2016

Τις "φωτιές" που έρχονται από τους ορίζοντες μην τις φοβάσαι!

Καλή αγωνιστική χρονιά...
 Ψυχή βαθιά!

blog "Ευρυτάνας ιχνηλάτης"

Στη γιορτή του δάσους...!

Η ζωγραφιά είναι της κυρά Λένης

Ένα όμορφο γιορτινό παραμύθι για τους μικρούς –και γιατί όχι και μεγάλους- φίλους μας. 
Από την Ευρυτάνισσα κυρά Λένη - για το blog "Ευρυτάνας ιχνηλάτης"

"Μια φορά κι έναν καιρό μέσα στην παρθένα φύση των Αγράφων υπήρχε ένα χαριτωμένο ευρυτανικό χωριουδάκι. Είχε λίγους κατοίκους αλλά ήταν όλοι πολύ ευτυχισμένοι γιατί ήταν μονιασμένοι και αγαπούσε ο ένας τον άλλο. Αυτό το χωριουδάκι είχε και κάμποσα παιδάκια που συνήθισαν να παίζουν στα λιβάδια με τα κατσικάκια και τα αρνάκια, κυνηγούσαν τις πεταλουδίτσες, μάζευαν μέλι, καρπούς και λουλούδια και χαιρόντουσαν με πράγματα απλά και όμορφα!

Ένα πρωί, στις χριστουγεννιάτικες διακοπές, μαζεύτηκαν όλα τα παιδιά και κανονίσανε να πάνε εκδρομή στο απέναντι βουνό που δεν είχαν ποτέ ξανά επισκεφτεί. Περάσανε ρυάκια, περάσανε ποταμάκια και γεφύρια, ανεβήκανε μονοπάτια ώσπου φτάσανε στην ψηλή κορφή! Εκεί κάτω από τα έλατα κάθησαν να ξεκουραστούν και να φάνε λίγο ψωμάκι με τυρί...

Όπως ξεκουράζονταν βλέπουν ξαφνικά ένα όμορφο αρκουδάκι να περνά καμαρωτό-καμαρωτό. Έπειτα από λίγο περνά και ένας λύκος με τη λύκαινα και τα παιχνιδιάρικα λυκόπουλά του, μετά νάσου και η κυρία αλεπού που ρίχνει και μια πονηρή ματιά στα παιδάκια γελώντας! Περνάνε και μερικά ελαφάκια πολύ χαριτωμένα με ωραία χρώματα και τα πλεχτά κερατάκια τους. Κατόπιν τα σκιουράκια με ένα καλάθι καρύδια. Αργά-αργά καταφτάνει η χελώνα κουβαλώντας το καβούκι της και ακολουθεί ο κυρ σκαντζόχοιρος αγκαθωτός-αγκαθωτός! Καθυστερημένος μα τρεχαλητός φτάνει κι ο λαγός. Τελευταία ήρθανε τα πουλιά: η πέρδικα, η κουκουβάγια, ο κούκος και το γλυκόλαλο αηδόνι!

Τα παιδιά απορήσανε. Και ρωτήσανε με κάποια περιέργεια:

-«Εεεε, που πάτε όλοι  εσείς;;;»

Τα ζωάκια απάντησαν:

-«Μα δεν ξέρετε;;; Πηγαίνουμε εδώ κοντά, στην καλύβα του μπάρμπα-Χρήστου που χρόνια τώρα μένει μονάχος του. Η γριούλα του δεν ζει πια και τα παιδιά του ξενιτεύτηκαν στη μακρινή χώρα. Σήμερα έχει τη γιορτή του και δεν θέλουμε να την περάσει μόνος κι έρημος. Γι’ αυτό του πάμε δώρα καρπούς και καλούδια του δάσους. Εκεί θα του μαγειρέψουμε, το αηδόνι με την ωραία φωνή του θα μας τραγουδήσει και θα χορέψουμε όλοι μαζί αντάμα. Ελάτε και εσείς παιδιά, θα περάσωμε ωραία»!

