ΑΓΡΑΦΑ: με μια χούφτα στίχους*

“Κι οι βράχοι είναι τα κάστρα μου, τα ελάτια ειν᾿ ο στρατός μου,/ καὶ τα πουλιά μου ειν᾿ ὁ λαός, κ’ οι αϊτοί μου οι πολεμάρχοι.” (Κωστής Παλαμάς)

Η φωτο-ανάρτηση αφιερώνεται στους συναγωνιστές, από το κίνημα κατά των αιολικών ανεμοτεράτων, που απειλούνται με διώξεις. ΟΧΙ στην τρομοκρατία και την ποινικοποίηση των αγώνων. Κι αν, ανέκαθεν, η κρατική εξουσία πήγαινε χέρι-χέρι με το κεφάλαιο, το ίδιο έπραττε, κατ’ αντιστοιχία, και ο αγώνας με την αλληλεγγύη! ΑΝΤΙΣΤΕΚΟΜΑΣΤΕ συλλογικά στην επιχειρούμενη λεηλασία της φύσης και του λαού από τη βάρβαρη επέλαση των κερδών. Αγώνας για Ζωή, Γη και Ελευθερία. Να ανακηρυχθούν τα Άγραφα Εθνικός Δρυμός!

*****

"Το πεντακάθαρο νερό που κυλά στα ποτάμια  μεταφέρει στο διάβα του και το αίμα των προγόνων μας. Το μουρμουρητό του είναι η φωνή τους." (Ινδιάνος Αρχηγός Seattle)

“Ποιοι, πώς, πότε ανέβηκαν την άβυσσο;/ Ποιες, ποιων, πόσων οι στρατιές;/ Τ’ ουρανού το πρόσωπο γυρίζει κι οι εχθροί μου έφυγαν μακριά.” (Οδυσσέας Ολύτης)

“Για μένα ούτε συστήματα, κούφιες ιδέες και νόμοι./ Πολλοί οι θεοί, τον άνθρωπο τον ένα πως να τον κάμω…” (Θανάσης Κυριαζής)

“Αχ! πότε η καταχνιά σου αυτὴ κ’ η τόση σου θολούρα,/ που τώρα στο ατέλειωτο σάβανο σε τυλίγει,/ πότε να γίνει θα την δω καπνούρα απὸ ντουφέκια!” (Κώστας Κρυστάλλης)

“Θέλω να μιλήσω για σένα/ αδερφέ μου/ μα το μολύβι μου σκοντάφτει/ στη σκληρή σου απόφαση/ και στη σκληρή σου ζωή” (Μιχάλης Σταφυλάς)

“Και δίνεις στις ζωὲς ζωή, φέρνεις στις χάρες χάρι/ περήφανο και σπλαχνικὸ βουνό, βουνών καμάρι!” (Γιώργος Δροσίνης)

“Δε χρειάζεται να θυμηθείς. Tο ξέρουμε./ Όλα τα μονοπάτια βγάζουνε στα ψηλαλώνια. O αγέρας είναι/ αψύς κει πάνου…” (Γιάννης Ρίτσος)

“Και λέει η ιστορία για ένα λαό/ απ’ ουρανό πλασμένο και φωτιά…” (Χάρης Σακελαρίου)

“Ψυχή βαθιά! Κανείς δεν πάει χαμένος!/ Ψυχή βαθιά! Μυριάδες ακλουθάνε!” (Αιμίλιος Βεάκης)

“Ο τόπος μας είναι κλειστός, όλο βουνά/ που έχουν σκεπή το χαμηλό ουρανό μέρα και νύχτα…” (Γιώργος Σεφέρης)

“Δίχως αγγίγματα, δίχως περιπτύξεις/ συναντιόμαστε με τη μνήμη” (Τίτος Πατρίκιος)

“Βουνά δικές μας καλλονές και βάσανα δικά μας…” (Δώρης Άνθης)

“Έχεις τα πινέλα, έχεις τα χρώματα,/ ζωγράφισε τον παράδεισο και μπες μέσα!” (Νίκος Καζαντζάκης)

“Είμαι η λόγχη που κοκκίνισε στὸ αίμα της δύσης/ και φρουρεί το Αόρατο/ απ᾿ την άρνηση καὶ την ειρωνεία” (Ζαχαρίας Παπαντωνίου)

“Ένα εμπόρευμα δεν έχει άλλην αξία/ παρά της κατανάλωσης./ Γι’ αυτή και μόνο ενδιαφέρεται το εργαλείο.” (Θοδωρής Σκουρλής)

*****

ΥΓ. Η τελευταία φωτογραφία ΔΕΝ είναι -ευτυχώς- από τα Άγραφα και οπωσδήποτε δεν συνάδει και αισθητικά με τις προηγούμενες! Λειτουργεί απλά σαν μία ακόμη υπενθύμιση ότι χιλιάδες άνθρωποι συνεχίζουν να παλεύουν, αν και με σφεντόνες κόντρα σε πυρηνικά, για να μην υπάρξουν τέτοιες αποκρουστικές εικόνες και στην καλλίμορφη κι ανέγγιχτη γη των Αγράφων (βλ. εδώ),  να “μην μολέψει η πατούσα του τυράννου τον τόπο που έμειν’ Άγραφος για πάντα…” όπως έλεγε κάποτε και ο δικός μας αξέχαστος Ευρυτάνας ποιητής Μιχάλης Σταφυλάς (βλ. εδώ). “Για να σταθείς στα πόδια σου και ν΄ αντικρίζεις τον ήλιο, για να κρατήσεις το ταμπούρι σου, για να κρατήσεις την Ιστορία σου, για να κρατήσεις…”!  Τίποτε περισσότερο μα ιδίως τίποτε λιγότερο.

* Πρωτοδημοσιεύθηκε στo ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΚΑΤΙΟΥΣΑ (3-12-2019)

από τον "Ευρυτάνα ιχνηλάτη"

ΥΓ (πρόσφατο): Επιπλέον, και με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Βουνού και την Συγκέντρωση-Πορεία που έχει εξαγγελθεί για την ίδια μέρα 11 Δεκεμβρίου στην Αθήνα, κοινοποιούμε προς ενημέρωσή σας και τις αφίσες-καλέσματα των Συλλογικών Φορέων.

Ιδού:

blog "Ευρυτάνας ιχνηλάτης"