Περί παπαγάλων!

Σὰν ἔμαθε τὴ λέξη καλησπέρα

ὁ παπαγάλος, εἶπε ξαφνικά:

«Εἶμαι σοφός, γνωρίζω ἑλληνικὰ

τί κάθομαι ἐδῶ πέρα!»

Τὴν πράσινη ζακέτα του φορεῖ

καὶ στὸ συνέδριο τῶν πουλιῶν πηγαίνει,

γιὰ νὰ τοὺς πεῖ μιὰ γνώμη φωτισμένη.

Παίρνει μιὰ στάση λίγο σοβαρή,

ξεροβήχει, κοιτάζει λίγο πέρα

καὶ τοὺς λέει: καλησπέρα!

Ὁ λόγος του θαυμάστηκε πολύ.

Τί διαβασμένος, λένε, ὁ παπαγάλος!

Θἆναι σοφὸς αὐτὸς πολὺ μεγάλος,

ἀφοῦ μπορεῖ κι ἀνθρώπινα μιλεῖ!

Ἀπ᾿ τὶς Ἰνδίες φερμένος, ποιὸς τὸ ξέρει

πόσα βιβλία μαζί του νἄχει φέρει,

μὲ τὶ σοφοὺς ἐμίλησε, καὶ πόσα

νὰ ξέρει στῶν γραμματικῶν τὴ γλώσσα!

«Κυρ-παπαγάλε, θἄχουμε τὴν τύχη

ν᾿ ἀκούσουμε τὶ λὲς καὶ πάρα πέρα;»

Ὁ παπαγάλος βήχει, ξεροβήχει,

μὰ τὶ νὰ πεῖ; Ξανάπε: καλησπέρα!

                                          (Του Ευρυτάνα λογοτέχνη Ζαχαρία Παπαντωνίου, 1877-1940)

ΥΓ: Αφιερωμένο στους… συνήθεις υποταγμένους «δια πραγματευτάδες» και ο νοών νοείτω!!!

Α! Και καλή "Ανάσταση"...

blog "Ευρυτάνας ιχνηλάτης"