χωριό θέλανε να φτιάξουν τις εκκλησίες τους και χρειάζονταν καλό ξύλο. Πρότεινε λοιπόν κάποιος να κόψουν αυτόν τον μαλόκεδρο. Πολλοί όμως αντέδρασαν θεωρώντας σωστό να μην πειράζουμε τα μνημεία της φύσης. Κι έτσι έτσι το θέμα μπήκε σε ψηφοφορία απ’ την οποία όμως προέκυψε η απόφαση της πλειοψηφίας να κοπεί το δέντρο. Ανεβαίνοντας η ομάδα με τσεκούρια και κόφτρες και πριόνια της εποχής, απ’ το πολύ απότομο μονοπάτι του χωριού, απ’ την Πάδη, ο υπέρμαχος της κοπής του μαλόκεδρου έπεσε στο δύσκολο μονοπάτι και τσακίστηκε! Όλοι είδαν το συμβάν ως μήνυμα του Αγίου να μην κοπεί το δέντρο. Κι έτσι σώθηκε ο μαλόκεδρος και ζει μια χαρά έως σήμερα. Φυσικά βοηθάει σ’ αυτό και το γεγονός ότι δεν υπάρχει σε κοντινό σημείο πρόσβαση με αυτοκίνητο που αυτομάτως θα σήμαινε τη δυνατότητα κοπής του είτε με είτε χωρίς άδεια!!

Περιεργαζόμενος τον τεράστιο κορμό του μαλόκεδρου είδα ότι ο κορμός είναι διπλός και ανάμεσά του δημιουργεί ένα κωνικό «χωνί». Πιστεύω ότι μέσα από αυτό ο μαλόκεδρος όταν βρέχει ή χιονίζει «πίνει» το νερό που χρειάζεται για να ζήσει! Γιατί γύρω του δεν έχει καθόλου χώμα να ποτιστεί. Όλη του η τροφή βρίσκεται στο βάθος κάτω απ’ τους βράχους.

Δεν ήταν δυνατόν μετά από αυτά τα μνημεία, να μην φτιάξουν οι Σελιώτες εκεί παραδίπλα κι ένα ανθρώπινο έργο τιμής σ’ Εκείνον που τόσο σοφά έφτιαξε ετούτον τον πλανήτη! Και έχτισαν με τον τρόπο που προανέφερα το εκκλησάκι του Αγίου Νικολάου. 

Δεν είναι μακριά απ’ τον μαλόκεδρο αλλά ακριβώς μετά τον μαλόκεδρο αρχίζει ο κωλοσούρτης. Είναι αυτός σκαλιά πέτρινα φυτεμένα στο βράχο όσο γίνεται πιο στέρεα, χωρίς τσιμέντο φυσικά, ώστε απλώς να μπορεί κάποιος να πατήσει πάνω τους και ν’ ανέβει. Βράχος στο βράχο. Για να γίνουν χύθηκε πολύς ιδρώτας τίμιος απ’ τους Σελιώτες εδώ και πολλά χρόνια. 

Ανεβαίνουμε με δυσκολία αλλά υποβοηθούμενοι από συρματόσχοινο που τοποθέτησαν τα παιδιά του φυσιολατρικού συλλόγου Καρπενησίου πριν από 3 χρόνια! Αξίζει ένα μεγάλο ευχαριστώ απ’ όλους μας σ’ αυτά τα παιδιά! Έκαναν πολύ καλή δουλειά, γιατί το σημείο αυτό είναι αρκετά επικίνδυνο, είτε να κυλήσει κάποιος προηγούμενος πέτρα στους επόμενους και να τους τραυματίσει ή ακόμα και να ξεφύγει ένα πόδι και να βρεθείς στον γκρεμό. 

Δεν είναι μακριά το εκκλησάκι! Ανοίγει ο Αντρέας που ξέρει τα κατατόπια και ανάβουμε όλοι κεράκι ευτυχείς και γεμάτοι, ψυχικά και σωματικά! Απ’ το σημείο αυτό βλέπουμε κάτω μας και απέναντι στη βάση της Καλλιακούδας ότι απόμεινε από τον βυθισμένο Σέλο, με τις τέσσερις εκκλησιές του και τα άλλα τόσα σπιτάκια του! Ακούμε εκεί κάτω στην Παναγιά ήχο από μηχανάκι που κόβει ξύλα. Είναι ο Νίκος ο Μπούρας ο Σελιώτης που έχτισε πρόσφατα σπίτι εκεί στη ρίζα που γεννήθηκε. Σήμερα με ανθρώπους απ’ το Καρπενήσι καθαρίζουν έλατα επικίνδυνα να πέσουν πάνω στην εκκλησούλα της Παναγιάς στο χωριό. 

