Σάββατο 7 Ιουλίου 2018

Η ΕΠΟΝ στην Ευρυτανία (μαρτυρία...)


Η πρώτη Υποδειγματική Διμοιρία ΕΠΟΝ-ΕΛΑΣ στο Καρπενήσι, Απρίλης 1943 (ΑΣΚΙ)
  
Σας παρουσιάζουμε μία πολύτιμη ιστορική μαρτυρία του αλησμόνητου Ευρυτάνα αγωνιστή Γιώργου Σερετάκη, πολιτικού καθοδηγητή της Υποδειγματικής Ομάδας της ΕΠΟΝ στο Τάγμα Ευρυτανίας του ΕΛΑΣ. Η διήγηση καταγράφηκε πριν από 35 χρόνια (1983) στην εφημερίδα "Οδηγητής" με αφορμή τον εορτασμό -τότε- των 40 χρόνων από την ίδρυση της ΕΠΟΝ και αναφέρεται στην πολύπλευρη δράση της θρυλικής νεολαιίστικης οργάνωσης στην ανταρτομάνα Ευρυτανία!

===========

"Είχες αστέρια ολόλαμπρα
στον ουρανό σου κι άλλα
μα κείνα που δεν έλαμψαν
ήσαν τα πιο μεγάλα."

Ξεκινάω αυτές μου τις αναμνήσεις με τους πιο πάνω στίχους του ποιητή για να τις αφιερώσω στον ανώνυμο ΕΠΟΝΙΤΗ, στη μεγάλη πανστρατιά της ηρωικής νεολαίας της κατοχής, που είτε με το όπλο στο χέρι, είτε με το μπουγέλο και το πινέλλο, είτε με το σημείωμα σφιγμένο στα φυλοκάρδια της ψυχής του, έγραψε τη μεγαλειώδη δράση της στα γεμάτα εθνική ανάταση χρόνια της Εθνικής μας Αντίστασης.

Εκεί πάνω στα κακοτράχαλα βουνά της Ευρυτανίας μπορούμε να πούμε πως δεν μας βρήκε απροετοίμαστους το μεγάλο ξεκίνημα. Το Γυμνάσιο του Καρπενησιού ήταν το φυτώριο απ' όπου, ξεπετάχτηκαν αρκετοί πρωτοπόροι νέοι, που κράτησαν ψηλά τα λάβαρα της νέας γενιάς. Θ΄ αναφέρω μόνο μερικά ονόματα πρωτεργατών του νεολαιϊστικου κινήματος, μελών της ΟΚΝΕ, που χάθηκαν. Νίκος Ζωγραφόπουλος (Ιωσήφ) σκοτώθηκε το Δεκέμβρη το 1944 στην Αθήνα, Παύλος Μπέικος μέλος της ΠΕ του ΚΚΕ και επίτροπος ταξιαρχίας που σκοτώθηκε στο Δημοκρατικό Στρατό, Φώτης Κατής εκτελέστηκε στις φυλακές Κέρκυρας το 1948, Σπύρος Γκούβας (Καπλάνης) πολιτικός καθοδηγητής του Αρχηγείου Ευρυτανίας, σκοτώθηκε στο Δημοκρατικό Στρατό κ.α.

ΕΠΟΝίτης στο Βελούχι της Ευρυτανίας (φωτο: Σπύρος Μελετζής)

Έτσι με την απήχηση της ίδρυσης του ΕΑΜ απ' τη μια μεριά και με τη ζύμη του Γυμνασίου απ' την άλλη στήθηκε στα 1942 η οργάνωση νεολαίας με συμμετοχή αρκετών μαθητών και άλλων εξωσχολικών νέων. Είναι το πρώτο τμήμα της Ένωσης Νέων Αγωνιστών Ρούμελης στην Ευρυτανία (ΕΝΑΡ), μια απ' τις οργανώσεις που έλαβαν μέρος αργότερα στην ίδρυση της ΕΠΟΝ.

