Ο μικρός μας φίλος κρατά απαλά στα χέρια του το καβούρι του Κρικελλοπόταμου και, αφού το παρατηρήσει με ενδιαφέρον και προσοχή, αμέσως μετά θα το απελευθερώσει στα πεντακάθαρα ευρυτανικά νερά που αποτελουν το υδάτινο σπίτι του.
Με σεβασμό σε ένα ακόμη πλάσμα της φύσης.
Γιατί ο σεβασμός και η προστασία είναι εκείνες οι μαγικές ιδιότητες για να μην διαταραχτεί το ευαίσθητο οικοσύστημα της Ευρυτανίας έτσι ώστε να το χαιρόμαστε και εμείς και οι επόμενες γενιές.
3 σχόλια:
Τέλειο!!!!
Πόσες φορές, 60 χρόνια πριν, σ' έναν παραπόταμο του Κρικελλοπόταμου, τη Ζερβούσα, περνώντας με φορτωμένη τριφύλλι τη φοράδα μας τη Ντοριά, ενώ εκείνη, έκανε το μπάνιο της που τόσο πολύ αγαπούσε, χτυπώντας το νερό με το ένα μπροστινό πόδι της, εγώ έπιανα καβουράκια αναγκάζοντάς τα να δαγκώνουν ένα ξυλάκι και τραβώντας τα απότομα έξω απ' το νερό!! Είναι η δεκαετία του 1960, τότε που όλοι στο χωριό είχαν το γνωστό υπαίθριο αποχωρητήριο με το δικό του βόθρο, κι έτσι όλα τα νερά, όσα περίσσευαν απ' τα ποτίσματα κήπων και χωραφιών, εντελώς καθαρά κατέληγαν στον Κρικελλοπόταμο που ακόμα και σήμερα παραμένει σχετικά καθαρός όχι όμως όπως τότε. Γιατί παρόλο που ο "μοντέρνος" άνθρωπος έφτιαξε αποχέτευση κι έτσι οδήγησε όλες τις βρωμιές του στα νερά γύρω του! Αλλά έχοντας και ...οικολογική συνείδηση ετούτος ο νεάνθρωπος της εποχής μας, έφτιαξε και "βιολογικό καθαρισμό" που ποτέ δεν λειτούργησε, αφού εδώ είναι Ελλάδα! Κι έτσι τα σημερινά καβουράκια, όσα απόμειναν, έχασαν το εξαιρετικό τους καθαρό σπιτικό, και σε λίγα χρόνια θα παρουσιάζονται ως φωτογραφίες από κάποιον καλό Ιχνηλάτη που θα αναπολεί είτε τις παλιές καλές εποχές που έζησε, είτε αυτές που του διηγήθηκε η κυρά Λένη!!!
Αυτές οι μικρές στιγμές τελικά δίνουν μεγάλα διδάγματα, το σεβασμό στο περιβάλλον και τα πλάσματα του.
Ας παραδειγματιστούμε κι εμείς οι υπόλοιποι από την ευαισθησία του μικρού παιδιού.
Δημοσίευση σχολίου