Σε λίγο, σε μιάμιση ώρα, θα μας περιμένουν στην πλατεία στο Κρίκελλο να πιούμε ένα τσίπουρο. 

Χτυπάμε την καμπάνα στο πουρνάρι μπροστά απ’ το εκκλησάκι και φεύγουμε για την επιστροφή. Τώρα έχουμε μετά τον μαλόκεδρο και το πουρνάρι που αποχαιρετάμε με αγκαλιές, απότομη ανηφόρα αλλά σε έδαφος καλό χωμάτινο και ντυμένο με δέντρα! Αυτά δίνουν τη σιγουριά και την ηρεμία που αναπληρώνει τη δύναμη που χρειάζεται να ανέβει κανείς μια ανηφόρα με κλίση αντίστοιχη του κωλοσούρτη!

Φτάνουμε κουρασμένοι και παίρνουμε μια ανάσα στα χωράφια του Τσιπετού, κάτω απ’ την Κρικελλιώτικη Τσιούμα, εκεί που έσπερνε ο Αλέκος Τσιπετός, Σελιώτης παντρεμένος στο Κρίκελλο, βρίζα και έβγαζε το ψωμί του όλης της χρονιάς! 

Από εκεί ξεκινάει σημαδεμένο το όμορφο μονοπάτι που μας έφερε σε τούτον τον ιερό τόπο και ξαναβλέποντας τα «γλυπτά» όπως χαρακτήρισε η Έλενα, τα ελάτια που ξεράθηκαν, ξεγυμνώθηκαν και είναι έτοιμα να δώσουν τροφή στα επόμενα, φτάνουμε στον αυχένα και στην κατηφορική διαδρομή της αρχής του μονοπατιού προς τη Μεγάλη Βρύση.

Όταν έχεις τη δυνατότητα να κάνεις μια τέτοια διαδρομή στα αγαπημένα μας χωριά, πώς είναι δυνατόν να ζεις στις μεγαλουπόλεις; 

Κάπως έτσι ορίζεται η πραγματική ζωή. Κι εμείς ως μεγάλοι ανθρώποι πια δεν ζητάμε πολλά! Η ησυχία και η παρέα της Μάνας Φύσης είναι ότι καλύτερο! Κι αυτή είναι απλοχέρα, όταν εμείς τη σεβόμαστε!

* Ήταν ένα διαλεχτό άρθρο

του συμπατριώτη μας Ευθύμιου Ξ. Φλώρου

από το Κρίκελλο Ευρυτανίας

(για το blog "Ευρυτάνας ιχνηλάτης" )


26 σχόλια:

ΑΓΡΑΦΙΩΤΗΣ είπε...

Μας έφτιαξε τη μέρα το αφιέρωμα του συμπατριώτη από το Κρίκελλο. Συγχαρητήρια.

doctor είπε...

ΤΟ ΜΕΓΑΛΕΙΟ ΤΗΣ ΕΥΡΥΤΑΝΙΚΗΣ ΦΥΣΗΣ. ΕΝΑ ΣΠΑΝΙΟ ΔΩΡΟ ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ ΝΑ ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΘΕΙ. ΕΙΝΑΙ ΚΑΘΗΚΟΝ ΟΛΩΝ ΜΑΣ. ΕΥΓΕ ΣΤΟΝ ΕΥΘ. ΦΛΩΡΟ ΓΙΑ ΤΟ ΥΠΕΡΟΧΟ ΟΔΟΙΠΟΡΙΚΟ.

Ανώνυμος είπε...

Όσο περπατάς τόσο ανακαλύπτεις στην Ευρυτανία.
Σ.Μ.

PHOTO ΤΙΤΛΟΙ είπε...

Καταπληκτικό αφιέρωμα. Να που γνωρίσαμε και άλλο φυσικό μνημείο στο νομό Ευρυτανίας, μάλιστα παντελώς άγνωστο. Και αυτό το οφείλουμε στον κ. Μάκη και την παρέα που έφτασε ως εκεί.

vaso chalastani είπε...