Η ίδρυση της ΕΠΟΝ βρίσκει σχεδόν λεύτερη την περιοχή μας και τα καθήκοντα γίνονται όλο και πιο συγκεκριμένα. Να μη μείνει χωριό χωρίς οργάνωση της ΕΠΟΝ και νέος έξω απ' την ΕΠΟΝ. Να στηθεί πάνω στο καταλυμένο κράτος του καταχτητή και των ντόπιων συνεργατών του, το κράτος της Λαϊκής Εξουσίας. Είναι γνωστό πως ο κώδικας "ΠΟΣΕΙΔΩΝ" για Λαϊκή Αυτοδιοίκηση και τη Λαϊκή Δικαιοσύνη εκεί στην Ευρυτανία συντάχθηκε και εκεί πρωτοεφαρμόστηκε.

Απ΄εδώ και μπρος αρχίζει ένας οργασμός δουλιάς στο χώρο της νεολαίας. Αρχές Απρίλη του 1943 που τα τμήματα του ΕΛΑΣ μεγαλώνουν με τη συμμετοχή πολλών νέων προχωρά και η οργάνωση υποδειγματικών ομάδων της ΕΠΟΝ σε κάθε τάγμα του ΕΛΑΣ. Στάλθηκαν απ΄ τις οργανώσεις στελέχη της ΕΠΟΝ που ανάλαβαν καινούργια καθήκοντα. Και αυτό γιατί ο ρόλος των υποδειγματικών ομάδων της ΕΠΟΝ ήταν διπλός. Από τη μια, ο ρόλος του Ανταρτοεπονίτη, δηλ. ο αντάρτης, ο ανυπότακτος, ο γεμάτος ηρωικές πράξεις μαχητής, κι απ΄την άλλη ο πολιτικοποιημένος νέος ο οραματιστής ενός καινούργιου κόσμου, ο κήρυκας σε κάθε στιγμή του προγράμματος της λαϊκοδημοκρατικής αλλαγής του τόπου μας.

Αντάρτισσες της  Υποδειγματικής Διμοιρίας της ΕΠΟΝ - Καρπενήσι, Ιούνης 1944 (Ριζοσπάστης)

Έτσι μπαίνοντας σε κάθε χωριό το ένοπλο τμήμα του ΕΛΑΣ, οι ανταρτοεπονίτες φρόντιζαν για την καλή εμφάνιση και με το ήθος τους και τη συμπεριφορά τους, πάντα γελαστοί και ενθουσιώδεις, με τα τραγούδια του αγώνα έκαναν ν' ανοίξουν οι καρδιές ακόμα και των πιο δύσπιστων.

Αν υπήρχε Επονίτικη οργάνωση στο χωριό συζητούσαν τα προβλήματα των νέων μέσα στα πλαίσια του αγώνα και καταπιανόντουσαν για τη λύση τους όσων ήταν άμεσα προσιτή. 'Ανοιγμα λέσχης της ΕΠΟΝ, κάποια διάλεξη σχετική με το νεολαιϊστικο κίνημα, εκπολιτιστικές εκδηλώσεις, άνοιγμα του σχολείου κι αν δεν υπήρχε δάσκαλος, κάποιος ΕΠΟΝΙΤΗΣ μαθητής γυμνασίου θάκανε το δάσκαλο.

Πρώτοι στον Αγώνα - Πρώτοι στον Πολιτισμό ! (ΑΣΚΙ)

Αν δεν υπήρχε οργάνωση της ΕΠΟΝ στο χωριό άρχιζε δουλιά για το στήσιμο μιας οργάνωσης σε συνεργασία ανταρτοεπονιτών και νέων του χωριού. Πόσες φορές δε μείναμε κατάπληκτοι όταν ξαναπεράσαμε, βλέποντας νάχει αλλάξει η ζωή στο χωριό, με τη Λέσχη της ΕΠΟΝ, με το σχολείο σε λειτουργία, με βιβλιοθήκη, με ζωντανή συμμετοχή των νέων στη συνέλευση του χωριού.


