2016

Τις "φωτιές" που έρχονται από τους ορίζοντες μην τις φοβάσαι!

Καλή αγωνιστική χρονιά...
 Ψυχή βαθιά!

blog "Ευρυτάνας ιχνηλάτης"

Στη γιορτή του δάσους...!

Η ζωγραφιά είναι της κυρά Λένης

Ένα όμορφο γιορτινό παραμύθι για τους μικρούς –και γιατί όχι και μεγάλους- φίλους μας. 
Από την Ευρυτάνισσα κυρά Λένη - για το blog "Ευρυτάνας ιχνηλάτης"

"Μια φορά κι έναν καιρό μέσα στην παρθένα φύση των Αγράφων υπήρχε ένα χαριτωμένο ευρυτανικό χωριουδάκι. Είχε λίγους κατοίκους αλλά ήταν όλοι πολύ ευτυχισμένοι γιατί ήταν μονιασμένοι και αγαπούσε ο ένας τον άλλο. Αυτό το χωριουδάκι είχε και κάμποσα παιδάκια που συνήθισαν να παίζουν στα λιβάδια με τα κατσικάκια και τα αρνάκια, κυνηγούσαν τις πεταλουδίτσες, μάζευαν μέλι, καρπούς και λουλούδια και χαιρόντουσαν με πράγματα απλά και όμορφα!

Ένα πρωί, στις χριστουγεννιάτικες διακοπές, μαζεύτηκαν όλα τα παιδιά και κανονίσανε να πάνε εκδρομή στο απέναντι βουνό που δεν είχαν ποτέ ξανά επισκεφτεί. Περάσανε ρυάκια, περάσανε ποταμάκια και γεφύρια, ανεβήκανε μονοπάτια ώσπου φτάσανε στην ψηλή κορφή! Εκεί κάτω από τα έλατα κάθησαν να ξεκουραστούν και να φάνε λίγο ψωμάκι με τυρί...

Όπως ξεκουράζονταν βλέπουν ξαφνικά ένα όμορφο αρκουδάκι να περνά καμαρωτό-καμαρωτό. Έπειτα από λίγο περνά και ένας λύκος με τη λύκαινα και τα παιχνιδιάρικα λυκόπουλά του, μετά νάσου και η κυρία αλεπού που ρίχνει και μια πονηρή ματιά στα παιδάκια γελώντας! Περνάνε και μερικά ελαφάκια πολύ χαριτωμένα με ωραία χρώματα και τα πλεχτά κερατάκια τους. Κατόπιν τα σκιουράκια με ένα καλάθι καρύδια. Αργά-αργά καταφτάνει η χελώνα κουβαλώντας το καβούκι της και ακολουθεί ο κυρ σκαντζόχοιρος αγκαθωτός-αγκαθωτός! Καθυστερημένος μα τρεχαλητός φτάνει κι ο λαγός. Τελευταία ήρθανε τα πουλιά: η πέρδικα, η κουκουβάγια, ο κούκος και το γλυκόλαλο αηδόνι!

Τα παιδιά απορήσανε. Και ρωτήσανε με κάποια περιέργεια:

-«Εεεε, που πάτε όλοι  εσείς;;;»

Τα ζωάκια απάντησαν:

-«Μα δεν ξέρετε;;; Πηγαίνουμε εδώ κοντά, στην καλύβα του μπάρμπα-Χρήστου που χρόνια τώρα μένει μονάχος του. Η γριούλα του δεν ζει πια και τα παιδιά του ξενιτεύτηκαν στη μακρινή χώρα. Σήμερα έχει τη γιορτή του και δεν θέλουμε να την περάσει μόνος κι έρημος. Γι’ αυτό του πάμε δώρα καρπούς και καλούδια του δάσους. Εκεί θα του μαγειρέψουμε, το αηδόνι με την ωραία φωνή του θα μας τραγουδήσει και θα χορέψουμε όλοι μαζί αντάμα. Ελάτε και εσείς παιδιά, θα περάσωμε ωραία»!