Κε Φλωρο πολυ ωραιο αρθρο μας θυμισε ποσο πρεπει να σεβομαστε την φυση η οποια ειναι φυλακας αγγελος του ανθρωπου .Οσοι ειχαμε την τυχη να περπατησουμε τα βουνα μας νιωσαμε εκεινη την βουνισια φρεσκαδα στο μετωπο διαβαζοντας το κειμενο σου να εισαι καλα!!!

Aris είπε...

Χιλια χρονια αυτος ο μαλοκεδρος.!!
Σα να φωναζει κι αυτος απο ψηλα οπου θωρει τα βουνα..οχι ανεμοτερατα στην Ευρυτανια.

Ελένη Φλογερά είπε...

Καταπληκτικό οδοιπορικό!
Ευχαριστούμε!

Giannis Pit. είπε...

Ζηλεύω αυτές σας τις εξορμήσεις σε μια υπέροχη φύση, βρε παιδιά. Με την καλή έννοια, τις ζηλεύω. Είναι τόσο όμορφες.
Την καλησπέρα μου σε όλες και όλους.

Μάκης Φλώρος Κρίκελλο είπε...

Αφού ευχαριστήσω από καρδιάς τον Ευρυτάνα φίλο και Ιχνηλάτη!! χωρίς τη βοήθεια του οποίου δεν θα υπήρχε ετούτο το κείμενο, θέλω να ευχαριστήσω επίσης όλους σας για τα καλά σας λόγια!! Όμως η δική μου επιθυμία για να νοιώσετε ζωντανά τη μαγική αυτή διαδρομή ήταν καί θα είναι, όσο ζω, να έρθετε στο Κρίκελλο να την περπατήσουμε μαζί!! Πάντα θα σας περιμένω!!

against the system είπε...

Πεζοπορία διαμαρτυρίας έγινε σήμερα 19/11/2023 ενάντια στην εγκατάσταση ανεμογεννητριών στα νοτιοανατολικά Άγραφα και στην καταστροφή του πανέμορφου ελατοδάσους του Φουρνά .
Συμμετείχαν πολλές συλλογικότητες και κάτοικοι της περιοχής μετά από κάλεσμα της Κίνησης Πολιτών για τα αιολικά στις ΔΕ Φουρνά & Κτημενίων .
Περπατήσαμε ,είδαμε από κοντά τις θέσεις που θέλουν να εγκαταστήσουν τις α/γ και τα καταστροφικά , τεχνικά τους έργα ,πρόσβασης και οδοποιίας.
Πρόσφατα εκδόθηκε απόφαση Έγκρισης Περιβαλλοντικών Όρων (ΑΕΠΟ) για το συγκρότημα των τεσσάρων Αιολικών Σταθμών Παραγωγής Ηλεκτρικής Ενέργειας (ΑΣΠΗΕ), 21 ανεμογεννητριών, στις θέσεις «Κόκκαλα – Τρίκορφο», «Τρία Σύνορα», «Σπανός – Κόμπολος» και «Γάβραινα» των νοτιοανατολικών Αγράφων .Οι θέσεις εγκατάστασης των ανεμογεννητριών είναι σε υψόμετρα πάνω από τα 1400 μέτρα, ορεινό τοπίο με απόθεμα βιοποικιλότητας, περιοχή φυσικού κάλλους με πλούσια πολιτιστική ιστορική αξία .
Να θυμίσουμε δε ότι:
• Στην ευρύτερη περιοχή του ελατοδάσους του Φουρνά είναι στη διαδικασία αδειοδότησης άλλες 75 α/γ και άλλες 90 στις κορυφογραμμές της Οξιά.
• Η ΠΕ Ευρυτανίας έχει χαρακτηριστεί ως Περιφερειακό Πάρκο Ορεινής Αμιγούς Φύσης και Ορεινής Μεσογειακής Παραδοσιακής Κληρονομιάς.
• Το ελατόδασος του Δασαρχείου Φουρνά είναι το δεύτερο μεγαλύτερο σε μέγεθος στην Ελλάδα, με την καλύτερη ποιότητα ελάτινου ξύλου, αποτελεί πηγή ζωής και εισοδήματος ΓΙΑ τους εναπομείναντες κατοίκους
Χρέος μας είναι να διαλέξουμε τον δρόμο της αντίστασης και της ρήξης, του συντονισμού, των κοινών δράσεων, του μαζικού και συλλογικού αγώνα για να δώσουμε με καλύτερους όρους τις μάχες που έρχονται. Έχουμε εμπιστοσύνη μόνο στην δύναμη του λαού και στους αγώνες του . Θεωρούμε ότι ο μόνος δρόμος που μπορεί να πετύχει νίκες είναι ο δρόμος της αυτόοργάνωσης των τοπικών κοινωνιών, με κοινή επιδίωξη την αντιπαράθεση, και εν τέλει το μπλοκάρισμα, όλων των ενεργειών των εταιρειών να καταπατήσουν και να καταστρέψουν την Γή μας.
Μαζικός μαχητικός αγώνας για να μπλοκάρουμε τα σχέδια κράτους και εταιρειών.
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΣ ΦΥΣΗΣ ΤΗ ΛΕΗΛΑΣΙΑ ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗ ΓΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ!
ΟΛΟΙ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΗ ΤΩΝ ΑΓΡΑΦΩΝ!