Επονίτες δεν ήσαν στη μεγάλη πλειοψηφία οι υποψήφιοι δάσκαλοι στην Παιδαγωγική Ακαδημία του βουνού με τον αξέχαστο εκείνο Άνθρωπο-Παιδαγωγό, Μιχάλη Παπαμαύρο; Πόσα παιδάκια δεν γνώρισαν τα πρώτα γράμματα στη ζωή τους απ΄ τους Επονίτες δάσκαλους;

Επονίτες δεν ήσαν οι ηθοποιοί που πλαισίωναν το θέατρο του βουνού, τον μεγάλο δάσκαλο Βασίλη Ρώτα; Ποιος θα ξεχάσει τον Ακίλα (Νίκο Ακέρογλο) που με το κουκλόθεατρό του και το Αετόπουλο-Ηρωά του καπετάν Γαρίδα που ξευτέλιζε κάθε μέρα με τις παραστάσεις του, τον καταχτητή και τον ντόπιο προδότη;

Παιδική χορωδία στις Κορυσχάδες (ΑΣΚΙ)

Επονίτες δεν ήσαν οι περισσότεροι μαθητές της Σχολής Αξιωματικών του ΕΛΑΣ, που επάνδρωσαν τα τμήματα και έμειναν κατάπληκτοι μόνιμοι αξιωματικοί απ΄τον ηρωισμό και την κατάχτηση της Στρατιωτικής Τέχνης; 

Επονίτες δεν ήσαν όλος εκείνος ο μηχανισμός που στήθηκε για την οργάνωση και την υποδοχή όλης της Ελλάδας στις Κορυσχάδες Ευρυτανίας το Μάη του 1944 στη σύγκλιση του Εθνικού Συμβουλίου, της ΝΕΑΣ αυτής ΕΠΙΔΑΥΡΟΥ;

Επονίτες δεν ήσαν οι νεολαίοι που έβγαλαν μέσα απ' τα πόδια των Ιταλών ολόκληρο τυπογραφείο και τόστησαν στις Κορυσχάδες για να βγαίνει το όργανο της ΚΕ του ΕΑΜ, η εφημερίδα "ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΕΛΛΑΔΑ";

Τα θρυλικά νιάτα της ΕΠΟΝ, Κήρυκες της Λευτεριάς !

Τι να πρωτοθυμηθεί κανένας ύστερα από 40 μαύρα χρόνια για τη μεγάλη στρατιά των Νέων της Ελλάδας, την αγκαλιά της θρυλικής ΕΠΟΝ!

Θυμάμαι τούτα τ' αξέχαστα λόγια του Προέδρου της ΕΠΟΝ καθηγητή Πανεπιστημίου ΓΕΩΡΓΑΛΑ, σε συγκέντρωση στη Λέσχη της ΕΠΟΝ, στο Καρπενήσι το 1944 : "Πως να μην ελπίζει ο λαός μας ότι θα δει καλύτερες μέρες όταν έχει μια τέτοια ΝΕΑ ΓΕΝΙΑ". 

Σήμερα 40 χρόνια από την ίδρυση της ΕΠΟΝ η Νέα Γενιά της πατρίδας μας, ποτισμένη απ' τα ανεκπλήρωτα οράματα της ηρωικής ΕΠΟΝ, αντλώντας δύναμη και αυτοπεποίθηση, έχοντας μπροστάρηδες πάλι τους νεολαίους κομμουνιστές, ας σφυρηλατήσει την ενότητά της, κρατώντας ψηλά τα ματωμένα φλάμπουρα της θρυλικής ΕΠΟΝ.

Ο Γιώργος Σερετάκης κρατά το στεφάνι της ΕΔΑ Ευρυτανίας
στην κηδεία του Γρ. Λαμπράκη ! 

19 σχόλια:

Woman in Blogs είπε...

Αθάνατοι οι κήρυκες της λευτεριάς!

kapetandiamantis είπε...