Στα παιδιά άρεσε η ιδέα. Στα δισάκια τους είχαν φροντίσει να έχουν καρύδια, κάστανα, όμως μάζεψαν επιπλέον από το δάσος χρωματιστά κυκλάμινα και τρυφερά μανιτάρια για το γιορτινό τραπέζι. Και ακολούθησαν τα ζωάκια…

Στην καλύβα του μπάρμπα-Χρήστου το τζάκι έκαιγε φωτίζοντας το φτωχικό του. Ο παππούλης ενθουσιάστηκε με την πομπή. Υποδέχτηκε με πολλή χαρά τους απρόσμενους καλεσμένους που με τις χαρούμενες φωνούλες τους ξεσήκωσαν τον τόπο! Καταχαρούμενος και ο γεράκος έβγαλε τη φλογέρα του και ξεκίνησε να παίζει γλυκά-γλυκά. Το αηδονάκι δεν βάσταξε, ξεκίνησε να τραγουδά ενώ τα υπόλοιπα ζωάκια συνεπαρμένα μπήκαν όλα γύρω- γύρω στο χορό!

Τα παιδιά ενθουσιάστηκαν με το θέαμα. Έτσι δεν άργησαν να πάρουν μέρος στην όμορφη γιορτή διασκεδάζοντας και αυτά με την ψυχή τους έως αργά το απόγευμα. Τότε, αφού χαιρέτισαν τον καλοσυνάτο παππού και του ευχήθηκαν να ζήσει πολλά και ευτυχισμένα χρόνια, πήραν το δρόμο της επιστροφής για το χωριουδάκι τους. Ήταν όλα πολύ χαρούμενα που για πρώτη φορά γνώρισαν από κοντά τα ζώα του δάσους!

Γυρνώντας στο χωριό διηγήθηκαν όλα όσα είδαν. Τα παιδιά πήραν μάλιστα και μία σπουδαία απόφαση: Παρακάλεσαν τους συγχωριανούς τους κανείς πια να μην ξανακυνηγήσει στο παρθένο δάσος και να μην στερήσει τη φύση και το χωριό τους από αυτά τα υπέροχα πλάσματα που συντροφεύουν τον άνθρωπο.  Όλοι οι χωριανοί υποσχέθηκαν να τηρήσουν αυτή την υπόσχεση.

Κι έζησαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα!

Χρόνια πολλά παιδιά μου..."

Ήταν ένα Ευρυτανικό παραμύθι χαρισμένο από την κυρά Λένη  στο blog "Ευρυτάνας ιχνηλάτης"

Τα δικά μας "Δεκεμβριανά"...

...1942 και η Περήφανη Ανταρτομάνα Ευρυτανία ζει το δικό της "Δεκέμβρη"!

Ο ανθός του εξεγερμένου λαού μας, ο ΕΛΑΣ, γράφει χρυσές σελίδες στα πεδία των τίμιων μαχών δίνοντας σπουδαίες νικηφόρες μάχες εναντίον του φασίστα κατακτητή...


ΔΕΚΕΜΒΡΗΣ 1942 και...


*28 ατρόμητοι ΕΛΑΣίτες με επικεφαλής τον Καπετάν Ερμή κατατροπώνουν τους Ιταλούς φασίστες στην Κόκκινη Στράτα στη Χρύσω Ευρυτανίας. Οι άνανδροι κοκορόφτεροι του Μουσολίνι καίνε το ιστορικό χωριό και εκτελούν 7 παλικάρια.

*Ο Πρωτοκαπετάνιος του ΕΛΑΣ Άρης Βελουχιώτης με τους Αντάρτες του τσακίζει τις Ιταλικές φάλαγγες στη χιλιοτραγουδισμένη Μάχη του Μικρού Χωριού Ευρυτανίας! Τα φασιστικά καθάρματα  πυρπολούν το Μικρό Χωριό και δολοφονούν για αντίποινα  13 λεβέντες.

Δεν είναι όμως μόνο τ' Άρματα που σαλπίζουν το Μήνυμα της Λευτεριάς, αλλά και το Πνεύμα και τα Μεγάλα Οράματα για τη Νέα Λαοκρατική Κοινωνία... 

*Δεκέμβρη του 1942 ο πρωτοπόρος Ευρυτάνας αγωνιστής Γεωργούλας Μπέικος μαζί με τέσσερις διαλεχτούς συντρόφους του συντάσσει, στον Κλειτσό Ευρυτανίας, τον "Κώδικα Ποσειδών" που αποτέλεσε τη Χάρτα της Λαοκρατίας!
  