against the system είπε...

Πραγματοποιήθηκε η συμβολική πεζοπορία διαμαρτυρίας και αλληλεγγύης
για τις ανεμογεννήτριες στις ΔΕ Φουρνά & Κτημενίων του Δήμου Καρπενησίου
Ανταποκρινόμενοι στο κάλεσμα της  Κίνησης Πολιτών για τα Αιολικά στις ΔΕ Φουρνά και Κτημενίων, πολίτες από τα γύρω χωριά, το Καρπενήσι, την Μακρακώμη και την Καρδίτσα, με την πεζοπορία από την Βρύση Σερμιντζέλη και τα Κόκκαλα μέχρι τα Τρία Σύνορα, εκεί όπου σχεδιάζεται η εγκατάσταση εκατό (100) συνολικά ανεμογεννητριών, διατρανώσαμε ότι δεν θα επιτρέψουμε και δεν θα δεχτούμε την άναρχη εγκατάσταση σνεμογεννητριών στον τόπο μας. Δεν θα δεχτούμε και δεν θα επιτρέψουμε την καταστροφή του ελατοδάσους του Φουρνά με την κατασκευή των αιολικών σταθμών, τις δεκάδες των χιλιομέτρων νέων δρόμων και των άλλων συνοδών έργων. Δεν θα δεχτούμε και δεν θα επιτρέψουμε την μετατροπή των νοτιοανατολικών Αγράφων σε Βιομηχανική Ενεργειακή Περιοχή.
Πολίτες, Σύλλογοι και Κινήσεις Πολιτών, ενώσαμε τις φωνές μας καλώντας τους αρμόδιους φορείς και την κυβέρνηση να εξεταστούν οι σωρευτικές επιπτώσεις που θα έχουν αυτές οι εκατό βιομηχανικές εγκαταστάσεις στο ανυπολόγιστης αξίας οικοσύστημα και στην οικονομία της περιοχής, να σταματήσουν τώρα αυτά τα σχέδια και να μην προχωρήσει το έγκλημα!
Γενική είναι η εκτίμηση ότι το αποτέλεσμα αυτών των εγκαταστάσεων με τα συνοδά τους έργα σ’ αυτά τα υψόμετρα (δρόμοι πρόσβασης, κτίρια, πυλώνες, κόψιμο δέντρων, σκυρόδεμα, ανεμογεννήτριες κλπ) είναι λιγότερο «πράσινο» από το αντιστάθμισμα της παραγόμενης «καθαρής ενέργειας». Δεν φτάνουν οι γενικές διακηρύξεις για την προστασία του περιβάλλοντος και την κλιματική αλλαγή!
Συνεχίζουμε, κλιμακώνουμε, δυναμώνουμε!
ΚΙΝΗΣΗ ΠΟΛΙΤΩΝ ΓΙΑ ΤΑ ΑΙΟΛΙΚΑ
ΣΤΙΣ ΔΕ ΦΟΥΡΝΑ ΚΑΙ ΚΤΗΜΕΝΙΩΝ
* Στην ΠΟΡΕΙΑ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑΣ  & ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ συμμετείχαν και τους ευχαριστούμε επίσης:
√ Η πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου του Δήμου Καρπενησίου Γεωργία Γκαρίλα
√ Ο Σύλλογος Γυναικών Φουρνά
√ Ο Εξωραϊστικός Σύλλογος Βράχας «Η Μεταμόρφωση του Σωτήρος»
√ Η Πρωτοβουλία Αγώνα Βράχας για την Φύση και την Ελευθερία
√ Ο Πεζοπορικός – Φυσιοδιφικός Σύλλογος Καρπενησίου
√ Ο Ελληνικός Ορειβατικός Σύλλογος Καρδίτσας
√ Ο Ελληνικός Πεζοπορικός - Ορειβατικός Σύλλογος Μακρακώμης
√ Ο Όμιλος Φίλων του Δάσους 
√ Εκπρόσωποι της Λαϊκής Συσπείρωσης Καρπενησίου και Φθιώτιδας
√ Το Δίκτυο Φορέων και Πολιτών για την Προστασία των Αγράφων
√ Η Πολιτιστική Περιβαλλοντική Ομάδα ΟΞΥΓΟΝΟ των Αγράφων
√ O Μορφωτικός και Πολιτιστικός Σύλλογος Παύλιανης
√ Η Ανοιχτή Συνέλευση ενάντια στην Πράσινη Ανάπτυξη και στα Αιολικά στα Άγραφα
√ Η Κίνηση Πολιτών «Πήλιο Καθαρό από αιολικά»
√ Φοιτητές του Τμήματος Δασολογίας του Καρπενησίου
√ Ο Θωμάς Κώτσιας, τ. βουλευτής Ευρυτανίας