ΕΠΟΧΕΣ ΓΕΜΑΤΕΣ ΑΓΩΝΕΣ, ΠΡΟΣΔΟΚΙΕΣ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΑ ΟΡΑΜΑΤΑ!
ME TA AΔΑΜΑΣΤΑ ΝΙΑΤΑ ΤΗΣ ΕΠΟΝ!

Δάφνη Χρονοπούλου/ Daphne Chronopoulou είπε...

Με συγκίνηση διαβάζω αυτές τις αναρτήσεις σου. Και μαθαίνω.
Ευχαριστώ φίλε Ευρυτάνα!

Φυσιολάτρης! είπε...

Της ΕΠΟΝ όμορφα νιάτα
του Λαού παιδιά
με τα νιάτα τα δροσάτα
μπείτε στη φωτιά

PHOTO ΤΙΤΛΟΙ είπε...

Εκπληκτικό!!!
Και μάλιστα δια στόματος του ίδιου του καθοδηγητή της υποδειγματικής διμοιρίας των Ευρυτάνων Επονιτών!!

Μαρία Κανελλάκη είπε...

Aστείρευτο το πολύτιμο υλικό σου με ιστορικά κειμήλια Ευρυτάνα.
Όσο κι αν κάποιοι τους θέλουν ξεχασμένους στη λήθη του χρόνου, είναι το πιο ένδοξο κεφάλαιο της σύγχρονης ιστορίας μας. Δεν έχουμε και πολλά δηλαδή για να νιώθουμε υπερήφανοι. Έχουμε κολλήσει με εμμονή στους αρχαίους προγόνους, λες και δεν υπάρχει νεώτερη ιστορία και σύγχρονοι ήρωες.
Αθάνατοι όλοι τους! Μέχρι τον τελευταίο ανώνυμο επαναστάτη, που δεν έσκυψε το κεφάλι στους κατακτητές!

Aris είπε...

Για αλλη μια φορα φιλε ιχνηλατη , μας χαριζεις πολυτιμες ψηφιδες της αντιστασιακης ιστοριας αυτου του ιστορικου τοπου που ακουει στο ονομα Ευρυτανια..!!Συνεχισε ετσι.

Άιναφετς είπε...

Είναι άραγε αρκετό ένα ακόμα ευχαριστώ, για όσα μας πληροφορεί ο κάθε Ευρυτάνας με τις μαρτυρίες του, εδώ σ΄ αυτό τον ισότοπο;
Εύχομαι το παραπάνω κείμενο-μαρτυρία να διαβαστεί από τους σημερινούς νέους που η πολιτεία αμελεί να πληροφορήσει-παραδειγματίσει...

Διονύσης Μάνεσης είπε...

Συμφωνώντας με τη Μαρία Κανελλάκη, να πω κι εγώ πόσο αναγκαίο είναι να έρχονται στην επιφάνεια στοιχεία - και τέτοια στοιχεία - της νεότερης ιστορίας, που άλλωστε δεν εμπεριέχονται στα σχολικά βιβλία. Ακόμα κι αν κανείς διαφωνεί ιδεολογικά, δε θα αρνηθεί την ύπαρξη ενός αγνού οράματος και μιας αγωνιστικής, αλτρουιστικής διάθεσης με γνώμονα την αναβάθμιση της κοινής ζωής.

doctor είπε...

Και αυτό γιατί ο ρόλος των υποδειγματικών ομάδων της ΕΠΟΝ ήταν διπλός. Από τη μια, ο ρόλος του Ανταρτοεπονίτη, δηλ. ο αντάρτης, ο ανυπότακτος, ο γεμάτος ηρωικές πράξεις μαχητής, κι απ΄την άλλη ο πολιτικοποιημένος νέος ο οραματιστής ενός καινούργιου κόσμου, ο κήρυκας σε κάθε στιγμή του προγράμματος της λαϊκοδημοκρατικής αλλαγής του τόπου μας.

