Εξόριστες
μνήμες και λαβωμένα όνειρα χαμένα σε μακρινά ταξίδια με αδικαίωτους
προορισμούς. Το ΕΑΜ των ελεύθερων σκλάβων με τον ΕΛΑΣ των ένοπλων εξεγερμένων, φαντάζουν πια τόσο απόμακρα, σαν τις αετίσιες ευρυτανικές βουνοκορφές που πρωτοπήραν στην φιλόξενη
αγκαλιά τους εκείνο το αχνό φως από το κεράκι της ελπίδας και το φύλαξαν
άσβεστο σε άγρια χρόνια. Κι αν μένουν αιχμάλωτες της λήθης οι λεγόμενες
«επέτειοι», δεν παύουν να συγκινούν εκείνους που τις αρνούνται ως «μνημόσυνα»
μα τις αντιλαμβάνονται ως ζώσα ανανέωση της υπόσχεσης των «ηττημένων νικητών». Τα
χνάρια των ανταρτών είναι ακόμη χαραγμένα σε κάποια κρυφά δασωμένα μονοπάτια
και η άυλη μα αθάνατη μορφή του Άρη οδηγεί ακόμα όσους επιμένουν να κρατάνε
«ταμπούρι» κόντρα στους πέτρινους καιρούς και στις νουθεσίες των μεταμελημένων
«ρεαλιστών».
Ας είναι, οι παλιοί όρκοι περιμένουν…
Υπομονή
και ψυχή βαθιά, σύντροφοι του χθες και του σήμερα!Ας είναι, οι παλιοί όρκοι περιμένουν…