Ανώνυμος είπε...

Αν η φύση ήταν τράπεζα θα την είχατε ήδη σώσει.

Φυσιολάτρης! είπε...

Θαυμάσιο......είναι ότι ακριβώς λέει ο υπότιτλος στην αρχή του κειμένου..........Οδοιπορικό, προσκύνημα και τιμή στη Μάνα Φύση και στη φτώχεια των προγόνων μας..............μπράβο!!!!!!!!

Άρης Άλμπης είπε...

Συναρπαστικό κείμενο, πλούσιο με την απλότητα της γραφής του, γεμάτο γνώσεις και συναισθήματα. Βρίσκω πρώτη φορά και τη λέξη κλαδοβρίθεια. Περιεκτικότατη!
Δεν ξέρω αν αυτό το ωραίο κείμενο θα άγγιζε αυτούς που αποκαλούνται τεχνοκράτες και σχεδιάζουν αιολικές ιεροσυλίες. Υπάρχει κάποια χορδή στην καρδιά τους που θα χτυπούσε διαφορετικά αν διάβαζαν;
Προκαλεί για επίσκεψη το κείμενο. Όσοι μπορούν, αξίζει να το επιχειρήσουν.

Ανώνυμος είπε...

Όταν έχεις τη δυνατότητα να κάνεις μια τέτοια διαδρομή στα αγαπημένα μας χωριά, πώς είναι δυνατόν να ζεις στις μεγαλουπόλεις;
ΕΛΑ ΝΤΕ!

ΕΥΡΥΤΑΝΑΣ ΙΧΝΗΛΑΤΗΣ είπε...


Μία εμβόλιμη παρέμβαση...

Φίλες και φίλοι, όσοι από εσάς σχολιάζετε ως ανώνυμοι, παρακαλείσθε στην αρχή ή στο τέλος του σχολίου σας να προσθέτετε ένα όνομα ή ένα ψευδώνυμο (ότι επιλέξετε εσείς) ώστε να ξεχωρίζουν αναμεταξύ τους οι διαφορετικοί σχολιασμοί.

Ευχαριστούμε και καλή συνέχεια στα σχόλιά σας...

άγριο κυκλάμινο είπε...

Τέτοια οδοιπορικά είναι που μας ενισχύουν την επιθυμία να ανέβουμε στα όμορφα ψηλά βουνά στο πουρνάρι, στον μαλόκεδρο και στον αετό! Πολλά συγχαρητήρια στον Ε.Φλωρο για το πολύ γλαφυρό κείμενο.

Scorpion49 είπε...

Χιλιόχρονο δέντρο, πως να μην το σεβαστούμε, θα ήταν τρομερό αμάρτημα ο θάνατος του από ανθρώπινο χέρι. Αυτό είναι το μεγαλείο και η ομορφιά της φύσης που τόσο γλαφυρά εξιστόρησε ο αγαπητός κ. Φλώρος μέσα από το θαυμάσιο οδοιπορικό του.

Μαρία Γ. είπε...

