Αμοιβαιότητα

Ο Μέγδοβας με το παλιό γιοφύρι της Βίνιανης (φωτο: "Ευρυτάνας ιχνηλάτης")

“Πάρε μονάχα ότι ακριβώς χρειάζεσαι και άσε τη γη όπως την βρήκες”

 (ινδιάνικη ρήση)

 blog "Ευρυτάνας ιχνηλάτης"

Ευλογητός ο αγώνας!

Παράσταση στο μουσείο της Αντίστασης στις Κορυσχάδες Ευρυτανίας (φωτο: "Ευρυτάνας ιχνηλάτης")

Αετοί γοργοφτέρουγοι, που ταξίδεψαν σε καθαρούς αιθέρες, σε ασυννέφιαστα όνειρα σιμά στις βουνίσιες κορφές τις αγιασμένες με το αίμα των υψηλών ιδανικών. 

Η πένα της Ιστορίας γράφει με το δικό της ανεξίτηλο μελάνι το ευλογημένο σύγγραμμα της ατσαλένιας ψυχής, την άφοβη ορμή προς τα πανανθρώπινα οράματα, την ατράνταχτη πίστη στους ηθικούς νόμους της αυταπάρνησης για λευτεριά και δικαιοσύνη, την ακριβή δοκιμασμένη πράξη και όχι τα φτηνά ανέξοδα λόγια.

Με σεβασμό στις παρελθούσες μνήμες, στους αθάνατους προγόνους μαχητές που δεν κιότεψαν να σπάσουν τον κλοιό! Σε όσους ήταν… «τίποτα γι’ αυτούς και όλα για τους άλλους»!

(Αφιερωμένο στη μνήμη του θείου μου Κ.Σ. που δεν γνώρισα ποτέ).

"Ευρυτάνας ιχνηλάτης"

ΔΕΝ ΘΑ ΤΑ ΞΕΠΟΥΛΗΣΟΥΜΕ ΟΛΑ!

                                     

*  από την κ. Τούλα Καλογερά (συντ/χο γεωπόνο)
   άρθρο-παρέμβαση στο blog "Ευρυτάνας ιχνηλάτης" 
    

62 ΑΝΕΜΟΓΕΝΗΤΡΙΕΣ ΣΤΗΝ ΚΟΡΥΦΟΓΡΑΜΜΗ ΑΠΟ ΚΟΚΚΑΛΙΑ ΜΕΧΡΙ ΟΞΥΑ (ΣΑΡΑΝΤΑΙΝΑ), στον ιστορικό τόπο των Κοκκαλίων,  στην διαδρομή του Ευρωπαϊκού μονοπατιού Ε4, πάνω από το  "Αισθητικό δάσος της Οξυάς".

Mέσα στην αντάρα, τέλος του Νοέμβρη και στα μουλωχτά ξεκίνησε η τοποθέτηση των ανεμομετρητών που είναι ο προάγγελος των ανεμογεννητριών. Αντίδραση καμία... Άραγε αυτό θέλουμε για το Γαρδίκι και τα γύρω χωριά, ή απλά παραδοθήκαμε χωρίς καν να παλέψουμε;

Θα αναρωτηθείτε ίσως, ποια είμαι εγώ που ενδιαφέρομαι για το Γαρδίκι και όχι μόνο, αλλά και για τα Πουγκάκια, το Παλιοχώρι, τον Πλάτανο (Στάγια), το Καταφύγιο της Οξυάς, αλλά και από την άλλη την Ευρυτανική μεριά για την Άμπλιανη, τους Σταύλους, τη Δομνίστα, το Κρίκελλο, μέρη που τα έχω επισκεφτεί κατ’ επανάληψη μαζί με τον άντρα μου (Δημήτρη Δήμου), περπατώντας στα γύρω τους ορεινά δάση και την αλπική ζώνη, μαζεύοντας και φωτογραφίζοντας μανιτάρια, παίρνοντας ανάσες ζωής από την κόλαση της Αθήνας.

Νιόνυμφη (το 1977) με ανέβασε ο άντρας μου στο Γαρδίκι, το χωριό της μάνας του, που επισκεπτόταν από μικρό παιδί. Και επειδή εγώ δεν είχα χωριό, το Γαρδίκι έγινε και το δικό μου χωριό.

