Πέμπτη 5 Σεπτεμβρίου 2024

Οι αντιμιλιταριστικές σκέψεις ενός Ευρυτάνα φαντάρου στο πολεμικό μέτωπο (7/2/1941)



Ε! ρε! και να είχα τη δύναμη να χαστουκίζω γερά τα κεφάλια των όπου γης καθαρμάτων που ξεκινάνε τον πόλεμο...

Ο "Ευρυτάνας ιχνηλάτης" σάς παρουσιάζει ένα σπάνιο όσο και συγκλονιστικό κείμενο που προέρχεται από το πολεμικό ημερολόγιο του αείμνηστου συμπατριώτη μας Γιάννη Μηλιά που γεννήθηκε το 1915 στη Γρανίτσα Ευρυτανίας (δείτε και εδώ) και ο οποίος μέσα από τη φωτιά του πολέμου στο ελληνοϊταλικό μέτωπο ξεδιπλώνει στο χαρτί αφενός τις σκέψεις του για τους μακελάρηδες των λαών και αφετέρου την αναγκαιότητα της έλευσης ενός νέου δίκαιου κοινωνικού συστήματος που θα σημάνει και τη συναδέλφωση των λαών!

Ιδού...

""""""""""
""""""""""

7 ΤΟΥ ΦΛΕΒΑΡΗ 1941

Η βροχή συνεχίζει... δε λέει να σταματήσει... Οι σκοπιές και τα παρατηρητήρια βρεγμένους μας περιμένουν και βρεγμένους μας διώχνουν. Διερωτώμαι θ' αντέξουμε, θ' αντέξουν τα κορμιά μας σ' αυτή τη σκληρή δοκιμασία; Μα θα μου πεις, φίλε, πως τ' αγρίμια των βουνών και των λόγγων αντέχουν και ζούνε στα κρύα και στις βροχές και στα χιόνια και στους ανέμους. Έτσι και σεις σας προστάζουν οι αφεντάδες η άρχουσα τάξη να ζείτε αγρίμια... είμαστε αγρίμια, προσαρμοστήκαμε στις κλιματολογικές συνθήκες. Μπράβο μας... μπράβο ήρωες. Στο κάτω κάτω της γραφής έχουμε και ψείρες που βοηθάνε στην κυκλοφορία του αίματος χαζοί είστε!!!

Η ζωή μας ωραία και σήμερα Γεια σας.

Τα μεσάνυχτα η βροχή σταμάτησε. Ξημερώσαμε με κανονιοβολισμούς κατά τη μεριά της Κλεισούρας, Λέκλι.

Δεν ξέρει κανένας τι γίνεται... Είναι προετοιμασία επίθεσης των Ιταλών ή δική μας: Είναι άγνωστο. Είναι γνωστό όμως ότι θα κλάψουν μάνες για τα παιδιά τους και γυναίκες για τους άντρες τους. 

Σκέφτομαι και λέω με το φτωχό μου μυαλό. Ε! ρε! και να είχα τη δύναμη να χαστουκίζω γερά τα κεφάλια των όπου γης καθαρμάτων που ξεκινάνε τον πόλεμο. Να μένουν όμως 40 μέρες με φριχτούς πόνους στα ξυλοκρεβατα κι αν ξαναρχίζουν τις ίδιες σκέψεις δεύτερο και τρίτο χαστούκι που να αχρηστεύει τα αρρωστημένα και αιμοδιψή μυαλά τους. Αργά ή γρήγορα οι λαοί θα αποκτήσουν τη δύναμη αυτή και θα συντρίβουν τα σχέδια των πολεμοκάπηλων εγκληματιών εθνικοσοσιαλιστών και ψευτοδημοκρατικών.

Θα κυριαρχήσει, θα επιπλεύσει, και θα εδραιωθεί στον πλανήτη μας το δίκιο κοινωνικό σύστημα, ο σοσιαλισμός, χωρίς πολέμους και καταστροφές... Είμαι βέβαιος ότι οι Λαοί θα λύνουν τις διαφορές τους χωρίς αλληλοεξόντωση. Η αγάπη και η ειρήνη θα θριαμβεύσει.

Πάει και το σήμερα. Αυτές ήταν οι σκέψεις μου και το νερό της βροχής στέγνωσε απάνω μας.