Ήταν σαν να ήμουν κι εγώ εκεί.
Πόσο όμορφο κείμενο!
Ευτυχώς έχουμε ακόμα τα βουνά μας.
Σ' ευχαριστούμε Ιχνηλάτη.

Ανώνυμος είπε...

👏👏👏👏

Aggeliki Kompogianni είπε...

Ωραίο κείμενο, ύμνος στη μάνα Φύση!
Πριν πολλά χρόνια είχε ξεριζώσει ο πατέρας μου έναν μαλοκεδρο κ τον μεταφυτευσε στο πεζοδρόμιο, έξω από το σπίτι μας στον Ξηριά Καρπενησίου. Από μικρό δεντράκι κατέληξε να ψηλώσει κ να φτάσει πάνω από τη σκεπή του σπιτιού. Ξαφνικά ξεράθηκε χωρίς να γνωρίσουμε ποτέ την αιτία...

Ο Γιάννος από τα βουνά της Πινδου είπε...

οποιος δεν μυρισε κεδρο μεντα ριγανη θυμαρι βελανιδια και δεν ηπιε νερο απο την πηγη δεν θα νιωσει την ηρεμια της φυσης .Της μαννας φυσης .Στο μελλον υποσχομαι να περασω απο τον τεραστιο κεδρο και να κοιμηθω στην ριζα του.Συγχαρητηρια στον αγνωστο φιλο Φλωρο για τις ωραιες φωτογραφιες.

Ακευσώ Κρίκελλο είπε...

21 του Νοέμβρη
Τανύστηκε η μέρα στ’ ακροβλέφαρο τ’ ουρανού, που γιόρταζε την Είσοδο της Μαρίας στον Ναό του Θεού.
Στην Αθήνα την πολύβουη, τη χιλιοτσιμεντοχτισμένη, ήχοι βάρβαροι ξεθεμελιώνουν χιλιόχρονες ελιές για να θάψουν τη ζωή σε κλουβιά πολυτελείας, σε μαρκίζες φανταχτερές του φαίνεσθαι ….
Κλείνω τ’ αυτιά της ψυχής μου στης αγυρτείας τα σειρηνοκαλέσματα. Αναζητώ μια εμπασιά στον ναό του Ιδεατού. Σεργιανάω στο διαδικτυακό περιβόλι του Ευρυτάνα Ιχνηλάτη κι ανηφορίζω με τους συνοδοιπόρους του Μάκη Φλώρου, για τον πολύπαθο Σέλο.
«Νάμα, δρόσος και ίαμα απ’ τα όρη του Θεού!»
Οι αισθήσεις μου διαγκωνίζονται στο πορτί της καρδιάς μου ποια θα της χαρίσει τα περισσότερα καλούδια, που τόσο απλόχερα προσφέρει η φύση.
Τα πάντα εν σοφία ποιηθέντα!!!!
Τα μάτια φωτογραφίζουν την Ομορφιά.
Τα χέρια χαϊδεύουν τη λεβέντικη κορμοστασιά του Μαλόκεδρου, που ζει και βασιλεύει στ’ ανεμοδαρμένα ύψη.
Ξυπνάνε οι θύμισες απ’ τα φοιτητικά μου χρόνια, τότε που έμαθα πως τ’ αδέρφια του ήρθαν απ’ τον Λίβανο για να γίνουν άφθαρτοι ξύλινοι δοκοί που θα στήριζαν τη μαρμάρινη σκεπή του Παρθενώνα.
Νοιώθω την υπεραιωνιότητα του Μεγάλου Δέντρου ν’ απαλοσκεπάζει τις έγνοιες μου.
Η πιστή συντρόφισσά του, η Αμαδρυάδα, μέσα στην ομιλούσα σιωπή του δάσους, μου ψιθυρίζει «λόγια αρρήτου γοητείας», μου περιγράφει σκηνές πραότητας μιας εποχής βυθισμένες στις μεγάλες σάρες:
«Όλα τα παιδιά των αγροδιαίτων οικογενειών συνηγελάζοντο καθημερινώς κυλιόμενα μέσα εις τα παχέα χόρτα, ανάμεσα εις τας πυκνάς λόχμας, παίζοντα εις τον ίσκιο των βαθύφυλλων δέντρων….»
Μου λέει χαμογελώντας πως «ο μικρός Παρθενώνας του Σέλου» δεν χρειαζόταν τον κορμό του για να στηρίξει τη σκεπή, τη φτιαγμένη απ’ ανθρώπους ταπεινούς, αναστημένους σ’ ενός βουνού τ’ αγνάντεμα.
Χρόνια δυσκολομέτρητα, τ’ άσηπα κλαριά του Μαλόκεδρου απλώνουν τη γαλήνη τους «επί δικαίων και αδίκων», αποδιώχνοντας βάσανα δυσβάστακτα και καημούς ανομολόγητους, γεννημένους σε μια κοινωνία σεσηπυία.
Έκλαψα μαζί με την Κική, θωρώντας τον. Από ευγνωμοσύνη, γιατί στέκεται εκεί, ακοίμητος φρουρός της Μάνας του, της Γης…. Από νοσταλγία, γιατί ζωντάνεψε δίπλα μου τον Ζαχαρία Παπαντωνίου να δασκαλεύει τα παιδιά των «Ψηλών Βουνών» του, τον Στέφανο Γρανίτσα να ιχνηλατεί στα «Άγρια και ήμερα του βουνού και του λόγγου», τον Γιάννη Βράχα ν’ αφυπνίζει το μυαλό των Ευρυτανόπουλων, να υμνεί τη φύση, γιατί αυτή «θα σου χαρίσει στη ζωή σου χρόνια και στα χρόνια ζωή…..». Από χαρά, γιατί έγινα κοινωνός της αφήγησης ενός 70χρονου παιδιού, που ζύμωσε τα μικράτα του σε τούτα τα τόπια, που συνεχίζει να θαυμάζει το μεγαλείο τους, που αγωνιά για τη λευτεριά τους, που παλεύει με «τους Νέρωνες», «τους Γραμματείς και Φαρισαίους», ενός ανάλγητου καπιταλιστικού συστήματος, που μένει ξάγρυπνο «στα Όρη των Μαλόκεδρων», για να μην μπουν νύχτα «οι Ιούδες της προδοσίας».
Άνοιξε ο Μαλόκεδρος του Σέλου την απεραντοσύνη της αγκαλιάς του κι απάγκιασα νοερά στη ζεστασιά της.
Χάραξα στον πίνακα των ριζών του ένα κεφαλαιογράμματο «ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ» και υπέγραψα κάτω απ’ την υπόσχεσή μου: «θα ‘ρθω μια ανοιξιάτικη αυγή να προσκυνήσω τη δωροδότρα ύπαρξή σου στο φως»
Ακευσώ

