Ποιος έχασε την ντροπή και το σεβασμό προς αυτά τα περήφανα βουνά για την/τον βρούν οι λήσταρχοι τής πατρίδας μας; Θα έρθει η ώρα που αυτά τα βουνά θα τους τιμωρήσουν όπως τους αξίζει.
«Στα βουνά είσαι σαν δάκρυ στις βλεφαρίδες του Αλλάχ» (Αραβική παροιμία) Γεννιέται ο άνθρωπος κι όλοι τον καλομοιραίνουν με ευχές: «- Να ζήσεις σαν τα ψηλά βουνά!», «-Να έχεις τύχη βουνό!» Μπουσουλάει, πρωτοπερπατάει και τον νανουρίζουν με τα παραμύθια του Κακού Λύκου που ζει στο δάσος και λιγουρεύεται να φάει την Κοκκινοσκουφίτσα, του Κοντορεβυθούλη που τον πήγε ο γονιός του και τον παράτησε στο δάσος, του βασιλόπουλου που πέρασε από τόπους με φίδια φαρμακερά και τέρατα για να βρει τα δύο βουνά που έφταναν ως τα ουράνια και φύλαγαν τ’ αθάνατο νερό…. Λιώνει παπούτσια πολλά στο πήγαινε-έλα στα θρανία, του βομβαρδίζουν το μυαλό για την αξία του στόχου, στα πεπραγμένα της ζωής του. Του δίνουν και μια γλυκόπικρη καραμέλα να πιπιλίζει, καθώς φτάνει ξέπνοος στη μια «κορυφή» κι ύστερα στην άλλη….κι ύστερα στην άλλη και στην άλλη…Πού και πού συναντά έναν συναναρριχητή που τον εμφυχώνει: «- Βάστα με να σε βαστώ, ν’ ανεβούμε στο βουνό», «Η πίστη και τα βουνά κινεί!». Του θυμίζει κάθε τόσο πως «Όταν δεν πάει ο Μωάμεθ στο βουνό, πάει το βουνό στον Μωάμεθ» Κάπου κάπου, κάποιος πεφωτισμένος τού μιλά για τους «Κλαρίτες», αυτούς που «πήραν τα βουνά», φορτωμένοι την τρέλα της Αντίστασης, θέλησαν να τα περπατήσουν όχι με τα ποδάρια τους αλλά με την ψυχή τους, αρνήθηκαν να ζήσουν με τη μέση οσφυοκαμπτίζουσα σε κάμπους ζαλερούς. Του μαθαίνει πως μόνο απ’ τις βουνοκορφές μπορεί να θαυμάσει την απεραντοσύνη του κόσμου, να στήσει αχολόϊ γελαζούμενο με την Ηχώ, να συνομιλήσει με άλλους, αντίπερα, σφυρίζοντας συνθηματικά. Κι όσο περπατάνε από πλαγιά σε πλαγιά, να φωνάζουν, να κοιτάνε ο ένας τον άλλον, να ισοζυγιάζουν τα βλέμματά τους, να νοιώθουν πως τους προστατεύει ο Θεός, πως βιώνουν το όνειρο των βουνών…. Γέροντας πια, με μαλλιά άσπρα σαν το χιόνι, με ρυτίδες χιλιοσκαμμένες σαν τις σάρες, είναι περικυκλωμένος από τον Άργο με τα εκατό μάτια και την πολυκέφαλη Λερναία Ύδρα, άγρια μορμολύκεια της αιμάσσουσας κεφαλαιοκρατίας. Δεν περιμένει τον Ερμή και τον ισόθεο Ηρακλή για να τον σώσουν. Παρακαλάει τα παιδιά του να βρουν χρόνο να τον πάνε στ’ αγαπημένα του βουνά, στα Άγραφα, να υψώσει πανό «ΟΧΙ ΣΤΑ ΑΙΟΛΙΚΑ». Γιατί τα βουνά δεν γίνονται γήπεδα να «φυτέψουν» οι «Άθλιοι» του «Οικονομικού Έβερεστ» φουρφούρια, ξεπαρθενεύοντας την αγνότητα της Μάνας-Γης. Ακευσώ
14 σχόλια:
Αυτά είναι τα Ευρυτανικά βουνά!
Άγρια, ανυπότακτα και απάτητα.
Σαν τα Άγραφα πουθενά!!!!
101 ΧΡΟΝΙΑ ΠΡΙΝ ΚΑΙ ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΟΥ ΠΑΠΑΝΤΩΝΙΟΥ ΠΑΡΑΜΕΝΕΙ ΠΙΟ ΕΠΙΚΑΙΡΟ ΑΠΟ ΠΟΤΕ ΜΕ ΟΣΑ ΠΑΝΕ ΝΑ ΓΙΝΟΥΝ ΣΤΑ ΒΟΥΝΑ ΜΑΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΕΡΙΤΖΗΔΕΣ.
Με πεζούς ρυθμούς και εμείς τα περπατάμε............τα σεβόμαστε και τα αγαπάμε!!!!!!!!!!!!!!!
