Δευτέρα 24 Ιουνίου 2024

Στιγμές προσωπικής αξιοπρέπειας από μελλοθάνατους αγωνιστές*

Χαρακτικό του Α. Τάσσου

60άρης και βάλε ο Ευρυτάνας μπαρμπα-Θανάσης καταδικασμένος "δις εις θάνατον" από το μοναρχοφασιστικό εμφυλιακό κράτος, ήταν έγκλειστος στις φυλακές.  Με αυτό τον τρόπο "αντάμοιβε" το αμερικανόδουλο καθεστώς της εποχής τούς αγωνιστές και υποστηρικτές της Εθνικής μας Αντίστασης. 

Μαζί με τον μπάρμπα-Θανάση συγκρατούμενος, με την ίδια θανατική ποινή, και ο μπατζανάκης του ο βλαχοΓιώργης....

Κάθε πρωί οι βαριές πόρτες της φυλακής άνοιγαν για να μεταφέρουν μελλοθάνατους αγωνιστές στον τόπο της θυσίας, στο εκτελεστικό απόσπασμα...

Ο μπάρμπα Θανάσης είχε μία περίεργη συνήθεια. Στο εσωτερικό τσεπάκι τού σακακιού του φύλαγε μια τσατσάρα. Τι τσατσάρα δηλαδή, δύσκολα θα μπορούσε να ονομαστεί έτσι καθώς διέθετε όλα και όλα δυο τρία χτένια αφού και η ίδια είχε υποστεί την ταλαιπωρία του κατόχου της.

Όταν λοιπόν ο μπάρμπα Θανάσης άκουγε τις κλειδαριές από τα κελιά να ανοίγουν έβγαζε την τσατσαρούλα του και με ήρεμες κινήσεις χτένιζε προσεκτικά την πλούσια λευκή κόμη του.

Κάθε πρωί η ίδια κίνηση!

Ο βλαχοΓιώργης από δίπλα απορούσε βλέποντας αυτό το καθημερινό... τελετουργικό. 

Ώσπου κάποια στιγμή δεν άντεξε και τον ρώτησε:

- Ωρέ Θανάση τι κάνεις αυτού;;;

- Τι κάνω μωρέ Γιώργη;

- Ωρέ δω μάς πάνε για θέρισμα κι εσύ κοιτάς να φκιάνεις το μαλλί σ';;

- Γιώργη, όταν μας παγαίνουν για ξέκαμα θα μας βλέπνε τόσοι ανθρώποι. Μη δώκουμε και το μύθο, μη ρεζιλευτούμε δα. Να πάμε σαν παλικάρια όχι σαν κακομοίρηδες!

Άλλη μία μικρή-μεγάλη ιστορία προσωπικής αξιοπρέπειας από εκείνους τους υπέροχους αγωνιστές, τους περήφανους ταπεινούς μιάς γενιάς που ξεπέρασε το μπόι της όταν αποφάσισε να αναμετρηθεί με την ιστορία.

Με "ψυχή βαθιά" περιφρονούσε το αιματοβαμμένο καθεστώς, σαν να έλεγε με το δικό του τρόπο στους δημίους του ότι ακόμη και μπροστά στο θάνατο εγώ θα είμαι αυτός που ήμουν πάντοτε!!!

ΥΓ1. Ο μπάρμπα Θανάσης όπως και ο Γιώργης εντέλει επέζησαν καθώς πρόλαβαν τα λεγόμενα "μέτρα ειρηνεύσεως" που δόθηκαν για μια περίοδο κι ως εκ τούτου οι θανατικές τους ποινές μετατράπηκαν σε ισόβια. Αποφυλακίστηκαν αργότερα αφού πρώτα είχαν εκτίσει αρκετά χρόνια στα μπουντρούμια του μοναρχοφασισμού σε Μεσολόγγι και Κρήτη.

ΥΓ2. Ο μπάρμπα Θανάσης ήταν παππούς μου.


* Πρωτοδημοσιεύθηκε στο Περιοδικό "ΚΑΤΙΟUΣΑ" (στις 22/6/2024)

από τον "Ευρυτάνα ιχνηλάτη"


15 σχόλια:

A.Κ είπε...

Τεράστια συγκίνηση. Πραγματική δρακογενιά ήταν αυτοί οι αγωνιστές ιχνηλάτη.

PHOTO ΤΙΤΛΟΙ είπε...

Το καθεστώς είχε ήδη ηττηθεί γιατί πολύ απλά είχε απέναντι του τέτοιους ανθρώπους.

Ανώνυμος είπε...

Παλικάρια Ευρυτάνες.

Aris είπε...