magda είπε...

Καλημέρα φίλε Ευρυτάνα σε σένα και στους αγαπητούς φίλους σου!
Με μεγάλη εμβρίθεια και συγκίνηση ταξίδεψα με το υπέροχο κείμενο του κ.Φλώρου στα δύσβατα μονοπάτια της Ευρυτανικής γης.
Άναψα νοερά το κεράκι μου στον Άγιο Νικόλαο και για πολλοστή φορά αρνήθηκα την πολυσυζητημένη "κλιματική αλλαγή".
Θυμήθηκα τον πατέρα μου, όταν ήμουν μαθήτρια του Δημοτικού, να φτυαρίζει το, τουλάχιστον ένα μέτρο χιόνι, έξω από την πόρτα μας στην Θεσσαλονίκη για να πάμε στο σχολείο.
Κι αργότερα, όταν ήμουν μαθήτρια Γυμνασίου, ακριβώς το ίδιο.
Η φύση είναι πάντα η ίδια, μερικές φορές πιο σκληρή. Αλλά μην ξεχνάμε και τις ανθρώπινες παρεμβάσεις που την "θυμώνουν".
Πιστεύω ότι είμαστε πολύ τυχεροί όσοι εγκαταλείψαμε την πόλη, επιλέγοντας κάποιο χωριό και έκτοτε ζούμε κοντά στην φύση!
Με εκτίμηση

ΕΥΡΥΤΑΝΑΣ ΙΧΝΗΛΑΤΗΣ είπε...


Ευχαριστούμε εγκάρδια τον συμπατριώτη μας Ευθύμιο Φλώρο από το Κρίκελλο για το εξαιρετικό αφιέρωμα που χάρισε στο blog μας και τους αναγνώστες μας.
Ευχαριστούμε και όλους εσάς για τις επισκέψεις και τα σχόλια.

Ανώνυμος είπε...

Χρόνια Πολλά, και καλές Γιορτές, Συγχαρητήρια Ευθύμιε !