Πρωτοδημοσιεύθηκε στο Περιοδικό "ΚΑΤΙΟUΣΑ" (στις 3/9/2024) 

12 σχόλια:

Δημήτρης Γκορόγιας είπε...

Είχα την μεγάλη τύχη να γνωρίσω απο κοντά αυτόν τον υπέροχο Ευρυτάνα , αιώνιο έφηβο, αλύγιστο πρωτοπόρο κι οραματιστή, ατσαλωμένο αγωνιστή των σοσιαλιστικών ιδεών!
Ζήσαμε μεγάλα διαστήματα στο χωριό μου τη Δυτική Φραγκίστα , εγώ ως Πρόεδρος κι εκείνος ως λάτρης του χωριού και γαμπρός στο Κατσαρέικο λεβεντόσωγο.
Τι ολονύχτιες μεστές συζητήσεις, τι πάθος και τι λαχτάρα για το ξημέρωμα μιας καινούριας μέρας που θα έφερνε ελπίδες για ένα κόσμο καλύτερο κι ανθρώπινο όπως ταιριάζει στον αληθινό άνθρωπο!
Ποιητής ο μπάρμπα-Γιάννης με ατελώνιστη κι από καρδιάς έμπνευση, δεν έχανε ουτε μια στιγμή την πίστη του στην ανάγκη της εξέγερσης του λαού ενάντια στους εκμεταλευτές του, θεωρούσε δεδομένη και αναπότρεπτη την σοσιαλιστική προοπτική, τον καταμεθούσε η προσμόνη της εφόδου για τον ουρανό!
Αφηγητής υψηλών προδιαγραφών όταν ξεκινούσε το ξόμπλιασμα των αναμνήσεών του, μας αιχμαλώτιζε στην κυριολεξία, ούτε κιχ δεν ακουγόταν ώσπου να κάνει τη μικρή του παύση.
Δοτικός εως εσχάτων, δεν υπήρχε τίποτα που να το κρατούσε για τον εαυτό του, η κοινοκτημοσύνη των αγαθών εφαρμοσμένη απο τη μεριά του ως εαν υπήρχε ήδη κομμουνιστική κοινωνία....
Πόσες φορές ως τα σήμερα δεν νοστάλγησα εκείνες τις ευλογημένες μέρες, πόσες φορές δεν δάκρυσα στη θύμηση αυτών των υπέροχων ανθρώπων...
Σε ευχαριστώ απο καρδιάς μπάρμπα Γιάννη που υπήρξες στη νεανική μου ζωή ακριβός σύντροφος, καθοδηγητής και συμπαραστάτης όλων των προσπάθειών μου για το καλό του τόπου μας που τόσο πολύ αγάπησες. Το Κατσαρέικο μπαλκονάκι μένει βαθιά χαραγμένο στην ψυχή μου, θα σας μνημονεύω όλη τη φαμελιά για όσο θα ζω, εσένα την κυρά Γιάννενα, το Σωτήρη, την οικογένειά του!
Νά ξερες μονάχα πόσο φτωχήναμε μετά την "αναχώρησή" σας...
Ας μείνει ευλογημένη αύρα η νοερή παρουσία σου στις καρδιές όσων σε αγσπήσαμε βαθιά και σε πιστέψαμε ανεπιφύλακτα!!!

ΑΓΡΑΦΙΩΤΗΣ είπε...

Εξαιρετικό θέμα.

άγριο κυκλάμινο είπε...

""Είναι προετοιμασία επίθεσης των Ιταλών ή δική μας: Είναι άγνωστο. Είναι γνωστό όμως ότι θα κλάψουν μάνες για τα παιδιά τους και γυναίκες για τους άντρες τους.""

Ολος ο σπαραγμός του πολέμου μέσα σε λίγες λέξεις...

Μαρία Κανελλάκη είπε...

Συγκλονιστικό! Ένα μανιφέστο κόντρα στον πόλεμο, μια δυνατή κραυγή που εκφράζει διαχρονικά τους απανταχού στρατιώτες της πρώτης γραμμής, τους αναλώσιμους δηλαδή. Συγχαρητήρια για το "διαμάντι" που δημοσιεύεις, Ευρυτάνα!