Στα παιδιά άρεσε η ιδέα. Στα δισάκια τους είχαν φροντίσει να έχουν καρύδια, κάστανα, όμως μάζεψαν επιπλέον από το δάσος χρωματιστά κυκλάμινα και τρυφερά μανιτάρια για το γιορτινό τραπέζι. Και ακολούθησαν τα ζωάκια…

Στην καλύβα του μπάρμπα-Χρήστου το τζάκι έκαιγε φωτίζοντας το φτωχικό του. Ο παππούλης ενθουσιάστηκε με την πομπή. Υποδέχτηκε με πολλή χαρά τους απρόσμενους καλεσμένους που με τις χαρούμενες φωνούλες τους ξεσήκωσαν τον τόπο! Καταχαρούμενος και ο γεράκος έβγαλε τη φλογέρα του και ξεκίνησε να παίζει γλυκά-γλυκά. Το αηδονάκι δεν βάσταξε, ξεκίνησε να τραγουδά ενώ τα υπόλοιπα ζωάκια συνεπαρμένα μπήκαν όλα γύρω- γύρω στο χορό!

Τα παιδιά ενθουσιάστηκαν με το θέαμα. Έτσι δεν άργησαν να πάρουν μέρος στην όμορφη γιορτή διασκεδάζοντας και αυτά με την ψυχή τους έως αργά το απόγευμα. Τότε, αφού χαιρέτισαν τον καλοσυνάτο παππού και του ευχήθηκαν να ζήσει πολλά και ευτυχισμένα χρόνια, πήραν το δρόμο της επιστροφής για το χωριουδάκι τους. Ήταν όλα πολύ χαρούμενα που για πρώτη φορά γνώρισαν από κοντά τα ζώα του δάσους!

Γυρνώντας στο χωριό διηγήθηκαν όλα όσα είδαν. Τα παιδιά πήραν μάλιστα και μία σπουδαία απόφαση: Παρακάλεσαν τους συγχωριανούς τους κανείς πια να μην ξανακυνηγήσει στο παρθένο δάσος και να μην στερήσει τη φύση και το χωριό τους από αυτά τα υπέροχα πλάσματα που συντροφεύουν τον άνθρωπο.  Όλοι οι χωριανοί υποσχέθηκαν να τηρήσουν αυτή την υπόσχεση.

Κι έζησαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα!

Χρόνια πολλά παιδιά μου..."

Ήταν ένα Ευρυτανικό παραμύθι χαρισμένο από την κυρά Λένη  στο blog "Ευρυτάνας ιχνηλάτης"

Τα δικά μας "Δεκεμβριανά"...

...1942 και η Περήφανη Ανταρτομάνα Ευρυτανία ζει το δικό της "Δεκέμβρη"!

Ο ανθός του εξεγερμένου λαού μας, ο ΕΛΑΣ, γράφει χρυσές σελίδες στα πεδία των τίμιων μαχών δίνοντας σπουδαίες νικηφόρες μάχες εναντίον του φασίστα κατακτητή...


ΔΕΚΕΜΒΡΗΣ 1942 και...


*28 ατρόμητοι ΕΛΑΣίτες με επικεφαλής τον Καπετάν Ερμή κατατροπώνουν τους Ιταλούς φασίστες στην Κόκκινη Στράτα στη Χρύσω Ευρυτανίας. Οι άνανδροι κοκορόφτεροι του Μουσολίνι καίνε το ιστορικό χωριό και εκτελούν 7 παλικάρια.

*Ο Πρωτοκαπετάνιος του ΕΛΑΣ Άρης Βελουχιώτης με τους Αντάρτες του τσακίζει τις Ιταλικές φάλαγγες στη χιλιοτραγουδισμένη Μάχη του Μικρού Χωριού Ευρυτανίας! Τα φασιστικά καθάρματα  πυρπολούν το Μικρό Χωριό και δολοφονούν για αντίποινα  13 λεβέντες.

Δεν είναι όμως μόνο τ' Άρματα που σαλπίζουν το Μήνυμα της Λευτεριάς, αλλά και το Πνεύμα και τα Μεγάλα Οράματα για τη Νέα Λαοκρατική Κοινωνία... 

*Δεκέμβρη του 1942 ο πρωτοπόρος Ευρυτάνας αγωνιστής Γεωργούλας Μπέικος μαζί με τέσσερις διαλεχτούς συντρόφους του συντάσσει, στον Κλειτσό Ευρυτανίας, τον "Κώδικα Ποσειδών" που αποτέλεσε τη Χάρτα της Λαοκρατίας!
  

ΑΣ ΘΥΜΗΘΟΥΜΕ ΞΑΝΑ (κάντς "κλικ" στους παρακάτω τίτλους...)

Ο ΑΡΗΣ ΚΑΝΕΙ ΠΟΛΕΜΟ Μ' ΑΝΤΑΡΤΕΣ ΠΑΛΙΚΑΡΙΑ...

