Σοῦ
στήνω μία καλύβα, στοὺς αἰῶνες τῶν αἰώνων,
ἕνα
κῆπο νὰ περπατᾷς, ἕνα ρυάκι νὰ καθρεφτίζεσαι,
μιὰ
πλούσια πράσινη φραγὴ νὰ μὴν σὲ βρίσκει ὁ ἄνεμος
ποὺ
βασανίζει τοὺς γυμνοὺς - στοὺς αἰῶνες τῶν αἰώνων!
Σοῦ
στήνω τ᾿ ὅραμά σου πάνω σ᾿ ὅλους τοὺς λόφους,
νὰ
σοῦ φυσάει τὸ φόρεμα ἡ δύση μὲ δυὸ τριαντάφυλλα,
νὰ
γέρνει ὁ ἥλιος ἀντίκρυ σου καὶ νὰ μὴ βασιλεύει,
νὰ
κατεβαίνουν τὰ πουλιὰ νὰ πίνουνε στὶς φοῦχτες σου
τῶν
παιδικῶν ματιῶν μου τὸ νερὸ - στοὺς αἰῶνες τῶν αἰώνων!
(Σου
στήνω μία καλύβα – Νικηφόρος Βρεττάκος)
ΥΓ.
Στη μνήμη της γιαγιάς μου Μ.Σ.
18 σχόλια:
Φίλε μου Ευρυτάνα ιχνηλάτη, τι υπέροχο ποίημα διάλεξες για τη μνήμη της γιαγιάς!!!
Είσαι λεβεντιά γιατί μας δημιούργησες βαθιά νοσταλγία για τον τόπο μας και τα αγαπημένα μας πρόσωπα που μας δένουν άρρηκτα μαζί του.
Να είσαι πάντα καλά και να τη θυμάσαι συχνά και όμορφα!
Ομορφη η εικόνα, μα και οι στίχοι....
ΟΙ ΒΟΥΝΙΣΙΟΙ ΞΕΡΟΥΝ ΑΠΟ ΔΕΣΜΟΥΣ ΑΦΟΣΙΩΣΗΣ ΚΑΙ ΑΓΑΠΗΣ.
ΤΕΛΕΙΟ!!!
Αμήν...
Νικηφόρο αποτύπωμα μνήμης!
Οι γιαγιαδες και οι παππουδες μας!
Ποσο ερημα ειναι πια τα χωρια και τα σπιτια μας διχως αυτους!
Νοσταλγικό και μελαγχολικό ! Να ΄σαι πάντα καλά ...
Όσο αφήνουμε να ρημάζουν οι καλύβες των γιαγιάδων μας, τόσο φτωχαίνουμε το παρελθόν μας.
Και ξεθωριάζουν τα οράματα πάνω στους λόφους.
Τυχεροί όσοι θυμούνται.
ΕΥΡΥΤΑΝΑ ΙΧΝΗΛΑΤΗ
ΓΙΑ ΔΥΟ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΕΙΜΑΙ ΣΙΓΟΥΡΗ:
- ΕΝ ΖΩΗ Η ΓΙΑΓΙΑ ΣΟΥ ΘΑ ΚΑΜΑΡΩΝΕ
ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΓΓΟΝΟ ΤΗΣ.
- ΚΑΙ ΤΩΡΑ Η ΨΥΧΗ ΤΗΣ ΕΙΝΑΙ ΚΟΝΤΑ ΣΟΥ
ΣΕ ΕΥΓΝΩΜΟΝΕΙ ΚΑΙ ΣΕ ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΕΙ.
Οι γιαγιαδες μας - οι μνήμες μας
Στη συμφορά του εικοσιδυό
πρόσφυγας η γιαγιά μου
από την Πάνορμο έφτασε
στη χώρα του Αλεξάνδρου
Τη νύχτα στους καταυλισμούς
φέγγανε τα καντήλια
στα στρώματα οικογένειες
τσαμπιά από σταφύλια
Γλυκιά πατρίδα, σπιτικό
μια ιστορική αρλούμπα
σε εικονοστάσι τα ‘κλεισε
καημένη κάτω Τούμπα
θα πληρωθεί άραγε ποτέ
και από ποιον γιαγιάκα
η θλίψη που σε γιαλαντζή
τύλιγες ντολμαδάκια
Μουσική : Νίκος Παπάζογλου
Στίχοι : Τάκης Σιμώτας
Χωρίς ιδιαίτερη προσπάθεια ξεπροβάλει μπροστά μου και καλύπτει τα πάντα στη φωτογραφία η αγέρωχη,υπερήφανη,Ρουμελιώτικη μορφή της γιαγιάς σου.Ήταν οι γυναίκες εκείνες που μαζί με την δική μου γιαγιά έδωσαν, πνοή στα ονειρά μας και μπόλιασαν μέσα μας την αγάπη μας για την Ευρυτανία.Θεωρώ τυχερό τον ευατό μου που την γνώρισα, είμαι σίγουρος ότι θα χαμογελάει γλύκα από εκεί ψηλά που βρίσκεται,όπως τα χρόνια εκείνα που και τις παιδικές μας αταξίες με χαμόγελο τις αντιμετώπιζε.Να είσαι καλά να την θυμάσαι!!!
Πολύ ωραίο . Να σαι καλά να την θυμάσαι.
https://www.youtube.com/watch?v=hYqoFvEUROQ
Υποκλίνομαι ...
Ένα υπέροχο μνημόσυνο στη γιαγιά σου με το υπέροχο ποιήμα του Νικηφόριυ Βρεττάκου
Νάσαι καλά.
Yπέροχο ποίημα....από ένα υπέροχο blog!!!!!
Ένα μεγάλο και εγκάρδιο ευχαριστώ σε όλες και όλους που τιμήσατε με τη συμμετοχή σας αυτή την ανάρτηση.
νὰ κατεβαίνουν τὰ πουλιὰ νὰ πίνουνε στὶς φοῦχτες σου
τῶν παιδικῶν ματιῶν μου τὸ νερὸ - στοὺς αἰῶνες τῶν αἰώνων!
ΣΤΟΥΣ ΑΙΩΝΕΣ ΤΩΝ ΑΙΩΝΩΝ ΘΑ ΠΑΡΑΜΕΝΟΥΝ ΖΩΝΤΑΝΕΣ ΟΙ ΜΝΗΜΕΣ ΤΩΝ ΑΓΑΠΗΜΕΝΩΝ ΜΑΣ ΑΝΘΡΩΠΩΝ.
ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΦΙΛΤΑΤΕ ΕΥΡΥΤΑΝΑ ΙΧΝΗΛΑΤΗ.
Σου στήνω μια καλύβα...
γιαγιά
σαν την αγκαλιά σου...
Ε.-
Καλά σου βράδια
κι ένα τεράστιο ευχαριστώ στον "Τανάλια"...
για το σχόλιό του...
Δημοσίευση σχολίου