ΑΣ ΘΥΜΗΘΟΥΜΕ ΞΑΝΑ (κάντς "κλικ" στους παρακάτω τίτλους...)

Ο ΑΡΗΣ ΚΑΝΕΙ ΠΟΛΕΜΟ Μ' ΑΝΤΑΡΤΕΣ ΠΑΛΙΚΑΡΙΑ...

ΜΑΝΑ Η ΧΡΥΣΩ ΚΑΙΓΕΤΑΙ...

ΜΕ ΟΡΑΜΑ ΚΙ ΑΠΟΚΟΤΙΑ !

ΥΓ. Aφιερώνεται ...

στη μνήμη του Ευρυτάνα αγωνιστή "ΚΑΠΕΤΑΝ ΑΝΤΑΙΟΥ" (Γιώργου Νταουλά) που έφυγε προσφάτως.

blog "Ευρυτάνας ιχνηλάτης"

Τα ποτάμια είναι αδέρφια μας!

«Το πεντακάθαρο νερό που κυλά στα ποτάμια μεταφέρει στο διάβα του και το αίμα των προγόνων μας. Το μουρμουρητό του είναι η φωνή τους. Κάθε φευγαλέα αντανάκλαση του φωτός πάνω στο διάφανο νερό εξιστορεί γεγονότα και παραδόσεις απ’ τη ζωή του λαού μας. Τα ποτάμια είναι αδέρφια μας…»

(Ινδιάνικο)

ΥΓ:  Η συνοδευτική φωτογραφία είναι του "Ευρυτάνα ιχνηλάτη"

Στην υγειά μας... ωρέ παιδιά!

ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΣΑΡΑΚΑΤΣΑΝΑΙΟΙ

Εμείς οι Σαρακατσαναίοι

ζούμε στα ψηλά βουνά

μεσ’ τα έλατα στους λόγγους

και στα κρύα τα νερά.

Τα κοπάδια τα βοσκάμε

σε λιβάδια ζηλερά

και το βράδυ ανεβαίνουν

στο Τροβάτο για δροσιά.

Φεύγουν σαν τα χελιδόνια

σαν ταξιδιάρικα πουλιά

το χειμώνα μεσ’ τους κάμπους

το καλοκαίρι στα βουνά.

Άιντε εμείς οι Σαρακατσαναίοι

είμαστε ράτσα διαλεχτή

 ωρέ δε λυγίσαμε στους Τούρκους

ούτε και στην Κατοχή!

• Η φωτογραφία: του "Ευρυτάνα ιχνηλάτη"
• Χορεύουν: μικροί μεγάλοι αντάμα στο Τροβάτο Ευρυτανίας
• Τραγουδάει: ο Γιάννης Γκόβαρης
• Χορηγός διάθεσης: Το άγιο τσιπουράκι βέβαια! 

blog "Ευρυτάνας ιχνηλάτης"

Τη δύναμή σου νιώσε...

Χαρακτικό του Α. Τάσσου

Στη στράτα αργοδιαβαίνει της αργατιάς το πλήθος

Φαρμάκι έχει στα χείλη, κομένη την ορμή,

κι ο πόνος που συντρίβει τ’ αράθυμό του στήθος

θεριεύει το κορμί.

Πού πάει συμμαζωμένο, το έλεος να γυρέψει;

Ποιος άρχοντας θ’ ακούσει, ποια πόρτα θ’ ανοιχτεί;

Με τ’ άπραγα τα λόγια τί πάει να ζητιανέψει,

να γείρει να κλαυτεί;

Το τέρας της ανάγκης που τη ζωή του θλίβει,

νεκρώνει την αγάπη, μαραίνει τ’ αγαθά,

θα πάψει να τραντάζει το μαύρο του καλύβι,

το Χάρο να βοηθά;

Ω συνοδειά θλιμένη, του δίκιου τον αγώνα

σα θέλεις να κερδίσεις, μη σκύβεις και δειλιάς.

Και πως θα διαφεντέψεις με λυγισμένο γόνα

τη μοίρα της δουλειάς;

Τη δύναμή σου νιώσε κ’ υψώσου προς τον ήλιο.

