Τα πάντα για τη λευτεριά

Το λίκνο του αντάρτικου, το θρυλικό Καρπενήσι, μετατράπηκε τον Αύγουστο του 1944 σε ερείπειο από τους ούννους και τους γερμανοτσολιάδες του Ράλλη. - Φωτογραφία και υπότιτλος από το Λεύκωμα της ΧΙΙΙ Μεραρχίας  του ΕΛΑΣ

Απ' το ΕΛΑΣίτικο "Λεύκωμα από τα αρχεία της ΧΙΙΙ μεραρχίας Ρούμελης" (ανατύπωση της έκδοσης του 1944 σε επιμέλεια του σπουδαίου Ευρυτάνα αντιστασιακού αγωνιστή Γεωργούλα Μπέικου, βλ. εδώ, και πρόλογο του Μίκη Θεοδωράκη - Διεθνείς σχέσεις πολιτισμού), το blog "Ευρυτάνας ιχνηλάτης" σάς παρουσιάζει ένα ακόμη σημαντικό ιστορικό ντοκουμέντο που αναφέρεται στις θηριωδίες των γερμανών ναζί και των ντόπιων δωσίλογων συνεργατών τους κατά του ηρωϊκού λαού της Ρούμελης.

Ιδιαίτερη αναφορά γίνεται στο πολύπαθο Καρπενήσι, "το λίκνο του αντάρτικου" όπως χαρακτηρίζεται, που πλήρωσε σκληρό τίμημα για την αντιστασιακή του δράση κατά του φασίστα κατακτητή.

Ιδού το εν λόγω ιστορικό κείμενο με τίτλο "Τα πάντα για τη λευτεριά"! Διατηρήθηκε η ορθογραφία του πρωτοτύπου.

-----------------------------------------------------

"Οι φασίστες κατακτητές από κοινού με τους ντόπιους προδότες, εκδικήθηκαν τη Ρούμελη με τη φωτιά και το σίδερο. Πάνω από 150 είναι τα καμμένα χωριά στην Ευρυτανία, τη Δ. Φθιώτιδα, την Τριχωνία, τη Μακρυνεία και τη Ναυπακτία. Κι ανάμεσα σ' αυτά το θρυλικό, το ηρωϊκό, το περήφανο Καρπενήσι. 

Πάνω από 125 χιλιάδες λογαριάζονται οι άστεγοι. Οι Ούννοι λεηλάτησαν, κατασπίλωσαν, ανατίναξαν κι έκαψαν τις εκκλησιές. Έσφαξαν, ατίμασαν, βασάνισαν, έκαψαν ζωντανούς χιλιάδες κατοίκους, γυναίκες, γέρους και παιδιά. 

Μόνο στην Ευρυτανία κάψανε ζωντανούς 23 γέρους από 80 -102 χρονών κατά την επιδρομή του Αυγούστου 1944.

Οι καταχτητές δεν χωνεύανε τη Ρούμελη, το λίκνο αυτό του αντάρτικου. Μισούσανε τον περήφανο λαό της, που ορθώθηκε μπροστά στην εθνική συμφορά, σαν ένας άνθρωπος και με τ' όπλο στο χέρι κράτησε ψηλά την εθνική αξιοπρέπεια. Νομίζανε, ότι καίοντας τα χωριά της κι' εξοντώνοντας το πληθυσμό της, απονεκρώνοντας τις περιοχές της, στερώντας τους πληθυσμούς από τα στοιχειώδη μέσα ζωής, θα φέρνανε σε δύσκολη θέση τον θανάσιμο γι' αυτούς εχθρό τον απελευθερωτή ΕΛΑΣ.

Και μαζύ με τους καταχτητές, βοηθοί και συνεπίκουροι σ' όλη αυτή την απονέκρωση, τη δήωση και την καταστροφή, ακολουθούσανε τα ντόπια τσακάλια, οι ντόπιοι προδότες των ταγμάτων ασφαλείας, τα καθάρματα της ΕΑΣΑΔ, των ΕΕΕ κλπ πράχτορες του εχθρού.

Κανένα μέσο όμως δεν στάθηκε ικανό να σταματήσει την ηρωϊκή πάλη του Ρουμελιώτικου λαού. Ο φόρος του αίματος, της καταστροφής και της δήωσης είτανε μεγάλος, δυσβάστακτος για τη Ρούμελη. Μα η φλόγα της λευτεριάς, που άναβε στα στήθια της Ρούμελης, το μίσος ενάντια στους καταχτητές και τους προδότες, ο πόθος για τη λευτεριά και ανεξαρτησία της πατρίδας μας είτανε μεγαλύτερα.

Και κάθε επιδρομή των καταχτητών και των προδοτών έφερε τα αντίθετα γι' αυτούς αποτελέσματα. Με σφιγμένα τα δόντια ύστερα από κάθε δήωση και καταστροφή, ο λαός της Ρούμελης εξορμούσε με μεγαλύτερο φανατισμό και πίστη για να δυναμώσει ακόμα πιο πολύ το αντάρτικο κίνημα.

Με αγάπη και στοργή, με αυτοθυσία και αφοσίωση στο εθνικό κίνημα της αντίστασης, η Ρούμελη φρόντιζε για τα μαχόμενα παιδιά της. Μόνο το χειμώνα του 1943-44 η Ρούμελη έδωσε στη ΧΙΙΙ Μεραρχία 26.600 τεμάχια μάλλινα είδη. Με εράνους, με ενισχύσεις και προσφορές σε τρόφιμα, σε μάλλινα, σε ρουχισμό, σε χρήμα και σε σκεπάσματα, ο λαός της Ρούμελης χορηγούσε ανεξάντλητα ότι χρειάζονταν στον ΕΛΑΣ για να συνεχίσει τον εθνικο-απελευθερωτικό του αγώνα.

Όλα, ο βιός, η ζωή, η τιμή και το αίμα της Ρούμελης, προσφέρθηκαν στο βωμό της Λευτεριάς."

blog "Ευρυτάνας ιχνηλάτης"