Το παράθυρό μου ανοίγω.
Λάμπει ωραίος αυγερινός.
Με την κονταυγή σε λίγο
μέλι στάζει ο ουρανός.
Ανασαίνω τη γαλήνη
στ' αγεράκι του βουνού.
Ώρα μυστική που σβήνει
το ανατάραγμα του νου.
Άϋλα πέρα ξεχωρίζουν
των ελάτων οι κορφές
και στην άχνα τριγυρίζουν
των προγόνων οι μορφές,
πάνω από έγνιες κι από μίση
κόσμου αχάριστης τιμής -
που όπως χάρηκαν τη ζήση
έτσι δεν μπορούμε εμείς.
{Ποίημα με τίτλο "Καρπενήσι", του αείμνηστου Ρήγα Γκόλφη, κατά κόσμον Δημήτρη Δημητριάδη (1886-1958) ο οποίος κατάγονταν, εκ του πατρός του, από το Καρπενήσι}