Την πάναγνή σου ράτσα, τη σιδερένια υγειά,

Θεούς να τα λατρέψεις. Του κόσμου το βασίλειο

ζωντάνεψε, ραγιά.

Το πείσμα του δυνάστη, που τη χαρά μολεύει,

τα λούλουδα σκοτώνει, στερεύει την πηγή,

θα το συντρίψει, μάθε, το χέρι που δουλεύει

κι αναμετρά τη γη.

(«ΑΠΕΡΓΙΑ» στίχοι του Ευρυτάνα -στην καταγωγή- ποιητή Ρήγα Γκόλφη, 1886-1958 )

blog "Ευρυτάνας ιχνηλάτης"

Ξενιτεμένα μας πουλιά…

Μαραθιά Ευρυτανίας - συνοικισμός Αμίριανη

Για πολλά χρόνια η ξενιτιά χάραζε βαθιά το κορμί της πανέμορφης μα και λησμονημένης Ευρυτανίας. Δεκαετίες ολάκερες ο τόπος μας βίωνε στο έπακρο τη σκληρή αδιαφορία και την πλήρη εγκατάλειψη από το λεγόμενο επίσημο κράτος με αποτέλεσμα οι άνθρωποι μας να αναγκαστούν να πάρουν το μακρύ δρόμο της μετανάστευσης πουλώντας τη δούλεψή τους και ματώνοντας τα καλύτερά τους χρόνια στα ξένα σκλαβοπάζαρα. Δεν υπάρχει Ευρυτανική οικογένεια που να μην δάκρυσε σε λιμάνια και αεροδρόμια. Δεν υπάρχει χωριό και καλύβι, μήτε πατέρας, μάνα, αδέρφια, συγγενείς και φίλοι, που να μην έχουν πονέσει από την πληγή της ξενιτιάς.

Σήμερα, δυό και τρεις γενιές μετά, και με την εξουσία πάντα στο ρόλο του ανθρωποδιώκτη, η ιστορία επαναλαμβάνεται ωσάν τραγωδία, με τα παιδιά του 21ου αιώνα να τραβούν και πάλι τον ίδιο πικρό δρόμο του μισεμού, «ξενιτεμένα πουλιά» στου κόσμου τις πολιτείες…  

Ένας νέος ξεριζωμός μάς σημαδεύει στα χρόνια της υπομονής και μας ακολουθεί στις σκέψεις, στα γραπτά μας, στα τραγούδια μας…

"Ευρυτάνας ιχνηλάτης"

Στο αμόνι της αλήθειας...

Μοιράζω τους παλμούς της καρδιάς μου

στην ανάσα του κόσμου.

Διαβάζω με της τέχνης τα λόγια,

      τη χαρούμενη πλάση, την αγάπη, τον έρωτα.

Ακούω τους καημούς, τον πόνο, τον πόθο, τους αγώνες

των Λαών για καλλίτερη Ζωή και Ειρήνη σε Νότες

                                                                      Πενταγράμμου.

Θαυμάζω πινελιές των Ζωγράφων σε πίνακες,

                                                   το φως και τη δημιουργία.

Κομματιάζω την ψυχή μου στο αμόνι της αλήθειας

και βλέπω: Τον ήλιο να χάνεται.

       Με τα μάτια της Γης η φρίκη ν’ απλώνεται και

το μεγαλείο της φύσης, ο λεπτοδείχτης να λιώνει…

Βλέπω: Ολόθαμπο τ’ αστέρι μας στο απέραντο σύμπαν

      και με πόνο αυτούς που το βαρύ δάκρυ τους,

      είναι η άβυσσος, είναι η κόλαση, ήρθε ο χαμός.

(«Λάθος φίλε» – ποίημα του Γιάννη Μηλιά γεννημένου στη Γρανίτσα Ευρυτανίας το 1915)

ΥΓ. Η συνοδευτική φωτογραφία είναι του "Ευρυτάνα ιχνηλάτη"

blog "Ευρυτάνας ιχνηλάτης"

Πρωτοπόρα ΕΠΟΝ !

