Μας ταξίδεψε ξανά...!

Ένα σαραβαλιασμένο παλιό λεωφορείο, από εκείνα των τοπικών διαδρομών, κείτονταν για κάμποσα χρόνια στην όχθη του Αγραφιώτη ποταμού. 

Κάποτε ξεχάστηκα να κοιτάζω για ώρα το σκελετωμένο κουφάρι του...  

Και να που ξαφνικά το είδα να μεταμορφώνεται! Τα παλιά σκουριασμένα σίδερα σιάχνονται, παίρνουνε σχήμα και τώρα... καμαρώνει καλογυαλισμένο στο απαλό γαλανό του χρώμα. Τα καθίσματα, δεξιά κι αριστερά, μαζί και ο στενός διάδρομος, είναι φίσκα από κόσμο που συζητάει μεγαλόφωνα ανάμεσα σε  καλάθια και χαρτονένια κιβώτια. Και το λεωφορείο ανηφορίζει αγκομαχώντας... Σε κάθε φιδογυριστή στροφή το κλάξον χτυπάει ρυθμικά καθώς το όχημα διπλώνει και οι πίσω ρόδες του χαϊδεύουν το γκρεμό. Ο οδηγός με το ψιλό μουστάκι, κάθε φορά που κάνει επίδειξη παράτολμης δεξιοτεχνίας, γελάει μέσα από τον καθρέφτη με τα επιφωνήματα των επιβατών. Τα πολύχρωμα χαϊμαλιά που κρέμονται στο παρμπρίζ πάνε πέρα δώθε μαζί με τις εικονίτσες και τις μπλε χάντρες «για το μάτι». Και όσο οι γιαγιάδες σταυροκοπιούνται, δυο τρεις πιτσιρικάδες παραπέρα, όρθιοι δίπλα στις πόρτες, κοιτάνε το γκρεμό γελώντας κι αυτοί.  Και το λεωφορείο ανεβαίνει, ανεβαίνει, σκίζοντας τα βουνά. Μια φορά τη βδομάδα περνάει, τι στο καλό, πρέπει να κάνει κι αυτό το δικό του "πανηγύρι"! 

Περασμένα μεγαλεία… 

Στο ξεψύχισμά του διάλεξε να αναπαυθεί εδωδά στα γνωστά του μονοπάτια, για να το βλέπουμε και να μη λησμονούμε την πολύτιμη προσφορά του στην ορεινή  ξεχασμένη Ευρυτανία. 

======

ΥΓ. Η φωτογραφία είναι από ένα παλιό φιλμ του αρχείου μας, της δεκαετίας του '90, προτού στρωθεί με άσφαλτο ο δρόμος προς τη Βαρβαριάδα

"Ευρυτάνας ιχνηλάτης"