ΦΡΟΝΩ ΠΩΣ ΣΕ ΑΥΤΗ ΤΗ ΦΡΑΣΗ ΣΥΜΠΥΚΝΩΝΕΤΑΙ ΟΛΗ Η ΟΥΣΙΑ ΤΗΣ ΜΑΡΤΥΡΙΑΣ ΤΟΥ ΕΥΡΥΤΑΝΑ ΑΝΤΙΣΤΑΣΙΑΚΟΥ ΑΓΩΝΙΣΤΗ.

ΕΥΡΥΤΑΝΑΣ ΙΧΝΗΛΑΤΗΣ είπε...


Να υπενθυμίσουμε ότι στην πλαϊνή κάθετη μπάρα του blog μας
υπάρχει και η στήλη: "Η Λαϊκή Αντίσταση στην Ανταρτομάνα Ευρυτανία".
Εκεί με ένα απλό "κλικ", στους τίτλους που εμπεριέχονται στην ενότητα,
μπορείτε να εξερευνήσετε πλήθος παρεμφερών θεμάτων.

Άρης Άλμπης είπε...

«Φρόντιζαν για την καλή εμφάνιση και με το ήθος τους και τη συμπεριφορά τους, πάντα γελαστοί και ενθουσιώδεις».
Ένα υψηλό ήθος που βλάστησε μέσα στην τραγωδία τής κατοχής.
Και μετά την απελευθέρωση, οι στερούμενοι ήθους έστησαν τη νέα τραγωδία.

άγριο κυκλάμινο είπε...

Τι λόγια να βρω για να περιγράψω τη συγκίνηση και τον ενθουσιασμό μου για αυτή τη συγκλονιστική διήγηση!!!! Ανάμεσα στα άλλα διάβασα και για τον αγαπημένο μου ποιητή το Νίκο Ζωγραφόπουλο, τον γνωστό Δώρη Ανθη!!!!
Η ΕΠΟΝ δεν ήταν κάποια σφραγίδα σε ένα γραφείο, αντίθετα υπήρξε ένα μαζικό ολοζώντανο και ανεπανάληπτο φυτώριο αγωνιστικής δράσης της αντιστασιακής νεολαίας μας. Στην Ευρυτανία που ήταν το κέντρο του αγώνα άνθισε περισσότερο από παντού το λουλούδι της ΕΠΟΝ. Πόσο ουσιαστικά τα αφηγείται όλα ο Γ.Σερετάκης. Πράγματι δεν ήτανε μόνο οι μάχες που βέβαια οι Επονίτες υπήρξαν μπροστάρηδες, αλλά και οι κοινωνικές δράσεις με τις λέσχες πολιτισμού και τα τα σχολεία με τους εθελοντές δασκάλους,^τους παιδικούς σταθμούς, τα θέατρα και τις βιβλιοθήκες. Ακόμα και συσίτια για τα πεινασμένα παιδάκια οργάνωναν οι Επονίτες.
Σήμερα τίποτε από όλα αυτά δεν συναντάς στα χωριά της Ευρυτανίας, μόνο εγκατάλειψη και ερημιά. Εκεί μας οδήγησαν αυτοί που κυβέρνησαν για δεκαετίες μετά και που τάχα θα μας έσωζαν από τους... .. Εαμοβούλγαρους!!!
Η ΕΠΟΝ δεν θα ξεχαστεί ποτέ. Πολλές φορές, πιο πολύ παλιότερα γιατί τώρα οι περισσότεροι φεύγουν σιγά σιγά, συναντούσα ηλικιωμένους αγωνιστές και αγωνίστριες που μιλούσαν με νοσταλγία για εκείνα τα χρόνια και καμάρωναν για τη συμμετοχή τους στην ΕΠΟΝ σαν μικρά παιδιά!!! Μου άρεσε να τους ακούω και να μαθαίνω.
Αιωνία η μνήμη του Γιώργου Σερετάκη. Τον ευχαριστώ.
Και εσύ Ευρυτάνα συγχαρητήρια που ερευνείς και δεν αφήνεις να χαθεί τίποτε!!!

Faros είπε...

