 |
| Το "ΠάνταΒρέχει" στην Ευρυτανία Τραγουδάμε τη γη, το νερό, τον άνεμο... Οι αιώρες του ονείρου λικνίζουν την ψυχή στον αέναο κύκλο του αρχέγονου θαύματος... Αφουγκραζόμαστε το ευγενικό παραμύθι που μας ψιθυρίζει η μικρή ορεινή πατρίδα... Η ηχώ της αυθεντικότητας νότα εξαγνισμού απέναντι στον παροξυσμό του σύγχρονου αλλοτριωμένου κόσμου. "Ευρυτάνας ιχνηλάτης" |
12 σχόλια:
Υπέροχο γραπτό και υπέροχη εικόνα!
Αν μπορεί κανείς να αφουγκραστεί λίγα λεπτά κάθε χρόνο τον παράδεισο του Πανταβρέχει!! όντως εξαγνίζεται από τούτον τον παράξενο κόσμο που ζούμε!! Κι αν μπορεί να ζήσει σ ένα απ'τα χωριά της ρίζας μας της αγαπημένης Ευρυτανίας... τότε παραμένει εξαγνισμένος έως το τέλος του!!!
"Αφουγκραζόμαστε", ας το αισθανθούμε πραγματικά και ας αφυπνίσουμε το είναι μας πριν είναι αργά.
Ένα ακόμη διαμάντι..........από τον ιχνηλάτη μας!!!!!!!!!!!
Ποίηση- ύμνος της φύσης, για όσους έχουν ακόμη αυτιά κι ακούν , μάτια που βλέπουν κι αισθήσεις που αντιλαμβάνονται τον αρχέγονο κόσμο!
Να αφουγκραζομαστε αυτό έχουμε ανάγκη στους δύσκολους καιρούς που ζούμε.
Lovely post and beautiful, refreshing photo! Warm greetings from Montreal, Canada.
Δεν γραφεις
ζωγραφιζεις.!!
Τι όμορφο ποιητικό κείμενο
Όνειρο!!!!!!!
Ταιριάζει εδώ, για έναν Μύστη της "Πετραίας Γης", δίπλα στην Ευρυτανική:
"Αποχαιρετούμε με μεγάλη θλίψη και μια βαθιά υπόκλιση τον μεγάλο βιρτουόζο του κλαρίνου Πετρολούκα Χαλκιά.
Στον ήχο του κλαρίνου του θα μείνει η πετραία γη της Ηπείρου, ο αέρας των βουνών της και το βουητό των ποταμών της, στον ίδιο ήχο θα ακούγονται οι αποχαιρετισμοί των μεταναστών για τα πέρατα του κόσμου, η βουβή σπαρακτική υπομονή των μανάδων, οι κρυμμένοι λυγμοί των πατεράδων, το μοιρολόι των πικρών αποχαιρετισμών, αλλά και οι λεβέντικοι χοροί των λαϊκών γλεντιών, το απόσταγμα παραδόσεων αιώνων και τα χαμόγελα των κοριτσιών με τον ερχομό της άνοιξης.
Το ΚΚΕ εκφράζει τα θερμά του συλλυπητήρια στην οικογένεια και τους οικείους του".
Ευχαριστούμε πολύ για τις επισκέψεις και τα σχόλια.
Δημοσίευση σχολίου