«Βουνά μας» (ένα υπέροχο ποίημα για τ' Άγραφα) !

Τελικά τα ένδοξα Άγραφα συγκινούν και εμπνέουν ευρύτερο κόσμο σε ολόκληρη τη χώρα! Οι αειθαλείς συμβολισμοί που κουβαλούν στις χιλιοτραγουδισμένες ράχες τους συνεγείρουν τις ψυχές και πυροδοτούν αγωνιστικά αντανακλαστικά για τη διάσωσή τους από την επέλαση της σύγχρονης βαρβαρότητας.

Έτσι και ο Άρης Άλμπης ποιητής και από τους πιο παλιούς αναγνώστες του ιστολογίου μας, χαρίζει εν έτει 2020 ένα συγκλονιστικό ποίημά του για τα πολυθρύλητα Άγραφα το οποίο πρωτο-δημοσιεύεται σήμερα στο "blog Ευρυτάνας ιχνηλάτης"

Άρη σε ευχαριστούμε ολόψυχα και εμείς και τα βουνά μας!

Ιδού:

=======

Βουνά μας

Αδούλωτα, περήφανα, γενναία Άγραφά μου,
αχόρταγα τα μάτια μου, με δέος σάς κοιτώ,
σαν φύλακες ορθώνεστε μες στον ορίζοντά μου,
όλη την ιστορία μου απάνω σας θωρώ.

Απ΄ την Καράβα την ψηλή στης Λιάκουρας τις ράχες,
στης Νιάλας τα ισιώματα, στης Πλάκας τούς γκρεμούς
και σ' άλλες εκατό κορφές, ρουμάνια και χαράδρες
οι πρόγονοί μου πάλευαν με όλους τους καιρούς.

Σκληρή δουλειά στα δάση σας, σκληρή στα βοσκοτόπια,
ο κόπος τους ατέλειωτος, μεγάλος ο καημός,
και άρπαγες αδίστακτοι σ' όλα τα κακοτόπια,
να κάνουνε λιγότερο το λιγοστό τους βιός.

Και σαν ξεσπούσε πόλεμος, πριν μεγαλώσει η ειρήνη,
σε σας το μετερίζι τους και η απαντοχή,
κι αν η σκλαβιά τούς πλάκωνε κι αβάσταχτη η οδύνη,
σε σας πάλι το σπίτι τους και η καταφυγή.

Τι ν' άκουσαν τα πεύκα σας, τα έλατα, οι οξιές σας,
πόσα ντουφέκια λάλησαν μέσα στις ρεματιές,
πόσα τραγούδια ανάβλυσαν κάτω απ' τις σκιές σας,
πόσες φωτιές ανάψατε στις καθαρές καρδιές!

Ελεύθερα, αγέρωχα, αιώνια βουνά μου,
πρωτόγνωροι κατέφθασαν αλλιώτικοι εχθροί,
απλώνουνε τα πόδια τους στα εικονίσματά μου
φριχτά ανεμοτέρατα για κάθε κορυφή.

Ανένταχτα θα μείνετε αιώνια βουνά μου,
να βλέπω, να σας χαίρομαι σε κάθε εποχή.
Μέσα σας είναι οι ρίζες μου και τα θεμέλιά μου,
χωρίς εσάς φτωχότερη ολόκληρη η ζωή.

(τη λέξη ανεμοτέρατα τη βρήκα στο μπλογκ τού Ευρυτάνα)

Άρης Άλμπης

(μια ποιητική προσφορά για το "blog Ευρυτάνας ιχνηλάτης")