Ευρυτανία : 1η Μάη

1η Μάη : η Μέρα του Ωραιότερου Λουλουδιού, του Κατακόκκινου Ανθού της Εργατικής Τάξης, του πιο πρωτοπόρου τμήματος της Κοινωνίας που μάχεται στην πρώτη γραμμή για το Δίκιο ολόκληρου του Λαού, μέχρι την ώρα που ο Αγωνιζόμενος Άνθρωπος θα νικήσει τελειωτικά τη βαρβαρότητα, εξαλείφοντας το σκοτάδι της Εκμετάλλευσης και της Αδικίας και φέρνοντας το φως της Ισότητας και της Κοινωνικής Δικαιοσύνης.

Παντού, σε ολόκληρο τον κόσμο, οι εργάτες, οι εργαζόμενοι, η νεολαία τιμούν το Άγιο Αίμα των Ηρώων της Εργατικής Τάξης.

Και μαζί, κάπου σε μια μικρή κουκίδα του χάρτη, εδώ στα ψηλά βουνά, αντάμωσαν και οι Ευρυτάνες για να αποτίσουν το δικό τους φόρο τιμής στους Αθάνατους του Σικάγο, της Καισαριανής, της Ανταρτοσύνης, των όπου γης αγωνιζόμενων...

Κι έτσι η πλατεία... με το νόημα που 'χει κάτι από τις φωτιές της ιστορίας, υποδέχθηκε ταξικά σωματεία και συλλογικότητες εργαζομένων και νεολαίας - εκείνους τους λίγους, μα τόσο πολλούς επί της ουσίας - που σε δύσκολους καιρούς και δίσεκτα χρόνια δεν λυγίζουν, δεν σκύβουν το κεφάλι, μα διαλέγουν το δρόμο της αντίστασης και της πάλης που νοηματοδοτεί την ανθρώπινη αξιοπρέπεια και την ελπίδα.

Δεκάδες αξιόλογοι άνθρωποι, νέοι και μεγαλύτεροι αγωνιστές, κόσμησαν με το λόγο και την παρουσία τους αυτή την εμβληματική ημέρα, στο Καρπενήσι!

Ταυτόχρονο βροντερό πρωτομαγιάτικο παρόν έδωσαν και τα περήφανα Άγραφα με την δική τους επιτυχή συγκέντρωση στη Βαλαώρα!

Παράλληλα δόθηκε και το στίγμα της ταξικής αλληλεγγύης με το ψήφισμα συμπαράστασης στους απεργούς εργάτες της cosco που εγκρίθηκε με έκδηλο ενθουσιασμό απ' όλους τους συγκεντρωμένους.

Στην ευρυτανική πρωτεύουσα πραγματοποιήθηκε και Συμβολική Πορεία, με παλμό και μαχητικά συνθήματα, από την πλατεία του Μάρκου Μπότσαρη μέχρι τον Ιστορικό Χώρο που στέγαζε κάποτε το θρυλικό Παιδαγωγικό Φροντιστήριο του ΕΑΜ.

Εκεί, σε συγκινητική ατμόσφαιρα, κατατέθηκαν λουλούδια και στεφάνι, εν μέσω τιμητικών συνθημάτων για την Εργατιά και την Αντίσταση.

Όπως είπε και ο Δημήτρης στην από καρδιάς ομιλία του :

«Ο Αύγουστος Σπάις θα φωνάξει πριν τον κρεμάσουν : "Θα έρθει κάποτε ο καιρός που η σιωπή του θανάτου μας θα είναι πιο δυνατή από τις φωνές μας που στραγγαλίζετε εδώ σήμερα"! 

Τα επόμενα χρόνια το 8ωρο κατοχυρώνεται…

Και το δέντρο της αληθινής λευτεριάς, της ελπίδας των εργατών όπου γης για μια καλύτερη ζωή, συνεχίζει να ποτίζεται αδιάκοπα με ποταμούς ιδρώτα και αίματος.

Τίμιος ιδρώτας, τίμιο αίμα.

Να ανθίζει βλαστούς, κάποτε να κατακαίγεται από την παγωνιά και τα πισωγυρίσματα  του καιρού, και της ιστορίας, μα να ξαναβγαίνει από το λήθαργο και να ξαναφουντώνει ασυγκράτητο, με νέους αγώνες...»

Υποσχόμαστε να συνεχίσουμε...

στα χνάρια τους...

στο δρόμο τους...

έως ότου...

V E N C E R E M O S

blog "Ευρυτάνας ιχνηλάτης"