Πέφτουν τα βόλια εμπρός στα πόδια του
χίλιες φωτιές τον φοβερίζουν
χυμούν ν' αρπάξουνε τα νειάτα του
σαν πύρινες οχιές σφυρίζουν.
Και το τουφέκι μεσ' τα χέρια του
σπέρνει θανάτους αναμμένους...
Ποιος ξέρει πόσους αιματόχυσε
πόσους ξαπλώνει σκοτωμένους !
Μα στο μεθύσι το θεότρελλο
πούχει το νου του θαμπωμένον
περνούν σα βόλια οι ενθύμησες
των μακρυνών αγαπημένων!
Κι' έρχεται η μάννα κεροπρόσωπη
κι' η αδερφούλα μαραμμένη
κι' ο τρεμοκίνητος ο γέροντας
κι' η αλησμόνητη ερωμένη !
Μεσ' τη φωτιά του στάζουν δάκρυα
και αμίλητος καθένας στέκει
κι' όλοι ξαπλώσανε τα χέρια των
να του κρατήσουν το τουφέκι !
-Ω μυριοπόθητα φαντάσματα
που μ' αγκαλιάζετε κλαμμένα,
παραμερίστε κι' είμαι αλύπητος,
αλυπητος στον ίδιο εμένα !
Και χύνεται μπροστά σαν άνεμος
-τώρα ποιο φάντασμα τον πιάνει -
Πέρνει τη φλόγα χρυσοστέφανο.
Ήρθε το βόλι... τους ξεχάνει !
{του μεγάλου Ευρυτάνα λογοτέχνη Ζαχαρία Παπαντωνίου (1877-1940). Το σπάνιο αυτό ποίημα φέρει τον τίτλο "Λησμονημένοι" και εμπεριέχεται στο ποιητικό έργο του "Πολεμικά τραγούδια", έτος 1898}
*****
ΥΓ. Σε λίγα εικοσιτετράωρα και συγκεκριμένα την 1η Φλεβάρη συμπληρώνονται 83 χρόνια από την εκδημία του Ζαχ. Παπαντωνίου. Επιλέξαμε το συγκεκριμένο ποίημα ως μια σπαρακτική κραυγή αγωνίας στους άγριους καιρούς που βιώνει η ανθρωπότητα.
14 σχόλια:
Η συνοδευτική εικόνα είναι από το διαδίκτυο και ανήκει στο δημιουργό της.
Φοβερό!
Ο Ζαχαρίας Παπαντωνίου με αυτό το καταπληκτικό ποίημα (που περιγράφει όλη τη φρίκη του πολέμου) υμνεί την ειρήνη.
Με των λαων το αιμα
τη γη ξαναμοιραζουν.!!
Δεν το είχα διαβάσει αυτό το συγκλονιστικό του ποίημα. Τιμή και δόξα στον κορυφαίο μας λογοτέχνη με το πολυσχιδές έργο του. Αποτυπώνεται όλη η ματαιότητα και η φρικαλεότητα του πολέμου σ' αυτό το ποίημα.
Να είσαι καλά, Ευρυτάνα!
Συγκλονιστικό ποίημα από έναν λατρεμένο λογοτέχνη πολύ προσιτό στον απλό λαό.
Ο αντιπολεμικός του χαρακτήρας είναι βαθύτατα δυνατός και τραγικός. Τέτοια έργα νομίζω θα πρέπει να βγουν στο προσκήνιο ως κοινωνική αντίδραση απέναντι στα ιμπεριαλιστικά σχέδια.
Καλησπέρα Ευρυτάνα.
Πάντα θα είναι επίκαιρο και αναγκαίο ο άνθρωπος να μαθαίνει από μικρός ότι εκείνο που θα έπρεπε να τον ξεχωρίζει από τα άλλα ζωντανά της γης μας, είναι η αντίθεσή του στον κάθε λογής πόλεμο! Όπως Ευρυτάνα Ιχνηλάτη, όταν βλέπουμε Όλα μα όλα τα παιχνίδια των παιδιών να έχουν ως κυρίαρχο στοιχείο τους την καταστροφή κ την μάχη καλού και κακού... όταν το μικρό παιδί μαθαίνει ότι δεν μπορεί να είναι από εκείνους που χάνουν... τότε θυμάμαι τη μάχη των τσιγγάνων που ήθελαν όλοι να βρεθούν στο κέντρο της καλύβας τους για να μην κρυώνουν....
Ωστόσο εσύ κάνεις πάντα το χρέος σου και εμείς σου είμαστε ευγνώμονες!!!
Άγριο πράμα οι σκοτωμοί, μαύρα τα συναισθήματα. Μακάρι να μην υπάρχουν τέτοια γεγονότα, αλλά έχουν υποχρεώσει τους λαούς να σκοτώνονται μεταξύ τους για τις απάνθρωπες φιλοδοξίες των ολίγων.
Από το 1898..................το ποίημα του Παπαντωνίου.............που σημαίνει ότι το έγραψε όταν ήταν 21 ετών............απλά σπουδαίος!!!!!!!!!!!!!
Ειρήνη δικαιοσύνη αδερφομενοι όλοι οι λαοι
Επίκαιρο κι αληθινο
ΦΙΛΤΑΤΕ ΕΥΡΥΤΑΝΑ ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ ΓΙΑ ΤΙΣ ΠΟΛΥΤΙΜΕΣ ΙΧΝΗΛΑΣΙΕΣ ΣΟΥ.
Ευχαριστούμε για τις επισκέψεις και τα σχόλια.
Δημοσίευση σχολίου