Πολλές φορές αποπειραθήκαμε να αποκτήσουμε ένα στέκι, ένα σπίτι δικό μας στο χωριό, αλλά δεν μας βγήκε. Μόλις πριν 3 χρόνια καταφέραμε (βοηθώντας πια τον γαμπρό και την κόρη μας) να ξεκινήσουν μια μικρή επένδυση (3 ενοικιαζόμενες κατοικίες) στην προοπτική να εγκατασταθούμε όλοι και μόνιμα στο Γαρδίκι. Γιατί πιστεύουμε ότι αν έχει κάτι το Γαρδίκι, που (λάθος μεγάλο) δεν το ανέδειξε στα προηγούμενα χρόνια της "αφθονίας", είναι  το υπέροχο φυσικό του περιβάλλον, το ηλιόλουστο ανοικτό χωριό, η θέα του προς το Βελούχι μέχρι τα Βαρδούσια, το πέρασμα για το δάσος και το καταφύγιο της Οξυάς, τα ομαλά βουνά και τα ορεινά μονοπάτια με κύριο το Ε4 που ανήκει στο δίκτυο Ευρωπαϊκών μονοπατιών και περνά ακριβώς στις ομαλές αλπικές κορφές από τα Κοκκάλια, Καράβι, Αλογοβούνι, στην άκρη της Οξυάς (εκεί δηλαδή που θα στηθούν οι ανεμογεννήτριες) στην Ψηλή Ράχη μέχρι και το καταφύγιο της Οξυάς και συνεχίζει απέναντι στη Φάκα προς Βαρδούσια.

Θα μου πείτε ότι, τώρα πια είναι αργά, ότι οι εποχές της λιτότητας που ζούμε δεν αφήνουν πολλά περιθώρια για μια τέτοια ανάπτυξη. Όμως πιστεύω ότι είναι λάθος. Το Γαρδίκι (αλλά και άλλα όμορφα χωριά) δεν είχε τέτοια ανάπτυξη, γιατί κανείς δεν φρόντισε να αποκτήσει τις απαραίτητες υποδομές. Όλοι είδαμε ότι μόλις λειτούργησε το ξενοδοχείο το φετεινό καλοκαίρι, το χωριό ζωντάνεψε. Περισσότερος κόσμος και από τους ντόπιους ήρθαν, τα Σαββατοκύριακα μέχρι και τον Οκτώβρη το χωριό ήταν ζωντανό, δούλεψε η καφετέρια, οι δυο ταβέρνες, πουλήθηκαν τα λίγα προϊόντα του χωριού, οι ντομάτες, οι πατάτες, τα κολοκύθια, τα κάστανα, τα καρύδια, τα μέλια, η ρίγανη, το τσάϊ, τα γουρούνια, τα αρνιά κλπ.

Φανταστείτε τι προοπτική ανάπτυξης θα μπορούσε να έχει το χωριό αν καταστρωνόταν ένα πρόγραμμα, επισκέψεων σε αξιοθέατα, σε ορεινές διαδρομές με πεζοπορία αλλά και ποδήλατο ή και τζιπ, δραστηριοτήτων μανιταρογνωσίας, της γνώσης φυτών και λουλουδιών, της παραδοσιακής εκτροφής προβάτων κλπ, συνδυασμένα με παραγωγική αξιοποίηση και προώθηση τοπικών προϊόντων αλλά και άλλων που μπορούν να παραχθούν (βατόμουρα και μαρμελάδες, τυριά και γάλα, αυγά κλπ.). Πόσες και μόνιμες θέσεις εργασίας θα δημιουργούνταν, πόσα παιδιά Γαρδικιωτών που σήμερα φυτοζωούν στη Λαμία ή αλλού θα μπορούσαν να επαναπατριστούν και να δώσουν ζωή και προοπτική στο χωριό. Και το ίδιο ισχύει και για όλα τα γύρω χωριά. Μια τέτοια ανάπτυξη που ταυτίζεται με αυτό που αποκαλούμε "ήπια τουριστική ανάπτυξη, παραγωγική ανασυγκρότηση και αποκέντρωση", θα απαιτήσει το χωριό να αποκτήσει πάλι το δικό του φούρνο, μπακάλικο, χασάπικο, ψιλικατζίδικο, μικρό εμπορικό, θα έχει δουλειά για τον ηλεκτρολόγο, τον υδραυλικό κλπ. Όχι βέβαια με τις... "παχυλές αμοιβές και κέρδη" που ίσως κάποιοι είχαν "καλομάθει", αλλά με μεροκάματα αξιοπρέπειας και με την ασφάλεια της συλλογικής και αλληλέγγυας τοπικής κοινωνίας, όπως την βίωσαν οι παππούδες και οι γιαγιάδες τρέχοντας να βοηθήσουν στο ξεφλούδισμα του καλαμποκιού και στο γλέντι που ακολουθούσε.