Στις 7 Νοεμβρίου 1943 οι Γερμανοί αλητοναζήδες μαζί με προδότες ταγματασφαλίτες πυρπολούν για πρώτη φορά το Καρπενήσι, την ηρωική "πρωτεύουσα της Αντίστασης" (η δεύτερη πυρπόληση έγινε τον Αύγουστο του 1944). Στον ιστότοπό μας υπάρχει και το σχετικό ΑΦΙΕΡΩΜΑ .

Το blog "Ευρυτάνας ιχνηλάτης" παρουσιάζει ένα πολύτιμο ντοκουμέντο από τη σπάνια αντιστασιακή εφημερίδα «o aγώνας» - ΟΡΓΑΝΟ ΤΟΥ Σ.Ν. ΕΥΡΥΤΑΝΙΑΣ Ε.Π.Ο.Ν. (φύλλο 5 - 7 Δεκεμβρίου 1943;), που αναδεικνύει το γενικότερο κλίμα εκείνης της εποχής σε συνδυασμό με τις συγκινητικές προσπάθειες αλληλεγγύης εκ μέρους της ΕΠΟΝ ΕΥΡΥΤΑΝΙΑΣ ώστε να δοθεί καινούργια δύναμη, κουράγιο αλλά και η αναγκαία αναγεννητική ώθηση στο δοκιμαζόμενο ευρυτανικό πληθυσμό. 

Διατηρήθηκε η ορθογραφία του πρωτότυπου.

Ιδού λοιπόν…

====================

ΕΜΠΡΟΣ ΣΤΗΝ ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΚΗ ΝΙΚΗ

Με σπασμωδικές κινήσεις ο Χίτλερ προσπαθεί να συγκρατήση τη κατάσταση. Οι περίλαμπρες νίκες του Κόκκινου Στρατού. Τ’ αλύπητα χτυπήματα της συμμαχικής αεροπορίας στην καρδιά της Γερμανίας. Ο αδάμαστος Εθνικοαπελευθερωτικός αντιστασιακός αγώνας των σκλαβωμένων λαών της Ευρώπης. Βαρειά είναι τα χτυπήματα που δέχεται και στη χώρα μας απ’ τη σιδερένια γροθιά του στρατού της λευτεριάς και της λαοκρατίας του ηρωϊκού μας Ε.Λ.Α.Σ. Και το χαριστικό χτύπημα στις τελευταίες ελπίδες του Χίτλερ η αδιάσπαστη συνοχή της συμμαχικής παράταξης που επισφραγίστηκε στην ιστορικιά συνάντηση Στάλιν-Ρούσβελτ-Τσώρτσιλ -, το ξεμασκάρεμα και τ’ ανελέητο χτύπημα απ’ την άλλη μεριά στη χώρα μας των ντόπιων συνεργατών του.

Όσο σατανικό και κακούργο ήταν το σχέδιο των τελευταίων εκκαθαριστικών επιχειρήσεων που εκδηλωθήκανε με τόση βαρβαρότητα και στην Ευρυτανία μας, άλλο τόσο ο αδάμαστος λαός μας κι’ η απτόητη νεολαία της Ευρυτανίας συσφίγγεται γύρω στις Εθνικοαπελευθερωτικές μας οργανώσεις Ε.Α.Μ-Ε.Λ.Α.Σ.-Ε.Π.Ο.Ν.-Ε.Α.- Με την καθοδήγησή τους αχρηστεύει τις Γερμανικές επιδρομές, χτυπά τους πεμπτοφαλαγγίτες και τους προδότες, κινητοποιεί παλλαϊκές επιτροπές στη Λαμία, στ΄ Αγρίνι, στην Αθήνα και μεταφέρει τρόφιμα ρουχισμό και φάρμακα, φιλοξενεί και περιθάλπει τ’ αδέλφια μας των καμένων και λεηλατημένων χωριών, ξαναχτίζει μέσα απ’ τα καμένα ερείπια και βάζει σε λειτουργία σχολειά-λέσχες–παιδικούς σταθμούς. Πρώτη στους πρώτους η ανυπόταχτη νεολαία της Ευρυτανίας μας ας τραβήξη πιο μπροστά στον αγώνα για τη λευτεριά τη λαοκρατία. Για το ξαναχτίσιμο των καμένων χωριών μας, την φροντίδα στους πρόσφυγες, το άνοιγμα των σχολειών, των παιδικών σταθμών των λεσχών μας.