ΜΑΝΑ Η ΧΡΥΣΩ ΚΑΙΓΕΤΑΙ...

ΜΕ ΟΡΑΜΑ ΚΙ ΑΠΟΚΟΤΙΑ !

ΥΓ. Aφιερώνεται ...

στη μνήμη του Ευρυτάνα αγωνιστή "ΚΑΠΕΤΑΝ ΑΝΤΑΙΟΥ" (Γιώργου Νταουλά) που έφυγε προσφάτως.

blog "Ευρυτάνας ιχνηλάτης"

Τα ποτάμια είναι αδέρφια μας!

«Το πεντακάθαρο νερό που κυλά στα ποτάμια μεταφέρει στο διάβα του και το αίμα των προγόνων μας. Το μουρμουρητό του είναι η φωνή τους. Κάθε φευγαλέα αντανάκλαση του φωτός πάνω στο διάφανο νερό εξιστορεί γεγονότα και παραδόσεις απ’ τη ζωή του λαού μας. Τα ποτάμια είναι αδέρφια μας…»

(Ινδιάνικο)

ΥΓ:  Η συνοδευτική φωτογραφία είναι του "Ευρυτάνα ιχνηλάτη"

Στην υγειά μας... ωρέ παιδιά!

ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΣΑΡΑΚΑΤΣΑΝΑΙΟΙ

Εμείς οι Σαρακατσαναίοι

ζούμε στα ψηλά βουνά

μεσ’ τα έλατα στους λόγγους

και στα κρύα τα νερά.

Τα κοπάδια τα βοσκάμε

σε λιβάδια ζηλερά

και το βράδυ ανεβαίνουν

στο Τροβάτο για δροσιά.

Φεύγουν σαν τα χελιδόνια

σαν ταξιδιάρικα πουλιά

το χειμώνα μεσ’ τους κάμπους

το καλοκαίρι στα βουνά.

Άιντε εμείς οι Σαρακατσαναίοι

είμαστε ράτσα διαλεχτή

 ωρέ δε λυγίσαμε στους Τούρκους

ούτε και στην Κατοχή!

• Η φωτογραφία: του "Ευρυτάνα ιχνηλάτη"
• Χορεύουν: μικροί μεγάλοι αντάμα στο Τροβάτο Ευρυτανίας
• Τραγουδάει: ο Γιάννης Γκόβαρης
• Χορηγός διάθεσης: Το άγιο τσιπουράκι βέβαια! 

blog "Ευρυτάνας ιχνηλάτης"

Τη δύναμή σου νιώσε...

Χαρακτικό του Α. Τάσσου

Στη στράτα αργοδιαβαίνει της αργατιάς το πλήθος

Φαρμάκι έχει στα χείλη, κομένη την ορμή,

κι ο πόνος που συντρίβει τ’ αράθυμό του στήθος

θεριεύει το κορμί.

Πού πάει συμμαζωμένο, το έλεος να γυρέψει;

Ποιος άρχοντας θ’ ακούσει, ποια πόρτα θ’ ανοιχτεί;

Με τ’ άπραγα τα λόγια τί πάει να ζητιανέψει,

να γείρει να κλαυτεί;

Το τέρας της ανάγκης που τη ζωή του θλίβει,

νεκρώνει την αγάπη, μαραίνει τ’ αγαθά,

θα πάψει να τραντάζει το μαύρο του καλύβι,

το Χάρο να βοηθά;

Ω συνοδειά θλιμένη, του δίκιου τον αγώνα

σα θέλεις να κερδίσεις, μη σκύβεις και δειλιάς.

Και πως θα διαφεντέψεις με λυγισμένο γόνα

τη μοίρα της δουλειάς;

Τη δύναμή σου νιώσε κ’ υψώσου προς τον ήλιο.

Την πάναγνή σου ράτσα, τη σιδερένια υγειά,

Θεούς να τα λατρέψεις. Του κόσμου το βασίλειο

ζωντάνεψε, ραγιά.

Το πείσμα του δυνάστη, που τη χαρά μολεύει,

τα λούλουδα σκοτώνει, στερεύει την πηγή,

θα το συντρίψει, μάθε, το χέρι που δουλεύει

κι αναμετρά τη γη.

(«ΑΠΕΡΓΙΑ» στίχοι του Ευρυτάνα -στην καταγωγή- ποιητή Ρήγα Γκόλφη, 1886-1958 )

blog "Ευρυτάνας ιχνηλάτης"