Μια τέτοια ανάπτυξη είναι σήμερα και το ζητούμενο για το ξεπέρασμα της οικονομικής κρίσης. Γιατί ανάπτυξη σημαίνει να έχει όλος ο κόσμος δουλειά και να ζωντανέψει η περιφέρεια. Γιατί αν η κρίση είχε και... "ένα καλό", είναι ότι μας έδειξε ότι η πραγματική ανάπτυξη δεν μπορεί να γίνει με εγκαταλελειμμένη την πρωτογενή παραγωγή και τα χωριά, με την διάλυση της μικρής και μεσαίας μεταποιητικής βιοτεχνίας, με τη μετανάστευση των νέων στα αστικά κέντρα και τον γιγαντισμό του τριτογενή τομέα του εμπορίου και των υπηρεσιών, με την δημιουργία μιας "οικονομίας  της φούσκας".

Και η "πράσινη ενέργεια" θα μου πείτε (ανανεώσιμες πηγές); Είναι επιδιωκόμενος στόχος; Ναι, αλλά άλλο πράγμα είναι μια ισόρροπη ανάπτυξή της προς όφελος του κοινωνικού συνόλου και άλλο η ληστρική εκμετάλλευσή της από μεγάλα συμφέροντα και σε βάρος άλλων παραγωγικών δραστηριοτήτων.

Ένα τέτοιο λοιπόν Αναπτυξιακό και Παραγωγικό Σχέδιο για το Γαρδίκι και τ’ άλλα χωριά, είναι στον αντίποδα αυτής της λογικής, που στο όνομα δήθεν της "αντιμετώπισης των συνεπειών της κλιματικής αλλαγής" προκαλεί μη αναστρέψιμη καταστροφή του φυσικού περιβάλλοντος (συνολικά θα χρησιμοποιηθούν περίπου 7.500 στρέμματα αλπικών εκτάσεων) με άγνωστες συνέπειες στα νερά, στη σταθερότητα των εδαφών, στα αποδημητικά πουλιά, στα άγρια ζώα και τελικά και στην οικονομική επιβίωση των γύρω χωριών! 

Και το περίεργο είναι ότι αυτή η καταστροφή επιχειρείται συνεχώς σε μέρη μεγάλης περιβαλλοντικής και αισθητικής αξίας. Από τον κατά τα άλλα θεσμοθετημένο "Εθνικό Δρυμό της Πίνδου"  μέχρι το δικό μας "Αισθητικό Δάσος Οξυάς". Και σε αντίφαση με τον ισχυρισμό, ότι ο Τουρισμός είναι η Βαριά Βιομηχανία της Ελλάδας. Ποιος ωφελείται λοιπόν από αυτή την υπερσυγκέντρωση και διαχείριση των ΑΠΕ;

Σύμφωνα με τα στοιχεία που γνωρίζω σχεδιάζονται και αρχίζει η υλοποίηση από την εταιρεία ΤΕΡΝΑ ΕΝΕΡΓΕΙΑΚΗ (που επιδοτείται από κονδύλια της Ε.Ε και του Ελλ. Δημοσίου με περ. 24 εκατομ. €) των εξής:

α)  21 Α/Γ 900KW η καθεμιά στην αλπική περιοχή Καστρί- Κοκκάλια σε έκταση 2.397,79 στρεμμάτων με υποσταθμό 16 στρεμμάτων και 12 πυλώνες μεταφοράς από την περιοχή Ράχες Τυμφρηστού.

β)  26 Α/Γ 900KW η καθεμιά στην αλπική περιοχή Καράβι - Αλογοβούνι σε έκταση 2.196,064 στρεμμάτων σε σειρά με τις προηγούμενες.

