"Ω ακριβέ της Ρωμιοσύνης"... ΑΘΑΝΑΤΕ ΣΤΑΥΡΑΕΤΕ ΤΟΥ ΒΕΛΟΥΧΙΟΥ!

Τι σταματάς τηρώντας το Βελούχι;
Τόσο λοιπόν τ’ αγάπησες το πέτρινο προσκέφαλο
και τ’ αστροκέντητο σεντόνι;

Κι αν είναι, Καπετάνιο, ένα χαρτί
που σε κρατάει μακριά μας
τι περιμένεις να το σχίσεις;
Σπαθί δεν έχεις να το κομματιάσεις
βαθύ φαράγγι να το ρίξεις;
Ποιοι είναι τούτοι οι νιόφερτοι με τις εγγλέζικες στολές
με τα καλοθρεμένα μάγουλα;
Μοσκοβολάν μυρωδικά και μεις δεν έχομε σαπούνι!
Για ποια πατρίδα μας μιλάν οι ηγέτες τους;
Εμείς μια μόνο ξέρομε, μια μόνο αγαπάμε:
εκείνη την αγέλαστη, τη μαυρομαντηλούσα
που δε φορεί μεταξωτά, φτιασίδια και βραχιόλια
μα είναι πουρνάρι, χώμα, πέτρα
και μια φλογέρα από καλάμι...
Τρία χρόνια ολάκερα στα δάση της μας κρύβει
τρία χρόνια μας θρέφει με τη μισή μπουκιά της
(σίκαλη σε πέτρινο χερόμυλο αλεσμένη
ψωμί ψημένο στη θράκα της καρδιάς της).

[.......]

Κι απόμεινες σταυραϊτός

στης Ρούμελης το σταυροδρόμι

αγρίμι πικρής περήφανης γενιάς

όλος παράπονο και πείσμα,

με τ' όνομα σου γραμμένο σε τόσο χιόνι.

Όχι, δεν μας νικήσαν, Καπετάνιο!

Κι αν λείψαμε δεν μας νικήσαν.

[.......]

Όχι, δεν σε νικήσαν, Καπετάνιο!

Εσύ τ' αγρίμια έχεις συντρόφους

την ερημιά αγαπητικιά

τη φρόνηση όπλο.

Ας σούμεινε ένα βόλι μοναχά

το τελευταίο -

συ το χαϊδεύεις τρυφερά

γιατί το μελετάς για την καρδιά σου.

[.......]

Καπετάνιο,
δεν επροσκύνησες και θα τιμωρηθείς...

(Επιλογή στίχων από ένα σπουδαίο ποίημα με τίτλο: "Ο ΚΑΠΕΤΑΝΙΟΣ Άρης Βελουχιώτης", που έγραψε η Ρίτα Μπούμη Παπά το Δεκέμβρη του 1946)

ΥΓ: Συμπληρώνονται 75 χρόνια από τότε που ο Άρης Βελουχιώτης, ο Αλύγιστος Πρωτοκαπετάνιος της Αντίστασης, ο Μαχητής-Σύμβολο του Απροσκύνητου Λαού, πέρασε τις πύλες της Αθανασίας, γράφοντας με το ίδιο του το αίμα στο βιβλίο της Ανυπότακτης Ιστορίας μας, πως... "Αντάρτης, Κλέφτης, Παλικάρι, πάντα είν' ο ίδιος ο Λαός"!

Σε θυμόμαστε ΑΘΑΝΑΤΕ ΣΤΑΥΡΑΕΤΕ ΤΟΥ ΒΕΛΟΥΧΙΟΥ,
 τιμούμε την άσβεστη μνήμη σου διδασκόμενοι
ποιος είναι ο δρόμος για τη Χιλιάκριβη τη Λευτεριά!

blog "Ευρυτάνας ιχνηλάτης"