Μια πηγή αναβλύζουσας χαράς

Ιχνηλατήσαμε ένα υπέροχο κείμενο για τη φύση και τους ανθρώπους του χωρίου Καλεσμένου Ευρυτανίας, από ένα παλιό δυσεύρετο βιβλιαράκι ηλικίας ~60 ετών που κοσμεί τη βιβλιοθήκη του "Ευρυτάνα ιχνηλάτη" και σας το μεταφέρουμε σήμερα εδώ στις ηλεκτρονικές σελίδες του. Τίτλος του: "Το Καλεσμένο Ευρυτανίας (Η φύση - οι άνθρωποι - η προσπάθεια). Συγγραφέας ο Παναγιώτης Γ. Παππάς, μετεκπαιδ. διδάσκαλος στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Τυπώθηκε στο Αγρίνιο το 1965 - Χαρτοτυπογραφικαί- βιβλιοδετικαί εργασίαι! Υποσημείωση: κατά την αντιγραφή διατηρήθηκε η ορθογραφία του πρωτοτύπου.

Απολαύστε το...

*****

Έτσι και σας φέρει ο δρόμος πάνω σε μια βουνοκορφή και απ' τ' αγνάντιο της αφήσετε λεύτερη τη ψυχή σας να πετάξη, ενώ θα δέχεστε τα πρώτα φιλιά από μια αδύναμη ηλιακτίδα για σας σταλμένη απ' το κροκοβαμμένο δίσκο της ανατολής, δεν έχετε παρά να φοβηθήτε, να ταραχτήτε από το γλυκό αναπετάρισμα του ψυχικού σας κόσμου.

Μέσα σας μια γλυκειά φορτούνα, τη στιγμή που οι δέκτες του ευατού σας, σάς φέρνουν μηνύματα απ' το πρωτόγνωρο τούτο θαύμα της φύσης. Αεράκι ανεβαίνει στη κορφή και σας ντύνει με το απαλό του, αόρατο ρούχο.

Τα χάνετε.Τι θαύμα και τούτο ! Πιάνετε τα χέρια σας, το σώμα σας να δήτε αν ξυπνητός τα βλέπετε όλα αυτά. Όσο μεγάλη θέα έχετε, τόσο πιο πολύ μέσα σας ευρύς ο ορίζοντας.

Έτσι ακριβώς θα συμβή σαν βρεθήτε ποτέ σκαρφαλωμένοι στις κορφές της ψυχής σας. Σαν πατήσετε πόδι στέρεο και ανήφορο, ανήφορο περάσετε τα φαράγγια της ψυχής και ανεβήτε λεύτερα, ν' αγναντέψετε πέρα, το μεγάλο της άνοιγμα. Ίδια σαν και πρώτα, η ίδια ανατριχίλα, το αυτό γλυκό σφίξιμο μέσα σας, αν παρατήσετε τα χαμηλά μέρη της ψυχής, αν κάνετε βήμα πέρα απ' τις ανάγκες τις βιολογικές, πιο πέρα πολύ απ' τις μικρές έγνοιες της καθημέρα, που δένουν σαν αγριόβατα τη δύναμή της, αν μέσα μας θεριέψη η θέληση και πάρετε τη μεγάλη απόφαση να υψώσετε το τρανό μάτι της ψυχής σας, τότε για σας το πρώτο χάδι της αγάπης του κόσμου, το πρώτο φιλί της χαράς.

Τι όμορφο πράγμα, τι μεγάλη κατάκτηση, να έχης και συ σκαρφαλώσει σε μια κορφή και μαζί να έχης ανέβη στ' απώγεια της ψυχής σου. Ένα διπλό ανέβασμα. Μια μεγάλη διπλοπετυχημένη προσπάθεια. Πλατύς, απέραντος γύρω ο φυσικός ορίζοντας βαθύς, ξάστερος, ευρύτερος ο άλλος της ψυχής σου.

Και τότε η μέρα μέσα σου. Ο κρυστάλλινος φακός, να δης τη φύση, τους ανθρώπους την προσπάθεια των ανθρώπων. Μια ξαστεριά, ένας γαλάζιος φρεσκοπλυμένος ουρανός. Μια πηγή αναβλύζουσας χαράς.

Γίνεται πιο μεγάλη η χαρά σου, όταν συναντήσης τέτοιους ανθρώπους σκαρφαλωμένους πάνω στις βουνίσιες ράχες και ανεβασμένους στα υψώματα της ψυχής τους.

Νοιώθεις πως η ζωή των ανθρώπων αυτών είναι μια αλυσίδα πράξεων. Όλος ο δρόμος της ζωής τους είναι μια σφυροκοπημένη σειρά από αδειάλειπτους δημιουργικούς αγώνες. Είναι ένα συνεχές ιδρωκόπημα. Το ιδρωκόπημα που καταξιώνει τη ζωή.

Σε παρασύρει η μέθη τους αδιάκοπη προσπάθεια. Για γρήγορο, κεφάτο ανέβασμα. Για ψηλότερα μέρη. Αφήνουν μέρα, τη μέρα πίσω τους τα πεδινά βαρειά μέρη και τραβούν για το ξέφωτο, το πλατύ. 

Νοιώθεις μέσα τους να φτερακάει, η λεύτερη ψυχή τους και να δυναμώνει για το μεγάλο πέταγμα. Ως σε σένα φθάνουν, οι κτύποι της καρδιάς τους και σε ζυμώνουν, με τα νέα τούτα υλικά. Λυτρώνεσαι.

Είναι σπουδαίο πράγμα, να βρίσκεσαι κοντά στους ανθρώπους, που αγωνίζονται. Να ζης αντάμα μ' αυτούς, που παλεύουν και μοχθούν καθημερινά. Να βλέπης την πάλη τους και να διδάσκεσαι τα μυστικά της ζωής από γνήσιους δασκάλους, που γνωρίζουν μόνο τον αγώνα και τη μεγάλη αρετή, να δίνωνται στην κατάκτηση της ζωής. 

Αυτό είναι το μυστικό τούτων των ανθρώπων. Η πάλη. Και παλεύουν να ημερώσουν την ψυχή τους, όπως παλεύουν, να ημερώσουν και να υποτάξουν την ατίθαση φύση.

Άλλοι μένουν εδώ και ρίχνονται και στα δύο με το ίδιο πάθος, άλλοι ξενιτεύονται, για να ριχθούν πιο πολύ στην πάλη. Και οι δύο δρόμοι είναι σωστοί. Ο σκοπός είναι ο ίδιος. Ίδιο και το τέρμα (...)

blog "Ευρυτάνας ιχνηλάτης"