γ)  15 Α/Γ 900KW η καθεμιά στην αλπική περιοχή Τύμπανο-Τρυπήρι της Οξυάς (Σαράνταινα) σε έκταση περίπου 2.550 στρεμμάτων σε σειρά με τις προηγούμενες.

δ)  12 Α/Γ 900KW η καθεμιά στην αλπική περιοχή Πικροβούνι Τυμφρηστού  που θα καταλήγουν στον Υποσταθμό των Κοκκαλίων.

ε)  Οι ανεμογεννήτριες είναι τύπου Ε-44/900 κατασκευής ENERGON (γερμανική), με διάμετρο πτερωτής 44 μέτρα και ύψος πυλώνα 55 μέτρα (ολικό 77 μέτρα). Για δε την κατασκευή της κυκλικής βάσης στήριξης κάθε μιας, απαιτείται (θα σκαφτεί) χώρος 1.521 τ.μ. σε βάθος 4-5 μέτρων.

στ)  Για την πρόσβαση στις θέσεις εγκατάστασης των Α/Γ και τη σύνδεση μεταξύ τους θα γίνουν έργα εσωτερικής οδοποΐας κατά μήκος πολλών χιλιομέτρων σε όλες τις κορυφογραμμές.

Γνωρίζετε ότι τα Κοκκάλια είναι ιστορικός τόπος, όπου έγινε το 279 π.Χ μάχη εναντίον των Γαλατών (υπάρχει και Μνημείο) και πήρε το όνομα του από τα κόκκαλα των νεκρών της μάχης αυτής που άσπριζαν το τοπίο για πολλούς αιώνες;  Άλλωστε και στο Γαρδίκι σε όλη τη ράχη από τους Αγίους Θεοδώρους όπου διακρίνεται υπόλειμμα τείχους, μέχρι την έξοδο του δασικού δρόμου προς Άμπλιανη (Αγ. Παρασκευή) μέχρι και σήμερα βρίσκει κανείς κεραμιδαριά από τον αρχαίο οικισμό των Ομιλαίων. Επισημαίνω πάλι ότι η ομαλή αλπική διαδρομή από Κοκκάλια – Καράβι – Αλογοβούνι – Ψηλή Ράχη Οξυάς είναι τμήμα του Ευρωπαϊκού μονοπατιού Ε4 που συμπίπτει με τον αρχαίο δρόμο στον αυχένα των βουνών, όπου "οι Αιτωλοί και αι Αιτωλαί" (Παυσανίας) συνέτριψαν τους εισβολείς Γαλάτες. (εδώ)!

Το τμήμα Τύμπανο-Τρυπήρι αποτελεί την κορυφογραμμή του όρους Οξυά ή Σαράνταινα, στις πλαγιές του οποίου φύεται το πανέμορφο δάσος οξυάς που είναι και το νοτιότερο των Βαλκανίων (αναφέρεται και ως το νοτιότερο της Ευρώπης αλλά υπάρχει νοτιότερο στην Σικελία).

Πρέπει λοιπόν ΟΛΟΙ να σκεφτούμε σοβαρά ότι με την ανοχή ή και συμφωνία μας, μπορεί να προκαλέσουμε μη αναστρέψιμη καταστροφή του περιβάλλοντος, που οφείλουμε να παραδώσουμε στα παιδιά και τα εγγόνια μας, για να μπορέσουν ίσως αυτά να παράγουν, να ζήσουν καλύτερα και να ευτυχήσουν.

Δεν πρέπει να συρθούμε σε μια βεβιασμένη απόφαση που ακυρώνει άλλους τρόπους ήπιας ανάπτυξης και λαμβάνεται χωρίς γνώση και εκτίμηση όλων των στοιχείων και κάτω από τον εκβιασμό του ότι "έχουν αποφασισθεί άνωθεν", "δεν μπορούμε εμείς να κάνουμε τίποτα" και το "καλύτερο που μπορούμε είναι τουλάχιστον να πάρουμε κάποια... αντισταθμιστικά"!!!

