"Αφήστε αυτόν τον όμορφο κόσμο να διαιωνίζεται
ανακυκλώνοντας το αύριο μες στις πηγές του -όπως
τον καιρό που γεννήθηκα- ως ν’ αναδύεται,
κάθε πρωί, για πρώτη φορά, μες
απ’ τις ρόδινες γάζες της γέννας του.
Σβήστε στον ήλιο την κακή φωτιά.
Μη μας σκοτώνετε!"
(Νικηφόρος Βρεττάκος)
ΥΓ. Φωτογραφία: Στης Νιάλας τα περάσματα - "Ευρυτάνας ιχνηλάτης"
14 σχόλια:
Υμνος στα Ευρυτανικά βουνα μας
Αυτή είναι η Νιάλα που έμεινε γνωστή από το φοβερό εκείνο πέρασμα τον Απρίλιο του 1947;
Ευρυτανα ιχνηλατη καλησπερα, λοιπον ψαχνοντας για τον μεγαλο ποιητη μας, βρηκα τουτα τα δυο ΑΠΛΑ ΜΕΓΑΛΑ ΛΟΓΙΑ, που ειχε πει.
Η συνείδηση είναι το βάθος του ανθρώπου. Η αγάπη είναι το πλάτος του.
Το ''ρεζουμε'' της ανθρωπινης υποστασης...
Είναι εντυπωσιακό το μπλέ του ουρανού!
Η αισιοδοξία έχει χρώμα: γαλανό. Μπράβο καλλιτέχνη μου! Καλή δύναμη!
-λεύτερος,
τούτοι οι στίχοι του Νικηφόρου Βρεττάκου νοηματοδοτούν ένα κώδικα χαιρετισμού στη Μάνα Φύση η οποία και εδώ, και σε αυτά τα μοναχικά κι ανέγγιχτα Ευρυτανικά βουνά, έχει επιλέξει μία από τις διαλεχτές κατοικίες της.
---------
-sofia,
στη φωτογραφία μας, απεικονίζεται ένα τμήμα της συναρπαστικής διαδρομής της Νιάλας. Ναι, εκεί κοντά βρίσκεται το τρομερό πέρασμα του Απρίλη του 1947 για το οποίο έχουμε γράψει και σχετικό άρθρο (βλ. στην πλαϊνή μπάρα του blog μας, στα "Βουνίσια ίχνη", το θέμα υπό τον τίτλο: "Ψυχή βαθιά στη Νιάλα- Μια ξεχασμένη σελίδα"). Θέμα που βρίσκεται πρώτο στη λίστα των πιο δημοφιλών αναρτήσεων από την έναρξη του ιστολογίου μας έως και σήμερα!
--------------
-dimitris,
βαθιά φιλοσοφημένα τα λόγια που αλίευσες και μας μετέφερες. Και προπάντων αληθινά!
--------------
-photoioannina,
όταν ανεβήκαμε στη Νιάλα μείναμε άναυδοι ακριβώς εξαιτίας αυτού που ανέφερες: ήταν το πιο απόλυτο-καθαρό μπλέ του ουρανού που είχαμε δει ποτέ στη ζωή μας!
---------------
οικοδόμος,
αισιοδοξία μα και περισυλλογή αντάμα. Για αυτό τον ονειρεμένο τόπο που με την πρωτογενή ομορφιά του απαγάγει όλες τις ανθρώπινες αισθήσεις για να υπενθυμίζει ταυτόχρονα ότι οφείλουμε να τον διαφυλλάξουμε ως κόρη οφθαλμού.
ΑΓΑΠΗΤΕ ΕΥΡΥΤΑΝΑ ΙΧΝΗΛΑΤΗ ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΟΥΣΙΑ. ΝΑ ΔΙΑΦΥΛΛΑΞΟΥΜΕ ΤΟΝ ΤΟΠΟ ΚΑΙ ΤΗ ΦΥΣΗ ΜΑΣ. ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΣΤΗΝ ΕΥΡΥΤΑΝΙΑ ΑΛΛΑ ΣΕ ΟΛΗ ΤΗ ΧΩΡΑ. ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΡΤΗΣΗ.
Καλησπέρα φίλε από τη Νέα Υόρκη
Τυχαία βρέθηκα στο πανέμορφο σπιτικό σου και απόλαυσα όλες τις αναρτήσεις σου. Έχω μείνει στην Ευρυτανία δυό καλοκαιρινούς μήνες και μου μείνανε αλησμόνητοι. Φουρνά, Μεγάλο, Μικρό χωριοό, Παναγιά και άλλα
Μπράβο για τη δουλιά που κάνεις.
Αν θέλεις πέρασε και από το δικό μου http://eftanhsa.blogspot.com και δώσε μου το μπάνερ σου να σε βάλω στα ιστολόγιά μου.