' ' Γιώργη, όταν μας παγαίνουν για ξέκαμα θα μας βλέπνε τόσοι ανθρώποι. Μη δώκουμε και το μύθο, μη ρεζιλευτούμε δα. Να πάμε σαν παλικάρια όχι σαν κακομοίρηδες! ' '

Ηθελε να ' 'μη δωσει το μυθο' '. Να μη δωσει δικαιωμα να χλευασουν οι δημιοι ουτε καν την εμφανιση του αμα τον οδηγουσαν στο αποσπασμα. Δυσκολο να μπορεσουμε να συλλαβουμε εμεις σημερα την αξιοπρεπη σταση ζωης εκεινων των υπερηφανων αγωνιστων. Και ομως χιλιαδες τετοια περιστατικα συνεβαιναν τοτε.!!

kapetandiamantis είπε...

ΑΥΤΑ ΝΑ ΤΑ ΒΛΕΠΟΥΝ ΟΣΟΙ ΙΣΧΥΡΙΖΟΝΤΑΙ ΟΤΙ ΤΑΧΑ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΛΑΟΣ ΚΑΙ ΠΩΣ ΟΛΟΙ ΗΤΑΝ ΜΙΑ ΖΩΗ ΠΡΟΒΑΤΑΚΙΑ ΣΤΟ ΜΑΝΤΡΙ. ΟΜΩΣ ΟΤΑΝ Ο ΛΑΟΣ ΕΜΠΝΕΥΣΤΗΚΕ ΑΠΟ ΜΕΓΑΛΑ ΙΔΑΝΙΚΑ ΚΑΙ ΠΙΣΤΕΨΕ ΣΤΗ ΔΥΝΑΜΗ ΤΟΥ ΕΓΡΑΨΕ ΖΗΛΕΥΤΕΣ ΣΕΛΙΔΕΣ ΗΡΩΙΣΜΟΥ ΣΕ ΜΙΚΡΕΣ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ. Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΝΑ ΜΑΣ ΔΙΔΑΣΚΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΜΑΣ ΠΑΡΑΔΕΊΓΜΑΤΙΖΕΙ.

Scorpion49 είπε...

Η παλικαριά των τότε αγωνιστών πήγαινε αντάμα με την αξιοπρέπεια και την πραγματική υπερηφάνεια, ένας από τους λόγους που δεν θα σβήσουν ποτέ από τη μνήμη μας!!!

Καλεσμενιωτης είπε...

Τα λόγια είναι φτωχά να περιγράψουν το μεγαλείο αυτών των ανθρώπων.... λεβέντες μέχρι το τέλος...

Αστοριανή είπε...

Χρόνια
και χρόνια... με ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ και
ανθρωπάκια.

Κι όμως
όσες θυσίες κι αν έγιναν, ή κι ακόμη γίνονται,
απλά, οι σελίδες αλλάζουν.
Ο κόσμος,
'ιδιος
συνεχίζει τον άγραφτο δρόμο του.

Συγκινητικές αναμνήσεις, Ιχνηλάτη μου,
με ξεχωριστή περηφάνεια...

against the system είπε...

Κοίταζαν τον ήλιο όχι το χώμα.

Mia Petra είπε...

Μόνο τέτοιο παππού λεβέντη θα μπορούσες να είχες, φίλε Ευρυτάνα, κι ευτυχώς που έζησαν, κι αυτός κι ο μπατζανάκης, κι είχαν οι άλλοι την τύχη να διδαχθούν λίγο ακόμα από την σοφία τους.. Καλό καλοκαίρι! 💜

Ο Γιάννος απ' τα βουνά της Πίνδου. είπε...

Είναι τιμή για τους απογόνους των αγωνιστών να κουβαλούν με περίσσια αξιοπρέπεια και περηφάνεια την ιστορία αυτών που έδωσαν ότι καλύτερο για τον αγώνα.Τα νειατα τους.

Ανώνυμος είπε...

Λεβεντογενιά!! Έβαλε τον πήχη πολύ ψηλά.. στο μπόι των ονείρων και των ανθρώπων. Χρέος μας να μην ξεχαστεί ο αγώνας τους αλλά και να συνεχιστεί στα ίδια βήματα. Γιάννης Γ.Κ.

Δόλοπας είπε...

Δεν μπορώ να ξέρω τι επιφυλάσσει το μέλλον αλλά μου φαίνεται πως δύσκολα θα ξαναβγούν τέτοιοι άνθρωποι.

Ανώνυμος είπε...

Εσύ, κι ας βλέπεις να περνάν τα χρόνια σου και ν’ ασπρίζουν τα μαλλιά σου
δε θα γερνάς.
Εσύ και μες στη φυλακή κάθε πρωί θα ξημερώνεσαι πιο νέος
Αφού όλο και νέοι αγώνες θ’ αρχίζουνε στον κόσμο
αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος.
Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος
θα πρέπει να μπορείς να πεθάνεις ένα οποιοδήποτε πρωινό.
.
Τάσος Λειβαδίτης

ΕΥΡΥΤΑΝΑΣ ΙΧΝΗΛΑΤΗΣ είπε...


Ευχαριστούμε για τις επισκέψεις.

Ένα ιδιαίτερο ευχαριστώ σε εκείνους που τίμησαν αυτή την ανάρτηση με το σχόλιό τους