Κείνες οι νύχτες, οι βαριές, οι χειμωνιάτικες,
που με τις θλίψεις τους, τα μάτια μας βουρκώνουν,
κείνες οι νύχτες, οι βαριές, οι αξημέρωτες
σέρνονται μέσα μας, βαθιά και μας πληγώνουν.
Κείνες τις νύχτες, με βροχές και μ' αστραπόβροντα
μεν' η ψυχή μου στης αγρύπνιας της το σάλο.
Σαν το δεντρί, το μοναχό κει στα κατάραχα,
που τους βοριάδες καρτερεί και τίποτ' άλλο.
17 σχόλια:
ΠΟΙΗΤΙΚΟ ΔΙΑΜΑΝΤΙ!
ΕΥΓΕ ΦΙΛΤΑΤΕ ΕΥΡΥΤΑΝΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΗ ΙΧΝΗΛΑΣΙΑ.
Συγκλονιστικοί στίχοι από έναν γνήσιο ποιητή. Ευχαριστούμε, Ευρυτάνα μου.
Καρυωτάκειοι στίχοι...
''Σαν το δεντρί, το μοναχό κει στα κατάραχα,
που τους βοριάδες καρτερεί και τίποτ' άλλο.''
Και ερχεται η εξαιρετικη φωτογραφια σου να επενδυσει οπτικα το στιχουργημα του Μεριγγουνη.!!
Καλημέρα Ευρυτάνα!
Παρά την μελαγχολία που αποπνέουν οι στίχοι του ποιητή, η χειμωνιάτικη εικόνα σου και οι περιγραφές του, με γοητεύουν...
Η φύση όσο ανταριασμένη κι άν είναι, είναι μαγική!
Μπορεί να σας φανεί άσχετο....όμως η θλίψη θα είναι απείρως μεγαλύτερη.....αν στη θέση του μοναχικού πανέμορφου έλατου....αντικρίσουμε κάποια στιγμή......σιδερένιες ανεμογεννήτριες!!!!!
Και τότε δεν θα υπάρχουν ποιητές και στίχοι......για να εκφράσουν την οδύνη από τη βαθιά και παρατεταμένη νύχτα που θα σκεπάζει πια τον τόπο μας!!!!!
Η παρατεταμένη κακοκαιρία, έκαναν τους στίχους να ακούγονται εκτός από ποιητικά υπέροχοι, αλλά τόσο, μα τόσο πραγματικοί...
Αγαπητοί αναγνώστες "κλικάροντας" επάνω στην υπογραφή "Ευρυτάνας ιχνηλάτης", στο τέλος της ανάρτησης, θα έχετε την ευκαιρία να διαβάσετε και άλλους στίχους του Γιάννη Μεριγγούνη.
Καλή συνέχεια στα όμορφα σχόλιά σας...
Ο Γ.ΜΕΡΙΓΓΟΥΝΗΣ ΚΑΤΑΦΕΡΕ ΝΑ ΠΟΙΗΣΕΙ ΤΑ AΣΤΡΑΠΟΒΡΟΝΤΑ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ!!
Κεινες τις νύχτες Ευρυτάνα !
αχ αυτή η Ευρυτανική γη αγαπητέ φίλε, τι διαμάντια έχει γεννήσει και πόση ιστορία βαριά κουβαλάει.
Άραγες οι σημερινοί της κάτοικοι την γνωρίζουν ; μπορούν να την τιμήσουν ; έχω ένα ερώτημα σε αυτό.
Την καλησπέρα μου.
Εκπληκτικοι οι στιχοι !!!!!!!Συγχαρητηρια.
Και με τέτοιους στίχους γεμίζουν ομορφιά οι χειμωνιάτικες νύχτες!
Έχεις δίκιο, Ευρυτάνα. Είναι στίχοι ποιητή.
"Με πάνε" να τους άκουγα μελοποιημένους.
ΥΓ. Κάτι από την περηφάνια του τοπίου σας την έχετε, ε;
Πόσο μου αρέσουν αυτές οι νύχτες!
Σε αυτές τις άγριες χειμωνιάτικες και μελαγχολικές νύχτες που περιγράφει ο ποιητής Γιάννης Μεριγγούνης, ο άνθρωπος έρχεται αντιμέτωπος με τη μοναξιά του και ίσως και με τα όρια του. Αυτή η ατόφια ορεινή φύση όμως, μπορεί ακόμη και σε αυτή την ακραία της εκδοχή να τροφοδοτήσει και πάλι από το σημείο μηδέν την ανθρώπινη δύναμη για μια θετική επανεκκίνηση. Είναι βάλσαμο για την ψυχή του ανθρώπου να ζει κοντά σε ένα τέτοιο φυσικό περιβάλλον!
Η φωτογραφία σου ιχνηλάτη μου είναι συγκλονιστική και απόλυτα ταιριαστή με το ποίημα.
Σε ευχαριστούμε που ανακαλύπτεις τους άγνωστους ευρυτάνες ποιητές και το έργο τους και το μοιράζεσαι μαζί μας.
Ευχαριστούμε για τις επισκέψεις
και βέβαια για τις συμμετοχές με τα εμπνευσμένα σχόλιά σας!
...'οσο και να αργώ, όλο και σε ...ψάχνω!
Ιχνηλάτη μου,
..."κείνες οι νύχτες,
οι βαριές, οι αξημέρωτες,
σέρνονται μέσα μας, βαθιά και μας πληγώνουν... Γ.Μεριγγούνη"
Χαιρετισμούς
στα ΑΓΡΑΦΑ!
από ΝΥ
"αστοριανή"
Δημοσίευση σχολίου