Νάσαι καλά φίλε μου με τις αναμνήσεις που μου ζωντάνεψες.
- doctor,
Το πρώτο μέλημά μας πρέπει να είναι αυτό, εάν θέλουμε να συνεχίσουμε να χαιρόμαστε τα μοναδικά δώρα της Μάνας Φύσης. Καλή Κυριακή.
------------
- Dennis Kontarinis,
φίλε μας συγκινούμαστε ιδιαίτερα όταν μας επισκέπτονται οι ξενιτεμένοι μας. Η Ευρυτανία, δεκαετίες τώρα, έχει συσσωρευμένες λαβωματιές από την (αναγκαστική λόγω συνθηκών) μετανάστευση πολύ μεγάλου μέρους του πληθυσμού της. Πιστεύουμε ότι εκεί στη Νέα Υόρκη θα έχεις συναντήσει και αρκετούς συμπατριώτες μας. Χαιρόμαστε που έχεις όμορφες αναμνήσεις από τη διαμονή σου και στο δικό μας τόπο και σε ευχαριστούμε για τα εγκάρδια λόγια σου. Φυσικά και θα επισκεφτούμε το Επτανησιακό blog σου. Μπάνερ δεν έχουμε, χειρίσου το ζήτημα του ιστολογίου μας όπως εσύ νιώθεις. Να είσαι καλά και να ευχηθούμε καλή επιστροφή; Tους ολόθερμους χαιρετισμούς μας σε όλους τους απόδημους αγωνιστές της ζωής.
Καταπληκτικοί βέβαια οι στίχοι του Νικηφόρου Βρετάκου.....αλλά και η φωτογραφία σου το ίδιο.......Σαν γιγάντια τείχη υψώνονται τα Αγραφιώτικα βουνά.....παντοτινοί φρουροί της αιωνιότητας!!!!!!!!!
Τα Άγραφα, και οπωσδήποτε οι Νιάλες, είναι μια αληθινή αποκάλυψη .
Δεν νομίζω ότι μπορείς να περιγράψεις οτιδήποτε με λόγια.
Πως είναι δυνατόν να περιγραφούν οι ήχοι και οι μυρωδιές !
Ραντεβού εκεί λοιπόν τον Απριλομάη , μόλις λιώσουνε τα χιόνια !!
Φυσιολάτρης!,
Τα πανύψηλα Αγραφιώτικα βουνά, σαν θεόρατοι πέτρινοι Τιτάνες, φρουρούν καλά μνήμες και μυστικά αιώνων. Η Νιάλα, τυλιγμένη στο δικό της θρύλο, θυμίζει το μυθικό Άτλαντα, που είχε επιφορτιστεί με το καθήκον να κουβαλά παντοτινά στους ώμους του, τον ουράνιο θόλο!
-------------
tselos photos- Nature of Roumeli,
αγαπητέ συμπατριώτη συμφωνώ απόλυτα με τον όρο "αληθινή αποκάλυψη" που προσδίδεις στη Νιάλα. Να ξέρεις ότι είμαστε πιστοί εραστές της Νιάλας και συχνά πυκνά παραδινόμαστε στην αγκαλιά της. Μονάχα όποιοι διάβηκαν την πέτρινη ράχη της ή είδαν αυγουστιάτικο ασημένιο φεγγάρι στον ξάστερο ουρανό της καταλαβαίνουν αυτό που λες. Όντως καμία περιγραφή δεν μπορεί να αποδώσει τη συγχορδία ήχων, εικόνων, συναισθημάτων για τη Νιάλα. Αϊντε και ο Απριλομάης κοντά είναι...
Αχ και τι μου θύμησες με τούτη τη φωτογραφία...
και με τα λόγια που την συνόδεψες
Χρόνια πριν, προς τα μέρη σου, με βρήκε η αυγή σε μια κορυφή (Μάρτσα την λένε εκεί οι ντόπιοι), καθισμένη στο χείλος του γκρεμού, με τα πόδια να αιωρούνται στο χάος. Ακίνητη για ώρα πολλή ξαφνιάστηκα όταν ένας αετός από δίπλα μου σχεδόν βούτηξε μπροστά μου στο κενό. Τον κοιτούσα μες στο χάραμα να κόβει κύκλους από κάτω μου και δεν χόρταινε η ψυχή μου...
Όπως το λέει κι ο ποιητής:
"...Σβήστε στον ήλιο την κακή φωτιά..."
- μια φορά κι έναν τρελλό,
την θεσπέσια εικόνα που μας περιέγραψες καλή μας φίλη, ας τη συντρόφευε και η μουσική από τον "τελευταίο των Μοϊκανών".
Τι λες;
Δημοσίευση σχολίου