"Αντισταθμιστικά", τι είδους, για ποιους, για πόσο χρόνο και το κυριότερο ποιος τα εγγυάται; Ακόμη δεν έχει δοθεί... ούτε ένα ευρώ από το προβλεπόμενο από το νόμο 3% υπέρ της Αυτοδιοίκησης και με πρόσχημα ότι δεν έχουν καταλήξει πώς θα μοιράζεται, τα κρατά όλα ο... Στουρνάρας για την τρύπα του χρέους και το "πλεόνασμα"! Με τον πρόσφατο δε Νόμο 4203/13 το τέλος αυτό θα "παρακρατείται από τη ΛΑΓΗΕ" και μειώνεται το ποσοστό που αποδίδεται "μέχρι (!) το 1% .... στους οικιακούς καταναλωτές" με μια περίπλοκη διαδικασία που απαιτεί νέα απόφαση (ΚΥΑ) και αποφάσεις της ΡΑΕ. Δηλαδή ζήσε Μάη, για να έχεις ... πιθανόν, μείωση κάποιων ευρώ στην κατανάλωση του ρεύματος.

Αντισταθμίζουμε την καταστροφή του περιβάλλοντος της προοπτικής και του μέλλοντος των χωριών και των παιδιών μας με κάποια αμφίβολα ψίχουλα που μας τάζουν;

Γιατί έχει πέσει αφωνία στους κατ’ εξοχήν αρμόδιους φορείς της αυτοδιοίκησης;  Έχει σχέση αυτή με τις ερχόμενες δημοτικές και περιφερειακές εκλογές και "τα άλλα αντισταθμιστικά" για έργα βιτρίνας ή διάφορα άλλα "έξοδα" ή ακόμη και θέσεις εργασίας ή υπεργολαβίες που τάζουν συνήθως οι εταιρείες;

Πιστεύω ότι πρέπει να ξεκινήσουμε μια εκστρατεία ενημέρωσης και συζήτησης με όλους. Τους υπεύθυνους δημοτικούς άρχοντες, τους δημοτικούς συμβούλους, τους συλλόγους, τα πολιτικά κόμματα, τις επαγγελματικές ενώσεις, τους μικροπαραγωγούς αλλά και όλους τους κατοίκους των χωριών.

Να συγκροτήσουμε μια ανοικτή "Επιτροπή Αγώνα" από πολίτες και φορείς που θέλουν ανιδιοτελώς να θέσουν τις γνώσεις, την εμπειρία, το χρόνο τους σ’ αυτό το σκοπό, με στόχο να αποτρέψουμε νομικά–πολιτικά και κινηματικά, τη συνέχιση των προκαταρκτικών αυτών εργασιών και να ματαιώσουμε τους φαραωνικού τύπου σχεδιασμούς που υποθηκεύουν το μέλλον μας. 

Γιατί αλλιώς Απρίλη –Μάη όλα τα βουνά θα γίνουν εργοτάξια!!!

ΔΕΝ θα τα ξεπουλήσουμε όλα!   

(εικονογράφηση: βλ. klepanafpaktias.blogspot.gr, επίσης από www.karpenissi.eu και από το διαδίκτυο - ενώ η φωτο 1 είναι από το blog "Ευρυτάνας ιχνηλάτης")

*Τούλα  Καλογερά (συντ/χος γεωπόνος) "

(άρθρο που στάλθηκε στο blog "Ευρυτάνας ιχνηλάτης")

Τα δέντρα είναι ποιήματα!

«Τα δέντρα είναι ποιήματα που γράφει η γη προς τον ουρανό.

Και εμείς κόβουμε τα δέντρα και τα κάνουμε χαρτί, για να καταγράφουμε την κενότητά μας...»

(Χαλίλ Γκιμπράν)

ΥΓ. Η φωτογραφία είναι του "Ευρυτάνα ιχνηλάτη"  σε μία από τις πλαγιές της Καλιακούδας.

Υψηλή εποπτεία!

Εικόνες από το Βελούχι...

Με το φακό του "Ευρυτάνα ιχνηλάτη"

Λύσσαξαν να μας θάψουν, δεν ήξεραν όμως πως ήμασταν… σπόροι!!