                                     Νέοι και νέες της ΕΥΡΥΤΑΝΙΑΣ

όλοι και όλες στην Ε.Π.Ο.Ν. αδελφωμένοι μέσα στις γραμμές της εμπρός για την ολοκληρωτική μας νίκη.

ΣΤΗ ΠΟΡΕΙΑ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ

Ο Παιδικός Σταθμός ξαναγιορτάζει….

Πέρασε η γερμανική βαρβαρότητα. Οι καταστροφές που έφερε μέσα στην Ευρυτανία δώσανε καινούργια δύναμη και κουράγιο στους Επονίτες και στις Επονίτισσες. Γίνανε αμέσως Επιτροπές κι’ ενέργειες για τη βοήθεια των πυροπαθών και των λεηλατηθέντων. Η ΕΠΟΝ μαζί με τις άλλες οργανώσεις έστειλαν στη Λαμία και στην Αθήνα υπόμνημα στο Ερυθρό Σταυρό. Και σε λίγες μέρες, τρία κατάφορτα αυτοκίνητα με αλεύρια καταφτάσανε.

Τα παιδάκια και τα ηρωϊκά μας αετόπουλα γιορτάζανε, τρέχανε πίσω απ’ τ’ αυτοκίνητα, πηδούσαν, ζητωκραυγάζανε – ήταν γεμάτα χαρά που θα ξανάνοιγε ο Παιδικός Σταθμός.

Πάρθηκε υπόσχεση απ’ τον Ερυθρό Σταυρό πως οι αποστολές θα συνεχιστούν δραστήρια για την αποστολή κι’ άλλων τροφίμων στη δοκιμασμένη κι ηρωϊκή Ευρυτανία. Ακόμα πήρε ονομαστικές καταστάσεις για να στείλη ρουχαλάκια και παπούτσια στα παιδιά μας. Μόλις το μάθανε αυτό, τρέξανε στη μητέρα μας κι αναγγείλανε το μεγάλο γεγονός.

Μάνα θα μας έρθουνε και παπούτσια! Και τα γυμνά τους ποδαράκια χοροπηδούσανε πανηγυρικά-, γέμισε το μισοκαμμένο χωριό από φωνές και τραγούδια…

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΟ ΔΗΜΑΡΧΟ ΚΑΡΠΕΝΗΣΙΟΥ

“Η ΕΠΟΝ ΕΙΝΑΙ Η ΧΡΥΣΗ ΜΑΣ ΕΛΠΙΔΑ.

Πάντοτε μας βοήθησε στις προσπάθειες του Δήμου. Υπολογίζω στην αποφασιστική της συμβολή για τον τερματισμό τον σύντομο των υδραυλικών και ηλεκτροφωτιστικών έργων του Καρπενησιού.”

ΜΙΑ ΤΙΜΗΤΙΚΗ ΓΝΩΜΗ ΓΙΑ ΤΗΝ Ε.Π.Ο.Ν. ΕΥΡΥΤΑΝΙΑΣ

“ Είμαστε κατενθουσιασμένοι απ’ τους Επονίτες και Επονίτισσες του χωριού. Είναι παιδιά γεμάτα ζωντάνια, πίστη και πλήρη κατανόηση του αγώνα μας. Απ’ την πρώτη στιγμή μας αγκάλιασαν με αγάπη και μας εξυπηρέτησαν με τον καλύτερο τρόπο σε κάθε τι που μας χρειάζονταν. Με μεγάλη προθυμία δέχτηκαν να παρακολουθήσουν τα μαθήματα που κάνουμε κάθε βράδυ στην ομάδα μας. Και αυτοί πέρνουν από μας ότι εφόδιο πείρας και μόρφωσης έχουμε αποχτίσει στην πολύμηνη δράση της ομάδας μας, ενώ εμείς πέρνουμε απ’ αυτούς όση πείρα είχαν αποχτίσει στο διάστημα πού εργάζονται στην περιφέρειά τους. Έτσι βγαίνουμε και μεις κι αυτοί διπλά οφελιμένοι.-”

(Απ’ την Εφημερίδα του τοίχου της υποδειγματικής Επονίτικης Ανταρτομάδας του Γενικού Στρατηγείου).