Πρεπει να σωσουμε και τα Φουρνα.
Ο αγωνας συνεχιζεται.!!
Ποιος έχασε την ντροπή και το σεβασμό προς αυτά τα περήφανα βουνά για την/τον βρούν οι λήσταρχοι τής πατρίδας μας;
Θα έρθει η ώρα που αυτά τα βουνά θα τους τιμωρήσουν όπως τους αξίζει.
«Στα βουνά είσαι σαν δάκρυ στις βλεφαρίδες του Αλλάχ» (Αραβική παροιμία)
Γεννιέται ο άνθρωπος κι όλοι τον καλομοιραίνουν με ευχές:
«- Να ζήσεις σαν τα ψηλά βουνά!», «-Να έχεις τύχη βουνό!»
Μπουσουλάει, πρωτοπερπατάει και τον νανουρίζουν με τα παραμύθια του Κακού Λύκου που ζει στο δάσος και λιγουρεύεται να φάει την Κοκκινοσκουφίτσα, του Κοντορεβυθούλη που τον πήγε ο γονιός του και τον παράτησε στο δάσος, του βασιλόπουλου που πέρασε από τόπους με φίδια φαρμακερά και τέρατα για να βρει τα δύο βουνά που έφταναν ως τα ουράνια και φύλαγαν τ’ αθάνατο νερό….
Λιώνει παπούτσια πολλά στο πήγαινε-έλα στα θρανία, του βομβαρδίζουν το μυαλό για την αξία του στόχου, στα πεπραγμένα της ζωής του. Του δίνουν και μια γλυκόπικρη καραμέλα να πιπιλίζει, καθώς φτάνει ξέπνοος στη μια «κορυφή» κι ύστερα στην άλλη….κι ύστερα στην άλλη και στην άλλη…Πού και πού συναντά έναν συναναρριχητή που τον εμφυχώνει:
«- Βάστα με να σε βαστώ, ν’ ανεβούμε στο βουνό», «Η πίστη και τα βουνά κινεί!».
Του θυμίζει κάθε τόσο πως «Όταν δεν πάει ο Μωάμεθ στο βουνό, πάει το βουνό στον Μωάμεθ»
Κάπου κάπου, κάποιος πεφωτισμένος τού μιλά για τους «Κλαρίτες», αυτούς που «πήραν τα βουνά», φορτωμένοι την τρέλα της Αντίστασης, θέλησαν να τα περπατήσουν όχι με τα ποδάρια τους αλλά με την ψυχή τους, αρνήθηκαν να ζήσουν με τη μέση οσφυοκαμπτίζουσα σε κάμπους ζαλερούς.
Του μαθαίνει πως μόνο απ’ τις βουνοκορφές μπορεί να θαυμάσει την απεραντοσύνη του κόσμου, να στήσει αχολόϊ γελαζούμενο με την Ηχώ, να συνομιλήσει με άλλους, αντίπερα, σφυρίζοντας συνθηματικά. Κι όσο περπατάνε από πλαγιά σε πλαγιά, να φωνάζουν, να κοιτάνε ο ένας τον άλλον, να ισοζυγιάζουν τα βλέμματά τους, να νοιώθουν πως τους προστατεύει ο Θεός, πως βιώνουν το όνειρο των βουνών….
Γέροντας πια, με μαλλιά άσπρα σαν το χιόνι, με ρυτίδες χιλιοσκαμμένες σαν τις σάρες, είναι περικυκλωμένος από τον Άργο με τα εκατό μάτια και την πολυκέφαλη Λερναία Ύδρα, άγρια μορμολύκεια της αιμάσσουσας κεφαλαιοκρατίας. Δεν περιμένει τον Ερμή και τον ισόθεο Ηρακλή για να τον σώσουν. Παρακαλάει τα παιδιά του να βρουν χρόνο να τον πάνε στ’ αγαπημένα του βουνά, στα Άγραφα, να υψώσει πανό «ΟΧΙ ΣΤΑ ΑΙΟΛΙΚΑ». Γιατί τα βουνά δεν γίνονται γήπεδα να «φυτέψουν» οι «Άθλιοι» του «Οικονομικού Έβερεστ» φουρφούρια, ξεπαρθενεύοντας την αγνότητα της Μάνας-Γης.
Ακευσώ
👏👏👏👏👏👏
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ!
ΚΑΛΕΣ ΓΙΟΡΤΕΣ.
Υγεία, Αγάπη και ΕΙΡΗΝΗ!
Πάντα με την εκτίμηση και την αγάπη μου,
Γιώτα
astoriani.blogspot.com ΝΥ
Η εικόνα και η φράση περιγράφουν με τον πιο εύγλωτο τρόπο το δώρο που μας δόθηκε.
Σ.Μ.
Το νου μας στα βουνά.
Τι θα ειμασταν χωρις τα ομορφα βουνα μας.
Ευχαριστούμε για τις επισκέψεις και τα σχόλια.
Χρόνια πολλά σε όλες και όλους.
Δημοσίευση σχολίου