 |
| Έργο του χαράκτη Α. Τάσσου |
Σας παρουσιάζουμε ένα εξαιρετικό και πολύ σπάνιο αντιπολεμικό ποίημα! Το ιχνηλατήσαμε σε ένα παλιό "Ρουμελιώτικο ημερολόγιο" του 1960, από εκείνα που στις κιτρινισμένες σελίδες τους κρύβονται γνωστοί και άγνωστοι θησαυροί! Ιδιοκτήτης-διευθυντής αυτού του εμβληματικού περιοδικού ήταν ο αξέχαστος βραβευμένος συγγραφέας Δημήτρης Σταμέλος από το Μαραθιά Ευρυτανίας.
Οι στίχοι είναι του Κώστα Καρκατσούλη.
Το προσφέρουμε στους αναγνώστες του blog μας.
Θέ μου και νάταν μπορετό, τούτη η οργή να πάψει.
Τα φοβερά αστραπόβροντα, το πύρινο χαλάζι,
τα μανιωμένα ερπετά, με τις φλογίσιες γλώσσες,
τα λυσσασμένα τα πουλιά, με τη στριγγιά βοή τους.
Ας πάψει πια τη μάννα γης, αίμα να την ποτίζει.
Θέ μου και νάταν μπορετό να σηκωθώ έναν όρθρο,
να ιδώ ουρανό ασυννέφιαστο, χρυσό να ιδώ τον ήλιο.
Να ιδώ οργωτή να σαλαγάει καματερά σπαθάτα,
ντουφέκι τη βουκέντρα του και για σπαθί το υνί του.
Ν΄ ακούσω λάλημα πουλιών και ρεματιάς κελάρι,
ν' ακούσω παίξιμο παιδιών, τραγούδι βλαχοπούλας
και τη φλογέρα του βοσκού και τότες να πεθάνω.
Τα φοβερά αστραπόβροντα, το πύρινο χαλάζι,
τα μανιωμένα ερπετά, με τις φλογίσιες γλώσσες,
τα λυσσασμένα τα πουλιά, με τη στριγγιά βοή τους.
Ας πάψει πια τη μάννα γης, αίμα να την ποτίζει.
Θέ μου και νάταν μπορετό να σηκωθώ έναν όρθρο,
να ιδώ ουρανό ασυννέφιαστο, χρυσό να ιδώ τον ήλιο.
Να ιδώ οργωτή να σαλαγάει καματερά σπαθάτα,
ντουφέκι τη βουκέντρα του και για σπαθί το υνί του.
Ν΄ ακούσω λάλημα πουλιών και ρεματιάς κελάρι,
ν' ακούσω παίξιμο παιδιών, τραγούδι βλαχοπούλας
και τη φλογέρα του βοσκού και τότες να πεθάνω.