*άρθρο του συμπατριώτη Ευρυτάνα Ευθύμιου Φλώρου

     για το blog "Ευρυτάνας ιχνηλάτης"  

Παρμένος ο τίτλος από τη γνωστή ρήση  του Χριστιανόπουλου. Επίκαιρος όσο ποτέ. Και μένει μονάχα να αποδείξουμε όλοι μας ότι είμαστε σπόροι. Όχι όμως σπόροι της Syngenta-Dupont, Monsanto, Basf και άλλων παρόμοιων εταιρειών που ελέγχουν ήδη το 70% της παγκόσμιας αγοράς σπόρων και σκοπεύουν να μην αφήσουν τίποτα μη ελεγχόμενο. Δεν έβαλαν ακόμα χέρι στον αέρα που αναπνέουμε. Όμως με περίτεχνα νομοθετήματα σε κεντρικά σημεία αποφάσεων, όπως π.χ. η Ευρωπαϊκή Επιτροπή προσπαθούν και σταδιακά πετυχαίνουν να μένουν οι μόνοι στην αγορά σπόρων. Κι έτσι θα πρέπει ως απόλυτα εξαρτώμενοι να αγοράσουμε από αυτούς σπόρο που θα φυτρώσει ΜΙΑ ΜΟΝΟ ΧΡΟΝΙΑ και θα παράξει ότι εκείνοι επιθυμούν.

Η εφημερίδα μας (“Κρίκελλο Ευρυτανίας”), εδώ και 7-8 χρόνια για διάσωση των τοπικών μας σπόρων στην Ευρυτανία, προστίθεται σε ευτυχώς πολλές ακόμα παρόμοιες φωνές όπως εκείνη της «εναλλακτικής κοινότητας Πελίτι» στην ιστοσελίδα του οποίου διαβάζουμε για ένα σημαντικό βιβλίο με τίτλο "O Νόμος του Σπόρου". Το βιβλίο αυτό είναι μια έκδοση από το Ερευνητικό Ίδρυμα για την Τεχνολογία την Επιστήμη και την Οικολογία Navdanya, της γνωστής Ινδής ακτιβίστριας για την ελευθερία των σπόρων και την επισιτιστική ασφάλεια, Δρ Vandana Shiva

(Ακόμα και μαρούλια στη γλάστρα δεν θέλουν να φυτεύουμε οι πολυεθνικές. Δυστυχώς κάποιοι από εμάς ίσως σκεφτούνε μήπως και μας δώσουν «θέσεις εργασίας». Λέω δυστυχώς γιατί όταν σου κλέβουν τη ζωή σου και την πουλάνε με δόσεις δε μπορείς να συζητάς για θέσεις εργασίας! Ας ξυπνήσουμε επιτέλους κι ας δούμε τα ουσιώδη και μακροπρόθεσμα σοβαρά θέματα παραμερίζοντας τα δολώματα που μας πετάνε)

O “Νόμος του Σπόρου” προτείνεται ως εργαλείο που αφενός μπορεί να χρησιμοποιηθεί παντού και σε κάθε πλαίσιο από τους πολίτες ώστε να υπερασπισθούν την ελευθερία των σπόρων τους και τα κυρίαρχα δικαιώματα τους επί των σπόρων και αφετέρου να χρησιμεύσει ως πρακτικός οδηγός για όλες τις μελλοντικές εξελίξεις των νόμων και των πολιτικών που αφορούν τους σπόρους.

Η Navdanya φέρνει το Νόμο του Σπόρου, ώστε η πολυμορφία και η δημοκρατία, η αειφορία και τα δικαιώματα των ανθρώπων να πάρουν ξανά τη φυσική τους θέση -εντός του επιστημονικού και του νομικού πλαισίου που διέπουν το σπόρο, ενάντια στην κυρίαρχη τάση για τη μονοκαλλιέργεια και τα μονοπώλια την ομοιομορφία και τις ιδιωτικοποιήσεις, τον εταιρικό έλεγχο, την ποινικοποίηση της βιοποικιλότητας και των αγροτών.

Ο Νόμος του Σπόρου θέτει την Ελευθερία του Σπόρου στο επίκεντρο -την ελευθερία του σπόρου, των αγροτών και των πολιτών- στη θέση της αθέμιτης ελευθερίας των επιχειρήσεων που επιχειρούν να διεκδικήσουν τον γενετικό πλούτο του πλανήτη ως ιδιοκτησία τους, και να ποινικοποιήσουν την ελευθερία των πολιτών. Η ελευθερία της παραγωγής-διατήρησης και ανταλλαγής σπόρων είναι ζωτικής σημασίας στην εποχή μας, η οποία χαρακτηρίζεται από πολλαπλές κρίσεις -στη βιοποικιλότητα, στο νερό, στα τρόφιμα, στο κλίμα και στην οικονομία- όλες τους μέρος της μεγάλης κρίσης ηθικής και αξιών.