Ακευσώ Κρίκελλο είπε...

Τότε που οι στρατιώτες μας, στρουγκιασμένοι στα χαρακώματα, χαράκωναν στο χαρτί της ανάσας τους τα τερτίπια…Τότε που το κορμί δεν είχε αναπαμό, παραδομένο στης βροχής το δάρσιμο και στης ψείρας το βύζαγμα… Τότε που ο Χάρος, κάθε λεπτό, έβγαινε παγανιά και κούρσευε τον ανθό…. Τότε που η σκέψη ξαμολιόταν πάνω από βουνά και θάλασσες, να στήσει λακριντί με πατεράδες, μανάδες, παιδιά, που αποξεχνιόντανε να μετράνε, πότε θα τελειώσουν τον πόλεμο άνοες αρχηγίσκοι …. Τότε που το ‘να χέρι τ’ αριστερό στο μέρος της καρδιάς, κρατούσε τη φωτογραφία της αγαπημένης και το άλλο έτρεμε να στρατέψει λέξεις οργής κι αναθέματος για τους υπηρετούντες το Κακό…. Τότε που η βροχή στέγνωνε στο σώμα και το δάκρυ πάγωνε στ’ ακροβλέφαρο…
Άχ!, ορέ μπαρμπα-Γιάννη, τι να γράφουν τώρα στα πεδία των συγκρούσεων άντρες, γυναίκες και παιδιά, που παλεύουν να σωθούν, να ξεφύγουν απ’ τα σύγχρονα όπλα, να προλάβουν να μεγαλώσουν, να χαρούν τον ήλιο, τη ζωή;;;;;;;;
Αν …. Όλοι οι επί γης λαοί «καταχέριαζαν» τους απανταχού πολεμοκάπηλους….
Αν …Οι γυναίκες γίνονταν «Λυσιστράτες»….
Αν …. Οι μανάδες, ως νέες Εκάβες, έμπαιναν μπροστά στα λιμάνια, στ’ αεροδρόμια, στις στράτες του ντουνιά, με τα στήθια τους γυμνά, και να ορκίσουν τα παιδιά τους σ’ αυτά, να μην πάνε ως πρόβατα επί σφαγή για τα συμφέροντα των λίγων…
Τότε, το όραμά σου «Ετούτος ο ήλιος είναι για όλους!» θα σάρκωνε την πεθυμιά σου για Ειρήνη και Συναδέλφωση.
Ακευσώ

Scorpion49 είπε...

Άνθρωπος με όνειρα για ένα μέλλον χωρίς πολέμους, χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, γι' αυτό το σκοπό πολέμησαν άνθρωποι σαν τον Γιάννη Μηλιά!! Θα συνεχίσουμε να ονειρευόμαστε και να παλεύουμε για έναν τέτοιο κόσμο !!!

Αγγελική Κομπογιάννη είπε...

...και δεν έχει αλλάξει τίποτα ως σήμερα.... δυστυχώς... Μόνο τα όπλα που έγιναν πιο εξελιγμένα κ αποτελεσματικά...

Ορεσίβιος είπε...

Άλλη μια εκπληκτική ανάρτηση από ένα μακρινό παρελθόν. Έχεις κάνει απίστευτη δουλειά για την Ευρυτανία ιχνηλάτη.

Aris είπε...

Και στον πολεμο ολα για ολα κουβαλουσα πολυβολα,
να σκοτωνονται οι λαοι για τ αφεντη το φαι..

Ανώνυμος είπε...

Υπέροχη η ανάρτηση. Πολλά τα αντιπολεμικά μυνήματα με διαχρονική χρησιμότητα.

Φυσιολάτρης! είπε...

Υπήρξαν πολύ σπουδαίοι άνθρωποι σαν τον Γιάννη Μηλιά......... και όμως δεν τους γνωρίζει η πλειοψηφία του κόσμου και ειδικά της νεολαίας....... γιατί το σύστημα έχει φροντίσει να μας πασάρει "άλλα πρότυπα"!!!!!!!!!!

ΕΥΡΥΤΑΝΑΣ ΙΧΝΗΛΑΤΗΣ είπε...


Ευχαριστούμε για τις επισκέψεις και τα σχόλια.
Ψυχή βαθιά!