Δεν ξέρω ...
Αλλά όποτε διαβάζω τέτοιες ή παρόμοιες Ιστορικές καταγραφές λεβεντιάς, αγωνσιτικότητας, θάρρους ... κλπ. ... κλπ. ...

Και βλέποντας και το φωτογραφικό υλικό που τις συνοδεύουν ...

ΠΑΝΤΑ συγκινούμαι και βουρκώνω ...

(κι ας είμαι πατημένα ... ήντα και βάλε)

ΕΥΡΥΤΑΝΑΣ ΙΧΝΗΛΑΤΗΣ είπε...


Οι αγώνες εκείνης της ηρωικής γενιάς θα μας δείχνουν πάντα φωτεινούς τους δρόμους!

Ευχαριστούμε για τις επισκέψεις και τα σχόλια.

Ψυχή βαθιά!

ΒΑΣΙΛΗΣ ΛΑΠΠΑΣ είπε...

έχουν χαράξει τον δρόμο στον οποίον πρέπει να βαδίσουν οι νεότερες γενιές.ΑΘΑΝΑΤΟΙ!!!

Μάκης είπε...

Ιδού ένας νέος ΕΠΟΝίτης του 2022!

ΒΟΛΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΤΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ
ΣΕ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΑΤΩΝ ΤΗΣ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑΣ «ΤΑ ΝΕΑ» ΤΗΣ 16/2/21
Όταν έμαθα ότι κάποιοι δημοσιογράφοι της εφημερίδας «ΤΑ ΝΕΑ» της 16/2/22 έγραψαν αυτές τις συκοφαντίες για μένα, για το ότι ύψωσα τη γροθιά μου και μίλησα στη συγκέντρωση της ΛΑΡΚΟ υπέρ των γονιών μας, θύμωσα. Όχι τόσο για το τι θα νομίσουν οι συμμαθητές και φίλοι μου, γιατί άλλωστε, ήταν κι αυτοί εκεί μαζί μου και κάναμε ακριβώς το ίδιο πράγμα. Θύμωσα όμως γιατί αυτές τις βρωμιές μπορεί να τις διαβάσουν και άλλοι που δεν ξέρουν τι θα πει ΛΑΡΚΟ και δεν έχουν μάθει τι Γολγοθά περνάνε αυτό τον καιρό οι γονείς μας κι εμείς από τότε που μας είπαν ότι θα απολυθούμε και θα ξεσπιτωθούμε!
Ακούστε λοιπόν κύριοι δημοσιογράφοι κάποια πράγματα.
Αρχικά, είμαι μαθητής της Γ’ Γυμνασίου Λάρυμνας, είμαι κάτι παραπάνω από 14 χρονών και όχι 10 όπως ψευδώς γράψατε. Είμαι δηλαδή σε εκείνη την ηλικία που ήταν πολλοί από τους πατεράδες και τους παππούδες μας τότε στην απεργία της ΛΑΡΚΟ το ’77. Και μάλιστα κάποιοι από αυτούς ήταν μαθητές στη Σχολή Μαθητείας της ΛΑΡΚΟ και βίωναν τις κακουχίες που τους οδήγησαν στο να απεργήσουν και να αγωνιστούν μαζί με τους υπόλοιπους εργάτες. Καταλαβαίνω λοιπόν πολύ περισσότερα από όσα νομίζετε!
Κι εγώ κι οι συμμαθητές μου ζούμε μέσα στο σπίτι μας, εδώ στη ΛΑΡΚΟ, τις δυσκολίες, τους φόβους και τις αγωνίες των γονιών μας. Στεκόμαστε με περηφάνια στο πλάι τους και προσπαθούμε όλοι μαζί σαν μια ΓΡΟΘΙΑ να αντικρούσουμε αυτές τις λάθος αποφάσεις που με «αναλγησία και κυνισμό» εξήγγειλε η Κυβέρνηση. Αυτό σας είπαμε και στην ομιλία μου την Κυριακή. Αυτό προσπαθήσαμε να κάνουμε και την περασμένη Πέμπτη στις 10 του μήνα που τα παιδιά όλων των βαθμίδων της περιοχής δεν πήγαμε σχολείο και διαδηλώσαμε στο δρόμο μαζί με τις μανάδες μας, βροντοφωνάζοντας τα ίδια συνθήματα που ακούστηκαν την Κυριακή στο συλλαλητήριο.