Εν τω μεταξύ Φωνές από Βορρά και Νότο προσπαθούν να ευαισθητοποιήσουν συναδέλφους τους στην Ευρωβουλή να καταψηφιστεί διακομματικά η νομοθετική πρόταση που υποχρεώνει τους αγρότες της Ε.Ε. να μην… αναπαράγουν τους σπόρους αλλά να τους αγοράζουν μόνο από πολυεθνικές.

Η εμπορική αξία της παγκόσμιας αγοράς σπόρων εκτιμάται σε περίπου 45 δισ. δολ. Διακυβεύονται πολλά ως εκ τούτου αλλά κυρίως μπαίνει σε σοβαρό κίνδυνο η υγεία μας και κυρίως η ανεξαρτησία μας. Ας μην ξεχνάμε ότι οι παραδοσιακοί τρόποι υποδούλωσης έχουν πια αντικατασταθεί με μοντέρνους τρόπους δημιουργίας εξαρτώμενων ανθρώπων-μηχανών που γεννιούνται όχι για να σκέφτονται μόνοι τους και να προοδεύουν αλλά να καταναλώνουν. Γι αυτό και η επικίνδυνη κατά τη γνώμη μας λέξη «καταναλωτής» έχει την τιμητική της στα Μέσα Μαζικής Αποβλάκωσης που μας περικυκλώνουν. Και ποια αλήθεια σημαντικότερη και επικινδυνότερη εξάρτηση από εκείνη που σχετίζεται με την τροφή μας;;

Μακάρι να το καταλάβουμε όλοι αυτό και να αντισταθούμε μαζικά και ατομικά ο καθένας τρώγοντας για να ζει και όχι ζώντας για να τρώει!!!

Ευθύμιος Ξ. Φλώρος 

ένα άρθρο-παρέμβαση στο blog "Ευρυτάνας ιχνηλάτης"

Όνειρα και παραμύθια

Tραγουδάς το χιόνι από το σπίτι;

μέσα στη ζεστή σου γειτονιά;

Nα το τραγουδήσεις απ' του αλήτη,

κι αν μπορείς, την ξέσκεπη γωνιά.

                                   

Nα το τραγουδήσεις με το χτίστη,

στ' ανεμοδαρμένο του γιαπί·

με την εργατιά, γεμάτη πίστη,

που τους πάγους σπάει με το τσαπί.

Nα το τραγουδήσεις ζευγολάτης,

της κρουσταλλιασμένης γης σποριάς·

στα ψηλά γιδόστρατα αγωγιάτης,

που στο χιόνι τα 'θαψε ο βοριάς.

Nα το τραγουδήσεις στο σοκάκι,

σαν εμένα, κι όπως, μια βραδιά,

χιόνι, από το τρύπιο μου σακάκι,

γέμιζε την άδεια μου καρδιά.

[Στίχοι του ποιητή Θανάση Κυριαζή (1887-1950) με καταγωγή από τον Προυσό Ευρυτανίας]

ΥΓ.  Η φωτο είναι του "Ευρυτάνα ιχνηλάτη"

Σήμερα τα Φώτα και ο Φωτισμός…

Νούμερο 1:      Καμιά «επιδότηση»…

                                  για να γίνει ξενώνας παίζει;;;

                Νούμερο 2:      «Άπιστη» η Ευρυτανία φέτος…

                                                      από «λευκότητα» μηδέν εις το πηλίκον!

ΥΓ. 

Που ’σαι ωρέ Κατσαντώνηηηη,  Άρηηηη !!!!

blog "Ευρυτάνας ιχνηλάτης"

2014 αντοχές…

Όσο μακρύς κι αν είναι ο δρόμος, θα τις ανταμώσουμε τις καθάριες τις πηγές!

Κι αν ματώσουμε στα βάτα και τ' αγκάθια, θα τα διαβούμε τα δύσβατα τα μονοπάτια με πυξίδα τις διαχρονικές μας μνήμες και τροφοδότη μας όσα επιμένουμε να κρατάμε σαν λαός σε εκείνο το δισάκι με τους παλιούς όρκους!

Και τότες… θα 'χει ομορφάδα το ξαπόσταμα!

Καλό 2014...

ΨΥΧΗ ΒΑΘΙΑ!

"Ευρυτάνας ιχνηλάτης"