ΜΙΑ ΤΟΛΜΗΡΗ ΤΕΧΝΙΚΗ ΚΑΤΑΧΤΗΣΗ – ΜΕΣΑ ΣΤΗ ΦΩΤΙΑ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ ΥΔΡΕΥΣΗ ΚΑΙ ΗΛΕΚΤΡΟΦΩΤΙΣΜΟΣ ΚΑΡΠΕΝΗΣΙΟΥ.

Οι Επονίτες θα δώσουν την προσωπική εργασία, κάθε βοήθεια για να ολοκληρωθούν τα τεχνικά έργα ύδρευσης και ηλεκτροφωτισμού που άρχισαν τελευταία. Πρόκειται για εκμετάλλευση υδατόπτωσης 140 μέτρων ισχύος 75 ίππων πού θα δώση ακόμη και βιομηχανικές δυνατότητες σ’ ολόκληρη την Ευρυτανία.-

ΤΗ ΦΕΤΕΙΝΗ ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑ ΟΙ ΕΠΟΝΙΤΕΣ ΑΝΤΑΡΤΕΣ ΑΣ ΤΗ ΓΙΟΡΤΑΣΟΥΝ ΠΕΡΝΟΝΤΑΣ ΤΟ ΠΡΩΤΟΧΡΩΝΙΑΤΙΚΟ ΜΑΣ ΔΩΡΟ. ΕΤΟΙΜΑΣΤΕ ΤΟ ΔΕΜΑ ΣΑΣ ΩΣ ΤΙΣ 25 ΤΟΥ ΔΕΚΕΜΒΡΗ.

====================


blog ΕΥΡΥΤΑΝΑΣ ΙΧΝΗΛΑΤΗΣ

Του "εξ' αριστερών" ΕΝΦΙΑ το... φωτοανάγνωσμα!

Με το φακό του "Ευρυτάνα ιχνηλάτη"

Στους ανδριάντες των ηρώων!

Ο ανδριάντας του Πρωτοκαπετάνιου μας!

Πάνω απ' τ' ανθρώπινα που κλαίνε και γελάνε
τ' αγαλματένια τ' ασυγκίνητα, τα θεϊκά
ομοιάζουνε βουβοί στρατιώτες που φυλάνε
τη νεκρωμένη χώρα της Σιωπής ευλαβικά.

Με μαρμαρένια τα σπαθιά τους και τα χέρια
συμβολικά κι ατάραχα τον ίδιο τον παλμό
σκορπούν στον ήλιο ή στη νύχτα με τ' αστέρια
πανέμορφα με τη χυτή τους κόμη στο λαιμό.

Στη μαρμαρένια τους καρδιά περίσσια ευγένεια.
Στο μέτωπό τους τα λαμπρά του κόσμου ιδανικά.
Πάνω απ' τ' ανθρώπινα, βουβά τ' αγαλματένια
τον κόσμο τον ιδεατό φρουρούν ευλαβικά.

(του Ευρυτάνα  ποιητή και ηρωικού ΕΛΑΣίτη καπετάνιου Δώρη Άνθη)


blog "Ευρυτάνας ιχνηλάτης"

Όταν... ;

Ευρυτανικό τοπίο στην Αγία Βλαχέρνα - φωτο: "Ευρυτάνας ιχνηλάτης"

Όταν το τελευταίο δέντρο θα έχει κοπεί, το τελευταίο ποτάμι θα έχει ρυπανθεί, το τελευταίο ψάρι αγκιστρωθεί, μόνο τότε θα καταλάβετε ότι τα χρήματα δεν τρώγονται.

(Ινδιάνικη ρήση)

blog "Ευρυτάνας ιχνηλάτης"

Ετούτος ο ήλιος είναι για όλους...

"Λυπάμαι τους ανθρώπους που κοιμούνται βαθιά

στην ψεύτικη ειλικρίνεια.

Λυπάμαι τους ανθρώπους που ποτέ δεν κοιμήθηκαν με όνειρα.

Πόνεσα τους ανθρώπους που αγωνίστηκαν χωρίς δικαίωση.