Κι αν σας φαίνεται παράξενο που ένα παιδί 14 χρονών χρησιμοποιεί άγνωστες για εσάς λέξεις, είναι επειδή εμείς, τα παιδιά της ΛΑΡΚΟ στ’ αλήθεια ξέρουμε τι σημαίνει κυνισμός κι αναλγησία. Και μη σας παραξενεύει που παιδιά των εργατών μπορούμε και καταφέρνουμε να είμαστε και άριστοι μαθητές. Αν σας ξενίζει το λεξιλόγιό μου, ρωτήστε τους δασκάλους μου και βάλτε τα με εκείνους που μας μαθαίνουν σωστά ελληνικά.
Όσο κι αν όλα αυτά ενοχλούν τα αφεντικά στις εφημερίδες που προσπαθούν να σπιλώσουν τον κόπο και τον αγώνα των γονιών μας, εμείς θα συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε μαζί με τους εργάτες σε αυτό τον μεγαλειώδη αγώνα της ΛΑΡΚΟ. Μάλιστα, σκέφτομαι ότι αυτά τα δημοσιεύματα για μένα, θα τα κρατήσω ως ενθύμιο. Θα τα βάλω μαζί με τα άλλα που γράφτηκαν 2 χρόνια τώρα για να συκοφαντήσουν τους πατεράδες μας και τον αγώνα τους.
Τέλος, θα ήθελα να σας αναφέρω έτσι για να με γνωρίσετε καλύτερα, ότι εκτός από τον μπαμπά μου, σε αυτό το εργοστάσιο ήταν εργάτης και ο παππούς μου για πάνω από 30 χρόνια και πέθανε από καρκίνο. Από καρκίνο της ΛΑΡΚΟ! Εγώ λοιπόν θα συνεχίσω, όσο κι αν σας ενοχλεί, να αγωνίζομαι για τη μνήμη του παππού μου και για την εργασία του πατέρα μου με υψωμένη ΓΡΟΘΙΑ, κατανοώντας πλήρως το συμβολισμό αυτής της χειρονομίας. ΓΡΟΘΙΑ ψηλά λοιπόν, που δηλώνει την αγωνιστική ενότητα όλου του λαού που αγωνίζεται μαζί μας. Εγώ κύριοι δημοσιογράφοι τόσα καταλαβαίνω!
Παρακαλώ πολύ την εφημερίδα «ΤΑ ΝΕΑ» να δημοσιεύσει την απάντησή μου ΣΤΗΝ ΙΔΙΑ ΘΕΣΗ που είχαν τα δημοσιεύματά σας.

Μάκης είπε...

Θύελλες της Ανταρτοσύνης βύζαξαν τους Επονίτες, τους κοινώνησαν με προσδοκίες, ενθουσιασμούς, τους φύτεψαν στην ψυχή την πεποίθηση πως "η Ελευθερία που χαρίζεται είναι δεμένη με χρυσές αλυσίδες" τους κάρφωσαν στα χείλη το σύνθημα " πολεμάμε και τραγουδάμε" και τους έριξαν στους δρόμους να διεκδικήσουν τη νιότη τους.....

Scorpion49 είπε...

Τον δρόμο τού αγώνα τον άνοιξαν οι νεολαίοι τής ΕΠΟΝ, δεν μέτρησαν τη ζωή τους, την πρόσφεραν για την εκπλήρωση των ιδανικών και την αγάπη τους για λεύτερη και δίκαιη κοινωνία !! Κανένας αγωνιστής δεν πρόκειται να ξεχαστεί, τους χρωστάμε!!