Κι αν το Ριγάνι θ' ανεβώ
και τ' Άγραφα αγναντέψω
τον πόνο πούχω στην καρδιά
δεν θα τον λιγοστέψω.
Γιατί δε φτάνει να τα ιδώ
και να τα μολογάω
θέλω αρμάθα τις κορφές
να τις κορφοπατάω.
Και ν' αγναντεύω από κει
Έπαχτο, Καρπενήσι,
τις ομορφιές της Ρούμελης
που μ' έχουν ξεμυαλίσει.
(στίχοι του Ντίνου Μακρυγιάννη - από ένα παλιό "Pουμελιώτικο ημερολόγιο του 1966 με διευθυντή τον Ευρυτάνα βραβευμένο συγγραφέα Δημήτρη Σταμέλο)
10 σχόλια:
Μπραβο ρε παλιοφιλε.
Να χαιρεσαι τα ψηλα βουνα.!!
Πολύ ωραίοι στίχοι! Ευχαριστούμε!
Ξελογιάζουν τα Αγραφα.
Να τα κρατήσουμε ανόθευτα πάση θυσία!
Το σχόλιο σε μία ανάρτηση είναι κάτι ανάλογο με το χειροκρότημα στον καλλιτέχνη！
Σε συγχαίρω για την καλλιτεχνική σου απεικόνιση των αγραφιώτικων βουνών, τους σπάνιους στίχους που ιχνηλάτισες και όλα τα ωραία που μας χαρίζεις κάθε τόσο....
Κατά τις ομορφιές και οι στίχοι!
Ξεμυαλίζουν πράγματι αυτές πι ομορφιές! Καλό μήνα εύχομαι.
Τον μάγεψες τον Σεπτέμβρη Ευρυτάνα μου, με αυτό το ποίημα και είμαι σίγουρη πως θα σου το ανταποδώσει με τον πιο γλυκό τρόπο!
Περασα να αφησω ευχες για εναν ομορφο μηνα.Καλο φθινοπωρο να εχουμε.
Θα συμφωνήσω απόλυτα.....με το σχόλιο από "άγριο κυκλάμινο"......Εύγε!!!!!!!!!
Ευχαριστούμε, τα σχόλιά σας ζωντανεύουν τις αναρτήσεις.
Δημοσίευση σχολίου