Έκλαψα τους ανθρώπους που έπεσαν στον Αγώνα

καθώς σήκωναν τη βαριά πέτρα του δίκιου, κραυγάζοντας:

- Ετούτος ο ήλιος είναι για όλους…"

(«Ο πόνος μου» – ποίημα του Γιάννη Μηλιά γεννημένου στη Γρανίτσα Ευρυτανίας το 1915)

ΥΓ. Η συνοδευτική φωτογραφία είναι του "Ευρυτάνα ιχνηλάτη"

Γνωρίστε τη φθινοπωρινή Ευρυτανία...

Φθινοπωριάζει και η μικρή ορεινή πατρίδα ντύνεται με τα σαγηνευτικά χρυσοπράσινα χρώματά της. Απέραντα βαθύσκιωτα ελατοδάση, πανύψηλα αγέρωχα βουνά, θαυμαστά τοξωτά πετρογέφυρα, αστείρευτα προαιώνια ποτάμια, πανέμορφες γαλαζοπράσινες λίμνες, ξεχασμένα λιλιπούτεια χωριουδάκια - όλα τυλιγμένα μέσα στο αχνό χινοπωρινό πέπλο, συνθέτουν μια πρωτόπλαστη εικόνα αρμονικής συνύπαρξης και γαλήνης! Τόση… μελαγχολική ομορφιά «σπάταλα» χαρισμένη σε τούτο τον ευλογημένο τόπο, που κουρσεύει τις αισθήσεις όχι μόνο των γηγενών αλλά και εκείνων των λίγων μα πάντα υπαρκτών «αντισυμβατικών ταξιδιωτών» που επιλέγουν αυτή την εποχή την αγνή ευρυτανική φύση για να αποδράσουν από την ασφυξία των μεγαλουπόλεων, αυτών των εφιαλτικών «εκτρωμάτων» που στερούν από το σύγχρονο ασθμαίνοντα/αγχωτικό άνθρωπο το αυτονόητο: τη στοιχειώδη ζωογόνο φυσική ανάσα-απαραίτητη για έναν αληθινά ομαλό βίο! Ταξιδέψτε, γνωρίστε την «άγνωστη» Ευρυτανία, περιπλανηθείτε στα μαγικά μονοπάτια της, ανακαλύψτε τις απόκρυφες ομορφιές της, εξερευνήστε την ανυπότακτη ιστορία της! Θα σας ανταμείψει… 

"Ευρυτάνας ιχνηλάτης" 

Αίγλη!

Όψεις της λίμνης των Κρεμαστών!

Με το φακό του "Ευρυτάνα ιχνηλάτη"

EAM... εξόριστες μνήμες

Εξόριστες μνήμες και λαβωμένα όνειρα χαμένα σε μακρινά ταξίδια με αδικαίωτους προορισμούς. Το ΕΑΜ των ελεύθερων σκλάβων με τον ΕΛΑΣ των ένοπλων εξεγερμένων, φαντάζουν πια τόσο απόμακρα, σαν τις αετίσιες ευρυτανικές βουνοκορφές που πρωτοπήραν στην φιλόξενη αγκαλιά τους εκείνο το αχνό φως από το κεράκι της ελπίδας και το φύλαξαν άσβεστο σε άγρια χρόνια. Κι αν μένουν αιχμάλωτες της λήθης οι λεγόμενες «επέτειοι», δεν παύουν να συγκινούν εκείνους που τις αρνούνται ως «μνημόσυνα» μα τις αντιλαμβάνονται ως ζώσα ανανέωση της υπόσχεσης των «ηττημένων νικητών». Τα χνάρια των ανταρτών είναι ακόμη χαραγμένα σε κάποια κρυφά δασωμένα μονοπάτια και η άυλη μα αθάνατη μορφή του Άρη οδηγεί ακόμα όσους επιμένουν να κρατάνε «ταμπούρι» κόντρα στους πέτρινους καιρούς και στις νουθεσίες των μεταμελημένων «ρεαλιστών». 
Ας είναι, οι παλιοί όρκοι περιμένουν…

Υπομονή και ψυχή βαθιά, σύντροφοι του χθες και του σήμερα!

"Ευρυτάνας ιχνηλάτης"